The Young and Prodigious T.S. Spivet (2013)

Blijf maar in Frankrijk.

Het is een beetje moeilijk om de vinger erop te leggen. Zijn stijltje is niet heel anders over de zee, hij mocht zelfs zijn Pinon meenemen voor een rolletje. Toch was het allemaal te kindervriendelijk en krijg je toch het gevoel dat wanneer ze de taal niet echt meester zijn ze de acteurs niet echt aankunnen.

Neemt niet weg dat er wel wat te genieten viel hoor. Groot liefhebber van de stijl van Jeunet. Road movie had ook wel wat. Maar het gevoel bekroop me continu dat Jeunet niet zichzelf was met deze film.

3 sterren.

Gezien enkele minder positieve reacties waren de verwachtingen niet al te hoog, maar toch kon deze film me behoorlijk goed smaken.

Zelf ben ik van jongs af aan al geïnteresseerd, en dan spreekt de hoofdpersoon erg aan. Een innemende rol, en ook aardig goed gespeeld. Verder is het aardig dat zijn uitvinden dus geen perpetuum mobile is. Van mij hoeven films helemaal niet natuurwetenschappelijk correct te zijn, en dat is deze ook niet helemaal, maar als zoals hier fantasievolle uitvindingen toch nog enigszins in de wetenschappelijke werkelijkheid staan, kan ik dat toch waarderen.

Ik ben geen groot reiziger, maar de romantiek van een lange reis, niet noodzakelijk om een doel, trekt me toch behoorlijk. Misschien ook een reden waarom ik een serie als Kino no Tabi geweldig vind, of een boek als Zen en de Kunst van het Motoronderhoud. Treinen hebben natuurlijk ook een bepaalde romantiek, zeker als daarmee een heel land als de VS doorkruist worden. De beelden die ermee gepaard gaan zijn prachtig. Van de natuur, van de luchten, zelfs een industrieterrein krijgt nog iets moois in deze film.

Verder stelt Jeunet niet teleur: veel ideeën die visueel leuk weergegeven worden, een leuke bijrol voor Pinon, een sfeertje dat speels en redelijk onbekommerd aanvoelt, waardoor ook het drama niet al te zwaar valt. Ik moet zeggen dat ik dat drama toch wel wat vond hebben, het zorgt toch voor wat diepgang. Wel ontspoort het einde enigszins - niet zozeer qua drama, dat blijft nog net binnen de lijnen wat mij betreft - maar het voelt toch wat geforceerd aan. Met name daarom blijft de film toch op 4* hangen. Maar een prettige kijkervaring was het zeker.

Toegegeven: het verhaaltje van deze film is flinter-flinterdun, maar dat mocht voor mij de pret niet drukken. Ik heb dikwijls met een lach van oor tot oor gezeten bij het bekijken van deze film. Zeker in 3D is het een waar feest. Wat een details, wat een kleuren; het lijkt wel of je naar een bewegend schilderij zit te kijken. Als de man steeds zulke films blijft maken mag hij van mij nog veel films maken! Gekeken vanaf 3D Blu Ray. 4,5 *

Opzicht was dit wel een vermakelijke Avontuur / Drama film met een luchtige en eveneens aandoenlijke ondertoon.

Het verhaal is misschien meer bedoeld voor kinderen (mede ook omdat het verhaal draait om de 10 jarige T.S. Spivet), maar als volwassen heb ik me aardig vermaakt met deze film, welke zich lekker wegkijkt. Het verhaal is misschien niet hoogstaand (zit wel leuk in elkaar), maar de kleurrijke uitvoering was leuk gedaan en regelmatig valt er ook wat te glimlachen. Buiten de luchtige momenten zitten er ook wat serieuze en aandoenlijke momenten in (met name als het gaat om het dodelijk ongeluk van Layton die de broer is van T.S. Spivet). Het einde vond ik overigens best mooi. Ook de cast deed het verdienstelijk en met name dan Kyle Catlett die rol van T.S. Spivet leuk vertolkte en ook Helena Bonham Carter als de moeder van T.S. Spivet.

Al met al leuk om eens gezien (toevallig gezien op de TV zender Film 1) te hebben deze vermakelijke Avontuur / Drama film.

Alhoewel een typische Jean-Pierre Jeunet film zoals is te zien aan de vele mooie kleuren waarin vooral geel en groen veelvuldig worden gebruikt en aan de prachtige fotografie is het lang niet zo gedurfd als zijn Franse films. Hij houd zijn stijl hier behoorlijk in toom om een zo'n breed mogelijk publiek aan te spreken en dan vooral het Amerikaanse publiek. Hij gaat niet full out zoals hij dat in Amélie, Un Long Dimanche.., MicMacs en zijn samenwerkingen met Caro in Delicatessen en La Cité.... . En dat is jammer want er zit zoveel meer in deze regisseur. Dus een beetje een Jeunet light maar nog steeds barstens vol creativiteit en het heeft gewoon een heerlijk iets over zich. Ook leuk dat Pinon nog in deze film mocht komen opdraven voor een leuk, alhoewel klein, rolletje. Ook de andere acteurs doen het goed. Het kleine jochie doet het lang zo slecht niet en weet de film toch best goed te dragen. De film heeft heel wat leuke visual cues, letterlijk veel details en een geweldige cinematografie. Maar aan de basis staat toch een leuke, emotionele en hartverwarmende road movie. Hoewel Jeunet hier wat terughoudend is, levert hij toch een erg goede film af met het hart op de juiste plaats. Oh, en de 3D is geweldig.

Fantasievol verhaal en mooi verbeeld met een soort technicolor landschappen en interieurs. Sommige kinderen kunnen wonderbaarlijk goed acteren, maar dit jongetje hoort daar niet bij. De rol van de directrice is niet zo sterk.

