Beach House - Teen Dream (2010)

De wonderen van geluiden op kinderen... Erg schattig! Een goed begin van zijn muzikale opvoeding.

Beach House bewijst hier maar weer eens waarom het op een gedeelde eerste plaats staat met Youth Lagoon. Weliswaar als het komt op dream pop muziek. Nog enkele keren beluisteren, maar ik denk wel dat het goed zit met dit album.

...en ten derde verwoordT hij zijn mening...

Wat een prachtig werkje. Ben er nog niet uit of ik nu deze of opvolger Bloom hun mooiste vind... maar wat maakt het eigenlijk ook uit? Wat is dit genieten zeg...

Ik ben terug de werkjes van Beach House aan het beluisteren en deze is toch wel mijn favoriet. Wat is het toch elke keer weer genieten wanneer Norway langskomt. Heerlijke dromerige muziek. Zijn er nog bands met dergelijk geluid die zeker de moeite zijn om te beluisteren?

Hmm, Bloom greep me vanaf de eerste tonen van Myth de allereerste keer dat ik hem opzette. Dat heb ik bij deze om een of andere reden totaal niet. Vind het allemaal wat onrustiger en geforceerder klinken. Misschien moet ik nog wat wennen, maar eerste reactie is toch wat teleurstelling..

Wij van de Waddenzee zijn een beetje ontwennig met Beach Houses. Da's toch meer voor die randstedelingen. Wellicht dat daarom dit bandje volledig aan mij voorbij is gegaan.

Nu met de poten in de klei moet ik constateren dat dit strandhuisje mij goed bevalt, de eerste luisterbeurt al. Een fijne nazomerplaat.

Ik wil een Beach House op de kwelder!

van 4,5 naar een 5.

dit album zal altijd bij mij blijven.

In afwachting van het nieuwe album heb ik deze nog eens een kans gegeven. Ik blijf het duffe muzak vinden.

Speciaal weereens ingelogd om dit album van 4.5 naar 5 te doen. 7 jaar later nog steeds even goed, zo niet beter. En favoriete nummers aangepast van 'Zebra' en 'Silver soul' naar 'take care' en '10 mile stereo'

7 was mijn eerste kennismaking met Beach House. Nu dan eindelijk aan hun klassieker begonnen. Deze vind ik nu al een stukje beter dan 7 (die ik ook erg goed vind), met potentie om nog te groeien. Heerlijk wegdromen op de meanderende melodieën en dromerige zang. Ik snap alleen de populariteit van Norway nog niet zo goed, een van de weinige nummers op dit album dat aan mij voorbij gaat.

Ja die was single..maar zeker niet de beste van dit weergaloos tijdloos album.

Het vorige album spreekt me meer aan dan dit. Het uitmelken van een bepaald concept of anders gezegd te veel van hetzelfde, hoewel ik dit album minder dromerig vind dan de voorganger en het meer op het debuut lijkt.
Kortom een wat saai album. 3,5 is ruim bedeeld want het album komt dichter bij 3 dan bij 4.

Zeer consistent album. Weinig dalen, maar (helaas) ook iets te weinig echte hoogtepunten om een hogere score uit te delen. Zeer genietbare flow om in mee te gaan, maar ook enigszins inwisselbare nummers. Ik heb dit album nu 3x beluisterd en ik zou nog steeds niet weten welke nummers ik als favoriet moet aanduiden.

Ik heb dit nog eens beluisterd, omdat ik eigenlijk iets te veel naar dezelfde nummers van Beach House luister en dus eigenlijk het oeuvre ondanks 2000 scrobbles niet te super ken, omdat niet vers genoeg in het geheugen, omdat het ook best wel al lang geleden was. Teen Dream luisterde ik bijvoorbeeld heel veel op de trein op weg naar een examen, of op de weg terug omdat ik het het ideale album vond daarvoor door de erg relaxte sound, en dus vrij goed was in stress onder controle te houden [een grote reden waarom ik muziek in het algemeen luister, en bij stressmomenten neig ik altijd naar etherische en dromerige muziek waarin ik kan wegdromen en "ontsnappen" als het ware].

