Maps to the Stars (2014)

Bij herziening toch half puntje erbij voor deze vermakelijke zwarte komedie. Film komt wat traag op gang, maar ontwikkelt zich gaandeweg toch tot 'n typische eigenwijze cynische Cronenberg met af en toe wat Lynchiaanse trekjes, zij het dat het hier allemaal wat speelser aan toe gaat dan de meeste van zijn andere producties, en dat beviel me eigenlijk wel.

Evan Bird is hier goed gecast en doet het prima, evenals zijn moeder Olivia Williams die eigenlijk altijd wel ok is. Julianne Moore gaat hier dan wel weer erg over de top, op het irritante af, en eist daardoor iets teveel de aandacht op. Dat had best wat minder gemogen wat mij betreft.

in deze film zit bij iedereen wel een steekje los.

eigenlijk vind ik alle personages super irritant, dat zegt wel wat over het niveau van acteren.

vooral julianne moore is weer heerlijk op dreef.

mia wasikowska is echt eng...

echt mijn ding niet, als ik kon gaf ik een 0. waist of time

No shit dat dit je ding niet is

Als ik na afloop met de vraag opgezadeld zit "Waar heb ik in godsnaam naar zitten kijken?" dan is het afhankelijk van de sfeer, het thema en de regisseur of ik in het diepe duik bij een volgende kijkbeurt. Cronenberg heeft in ieder geval weer een zeer bevreemdende beleving voorgespiegeld, die in de verte doet denken aan zijn Cosmopolis; naar mijn smaak de ultieme Paas-film.

Cronenberg’s monster movie.

Het is nu de 5e keer dat ik de film zie en wederom beleef ik m op een andere manier. Na een satire en een sterk drama, zag ik er dit keer vooral een horrorfilm bevolkt met monsters in. Want man, wat zijn het een boel duistere personages! En waar Cronenberg ooit garant stond voor veel uitwendige body horror heeft hij met deze film zijn transformatie gebracht en zit het monsterlijke binnen in de personages. Op de hoofdrolspeelster na dan, zij vertoont nog de littekens uit het verleden.

Maar verder is elk personage nog verrotter dan de ander en schromen zij er ook niet voor hun duistere kanten de boventoon te laten voeren. Enkel Carrie Fisher, die zichzelf speelt, verbeeld het goed. Een heel klein rolletje.

Wanneer je je er eenmaal bij hebt neergelegd dat niemand je sympathie verdient, is het volop genieten van hun pure slechtheid. De personages zijn stuk voor stuk ijzersterk neergezet met een extra eervolle vermelding voor Jullianne Moore. Een strakke vormgeving en met oervaste hand geregisseerd.

Snap best dat de film voor veel kijkers te afstandelijk en hermetisch is, maar het is gewoon het zoveelste meesterwerk van Cronenberg.

5*

Agatha [Mia Wasikowska] reist naar Los Angeles om aan het werk te gaan als persoonlijke assistant van Havana Segrand [Julianne Moore], een actrice op retour die elke strohalm grijpt om haar carrière weer op de rails te krijgen, waaronder de onconventionele therapiesessies van Dr Stafford Weiss [John Cusack]. Weiss’ zoon Benjie [Evan Bird] is de hoofdrolspeler in de hitserie ‘The Babysitter’ die zijn alchoholverslaving probeert te beheersen. Goed geschreven satirische zwarte komedie over de duistere kanten van roem, met een glansrol voor Julianne Moore en een flink aantal bijzonder grappige momenten die door Cronenbergs iets te onderkoelde regie niet altijd helemaal uit de verf komen.

Eerder een middelmatige Cronenberg. Omdat het graven naar de onderwereld van Hollywood waarin ijdelheid, honger naar succes en manipulerende personages al is gedaan. The player, Mulholland drive, Sunset boulevard, Barton Fink, The bad and the beautifull, Autofocus ... de lijst is lang. Het scenario is wat onsamenhangend opgebouwd. Het spitst zich toe op twee personages (Wasikowska en Moore) om dan later pas die twee personages te verenigen, de band duidelijk te maken waarom we die twee aan het volgen waren. Om op het einde dan een circel te suggereren nl kinderen willen zoals hun ouders zijn. Moore speelt zelfs de rol van haar moeder in een film, Wasikowska wil met de broer trouwen zoals haar mama en papa. Inhoudelijk is er ook een gespletenheid in stijl waardoor de samenhang nog meer verbrokkelt. Enerzijds satire (absurditeiten van Hollywood bewoners) en anderzijds drama (dochter wil de vernietiging van haar ouders om met haar broer eeuwig te leven). Cronenberg maakt opzettelijk (zo heb ik ergens gelezen) simpele shots om de satire duidelijker te maken maw speel het serieus en sober, de inhoud is al belachelijk genoeg. Ik moet zeggen dat ik die visie niet volledig geslaagd vind. Uiteindelijk wil Maps to the stars heel ambitieus zijn (en bepaalde users hebben dit ook aangestipt én omarmd) door teloorgang van de hedendaagse samenleving te schetsen waarin iedereen vrijheid nastreeft (jongeren door dood, ouderen door onsterfelijkheid in - Hollywood - wereld). Het streven creëert lelijkheid, monsters, waanzin en surrealisme. Maar de ambitie geraakt verstrikt in een web van thema's en stijlelementen waardoor onoverzichtelijkheid onvermijdelijk toeslaat.

satirische ensemble-film over het volk dat hollywood bewoont is erg grappig geschreven en kijkt voor een cronenberg film makkelijk weg. Ook al is het geen makkelijke film. In ons-kent-ons-land krijgt de celebrity-therapeut Cusack, die zijn sessies doet met weirde massages, te maken met de terugkeer van de verloren dochter, geheel tegen zijn zin. Die dochter had nmlk bijna zijn zoontje, en vreselijke puber trouwens met sterallures, om zeep geholpen door brandstichting. Maar er zit meer achter, ergens in dat schemergebied waar de zon nooit schijnt, perfect geïllustreerd door de verlopen actrice gespeeld door J.Moore in een hilarisch ordinaire rol. Ze kan soms geniaal zijn. Er zijn nog meer hollywood archetypes te bespeuren, maar dat moet je zelf maar ervaren.

Geen idee waarom maar de film komt heel naturel over ondanks de bizarre gebeurtenissen en personages. Mooi geschoten, super decors en belichting. Plus de hele cast was op dreef.

Er zijn meer voorbeelden over dirty hollywood hierboven reeds vermeld, zelf dacht ik aan een mix van Short cuts en Scenes from a class struggle in Bev.Hills.

Pareltje.

nu veur noppes te zien op npostart. dat duurt nooit zo lang btw.

grappig filmpje!!!