Blijkbaar is 3D hier een must , want in 2D heb ik hem vrij snel moeten afzetten. Oninteressant, vermoeiend en het jongetje acteert nogal gemaakt. Als je dat niet opmerkt, des te beter, indien wel heeft hij niet veel meer om het lijf.

Een film die ondanks de beroemde regisseur wel héél snel onder de radar is gaan vliegen, want in gans 2016 is er hier geen enkel bericht over geplaatst. Ook mij viel hij de eerste keer tegen, maar de verwachtingen waren bij mij als groot liefhebber van Jeunets werk wellicht te hoog gespannen, want de tweede keer zag ik een lieve, onschuldige en kleurige semi-road-movie met meer humor en visuele grapjes dan ik me herinnerde, een ontroerende verhaallijn (terwijl het boek me vooral als geforceerd-gevat bijstaat), en mooie rollen voor de jonge Kyle Catlett, Helena Bonham Carter en vooral Judy Davis. Wie niet houdt van Jeunets Amerikaanse uitstapjes kan overigens opgelucht ademhalen, want gezien de kosten van $33m en een opbrengst van nog niet één-derde daarvan betwijfel ik of hij ooit nog aan die kant van de oceaan zal kunnen werken. Helaas, vind ik zelf, want ook Alien: resurrection ($75m om $161m) vond ik persoonlijk erg sterk, maar ik geloof niet dat ik daarin veel medestanders heb (6.3/10 bij IMDb, 3.10/5 bij MovieMeter).

Ach, hij was wel grappig.

Deze stond een tijd hoog op de lijst, al had ik niet de verwachting dat dit een van de beste werken van Jeunet zou worden. En dat is het ook niet.

Ouderwets genoten van de traditionele vele speelse, originele vondsten die Jeunet in zijn films propt. Leuk, doch flinterdun, verhaal, dat nergens echt een ziel krijgt. Dat is (meestal) inherent als je, zoals Jeunet, de reeds genoemde originele vondsten en creativiteit tot in overvloed wil tonen.

Helaas vliegt de film deze prent wel errug uit de bocht op het eind tijdens de tenenkrommende studioscène. Jammer jammer.

Leuk uitstapje dit. Zou fijn zijn als Jeunet weer eens een film maakt die bol staat van de creativiteit, maar tegelijkertijd een verhaal vertelt met een echt hart.

3,5*

Teleurgesteld.

Wat jammer. In mijn derde Jeunet had ik nu net zo'n zin. Tot op de dag van vandaag wil ik graag nog meer van zijn films zien, en nu kwam T.S. Spivet op Film1. Hoge verwachtingen omdat ik destijds Amelie ook zo geweldig vond. En na al die regisseurs te zien die aan Jeunet een voorbeeld nemen was er eindelijk weer een van zijn films beschikbaar.

Maar het is jammer dat ik Jeunet hier voor de rest veel minder in herken. Het grote verschil met Amelie is dat deze Amerikaans is. Dat zorgt er helaas voor dat er een deel van de magie verloren gaat, en bovendien lijkt Jeunet zichzelf ingehouden te hebben.

Zo is het visueel nog steeds wel erg knap. Prima camerawerk, soms fijne details en prachtige kleurtjes in het landschap, op de treinen en rondom de omgevingen. Maar het mist wel die absorberende kracht van Amelie, met superveel detail in de film. Die detail is er soms nog steeds, maar bij lange na niet zo veel en absorberend als eerdergenoemde.

Acteerwerk is goed. Catlett is opmerkelijk enthousiast, alhoewel duidelijk onervaren. Logisch ook op die leeftijd. Voor de rest nog wel andere bekende koppen die redelijk indruk maken. Carter bijvoorbeeld is nog wel leuk, maar voor de rest iets minder interessant.

Jammer vooral dat Jeunet op de rem lijkt te trappen, zo is het camerawerk nooit heel interessant en in het laatste deel verslikt Jeunet zich in iets te opvallende en te sterk aangezette satire die de film niet perse ten goede komt. Grappig is het in ieder geval niet.

Enkele sterke momenten, maar in het algemeen niet de Jeunet die ik had verwacht. Minder detail en ik herken dat geniale wat ik in Amelie herkende, hier totaal niet meer. Hopen dat de andere Jeunet projecten meer kracht bevatten. Ook wellicht andere verwachtingen bijzetten nu.

Een jeugdfilm over een hyperintelligent tienjarig jongetje dat een prestigieuze wetenschappelijke prijs wint en daarvoor een reis door Amerika moet maken om de prijs in ontvangst te nemen. Het is een uiterst onwaarschijnlijk en ongeloofwaardig verhaal, maar het werkt wel als het gaat om een jeugdfilm. De film loopt lekker en kijkt ook lekker weg. De vormgeving is het meest bijzondere aan de film, maar daar is Jeunet dan ook de regisseur naar.

Charmant en heel genietbaar.

De intelligentie van de 10-jarige Spivet, z'n grenzeloze kennis en woordenschat, hoe hij mensen (de leraar op school !) op hun plaats zet zonder ook maar een moment pretentieus over te komen: het wordt allemaal heel warm en mooi en kleurrijk in beeld gebracht. Bovendien ben ik, in tegenstelling tot nogal wat commentatoren hier, best wel enthousiast over de jonge acteur die, ook al gebeurt het vaak met een voice-over, het prima kan uitleggen.

De sidestory over zijn broer vond ik overbodig, en in het laatste kwartier - met de dame die zich over hem ontfermt, het tv-interview, en de ouders die elkaar 'terugvinden' - ontspoort de film enigszins.

Toch 105 minuten met een brede glimlach in de zetel gezeten.