Teen Dream is gewoon - ja - een erg goed album, maar ik vind het soms lastig om een soort hierarchie in het oeuvre van Beach House te maken, omdat ik eigenlijk wel alle nummers en albums goed vind. Ik denk dat Teen Dream één v/d meer rustigere albums is, maar Beach House gaat toch erg lang op hetzelfde élan door, met minieme verschillen tussen de albums heen. Teen Dream is waarschijnlijk iets rustiger en misschien het meest toegankelijke / herkenbare album, deels ook omdat het soms als achtergrondmuziek wordt gebruikt voor TV-programma's, vroeger dan toch.

Lover of Mine heb ik belachelijk veel beluisterd (300 keer), de rest hoogstens 30 keer. Lover of Mine vind ik bij het herbeluisteren nog altijd het beste nummer, maar de andere nummers zijn ook erg goed, en daar heb ik te weinig naar geluisterd. Deels ook wel veel naar Lover of Mine zoveel geluisterd door het vervelend YouTube algoritme. Maar naast Lover of Mine, vind ik Norway, Walk in the Park, Better Times, Take Care en 10 Mile Stereo erg goed.



Zeker en vast, erg veel zelfs. Maar misschien is het niet altijd even consistent bij andere groepen, en het is ook wat moeilijk in te schatten welke sound je ligt.

Volgens last.fm zijn de "similar artists" Alvvays, Slowdive, Melody's Echo Chamber, Mazzy Star, Cocteau Twins en Wild Nothing. Er zijn er nog veel, maar ik zou daarmee beginnen. Meest lijkend op Beach House is Alvvays en Wild Nothing, terwijl ik vind dat de stem van Hope Sandoval (Mazzy Star en minder bekend Mojave 3) het meest lijkt op Victoria Legrand. Slowdive's reünie-album doet me qua sfeer erg denken aan Teen Dream, dus ik vermoed dat die je ook zou liggen.

Andere soortgelijke groepen: The Radio Dept. , Tamaryn, Fazerdaze, Still Corners, Washed Out, Cults, Japanese Breakfast, You'll Never Get To Heaven, Twin Sister, A Sunny Day in Glasgow, Men I Trust misschien ook wel I Break Horses. Er zijn er nog erg veel, maar het is een beetje zoeken wat voor type sound je ligt.

Ik ken wel redelijk veel van dit soort muziek, en dat zal in de toekomst beter worden, dus als iemand op dit vlak aanraders wilt of op zoek wilt naar nieuwe muziek, kan die bij mij altijd terecht.

Naar aanleiding van dit topic heb ik dit album beluisterd.

Rustige muziek, heel rustig. Het is bijna dromerig te noemen wat ze maken. Vocaal wat lui gezongen vanuit beide kanten. Zelf weet ik nog niet zo goed wat ik met de klankkleur van de stemmen moet. Vooral op kopstem gaan ze beide het minder prettige gedeelte van de vocalen in. Als album verder helemaal niet onprettig om naar te luisteren, al vraag ik me wel af of het allemaal wel genoeg van beklijven. Of ik het allemaal wel bijzonder genoeg vind om nog vaker aan te zetten. Dat ligt dan enerzijds aan de niet altijd prettige vocalen en anderzijds aan het feit dat ik er niet altijd m’n volle aandacht bij kan houden. Als ik mijn favoriete songs moet noemen dan kom ik bij Walk in the Park en Better Times uit.

Vanmorgen geluisterd in de auto in de stromende regen, buiten nog donker, rijdend over smalle landweggetjes, opweg naar mijn werk. In deze omstandigheden kwam het album helemaal tot zijn recht. Erg genoten van de dromerige sfeer. Uniek geluid.