The Spy Who Came In from the Cold (1965)

Nog niks hierbij geplaatst??? oke.....lol. Ik heb em net ergens op de kop getikt. Ik ben benieuwd. Dacht eigenlijk dat ik hier wel wat meer over de film te weten zou komen.

Meesterwerk, dat is alles wat ik erover kan zeggen. Wat raar dat niemand hier iets over te melden heeft!? Een van de beste spionagefilms aller tijden!!!

Richard Burton is geniaal, het verhaal is moeilijk maar ook geniaal,

net als al het andere aan deze film.

Simpelweg tijdloos meesterwerk.

5*

Criterion release info: Spine #452.

Verrasende film, jammer voor dit genre films!! dat de muur niet meer bestaat.

zo te zien komen ze terug

Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Geen actie of heroïek. Doortrapt is hier het sleutelwoord. Wat nog start met het simpele gegeven van het elimineren van een tegenstander, resulteert uiteindelijk in een kijkje onder de pet van een spion die zichzelf tegenkomt in het grote spel van misleiding en desinformatie. Sterk gespeeld door Burton, van wie je nooit helemaal zeker weet of de mens of de professional Leamas aan het woord is. Klinisch camerawerk en een ingetogen score leveren in toenemende mate een ijzig, so(m)ber sfeertje op, zoals ook de film in toenemende mate intrigeert.

Geinig hoe de contacten keer op keer door hun superieur te kijk worden gezet, totdat Leamas dan eindelijk tegenstanders van hetzelfde kaliber met een extraatje krijgt. Oskar Werner is geweldig op dreef als de nogal flamboyante Fiedler van Joodse komaf en Peter van Eyck is zo'n kop die helemaal aan het profiel van enge waakhond met nazi verleden voldoet. Het rolletje van de wel erg naïeve Nan Perry wordt wel wat onderbelicht en het lijkt tijdens het tribunaaltje even uit te draaien op een poppenkast, maar het slotstuk is er eentje om in te lijsten.

Via Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011) op deze film terecht gekomen (beide naar een boek van John Le Carré).

Topspionagefilm die het eerder van de plot dan van de actie moet hebben, wat met nieuwe films helaas vaak omgekeerd is.

HD Fragment (YouTube)

John Le Carré-verfilming uit 1965 met Richard Burton in de hoofdrol!

Koude oorlog, spionnen, dubbel-agenten en een ingewikkeld plan om door Burton als overloper naar de DDR te sturen daar de geheime dienst in tweespalt te storten.

En dat ritje naar de DDR gaat ook nog via ons eigen Nederland....Richard Burton op Schiphol!

Briljante film. Briljant boek. Met een glansrol van Richard Burton. En Clair Bloom zouden we allemaal wel als vriendin willen hebben. Toch? Prachtig zoals in dit zwart/wit die koude oorlogssfeer wordt opgeroepen aan dat Checkpont Charlie. Actuele film, 25 jaar na de val van de Muur. Ik vond dat de film nog niets van z'n kwaliteit verloren had. Na bijna 50 jaar! Ook toen konden ze al fantastische films maken.

Spionagefilm, zoals je 'm wel vaker gemaakt had willen zien worden. Nota bene van een Amerikaanse regisseur die vooral bekendheid genoot vanwege zijn films met Paul Newman. Grimmig, naakt, gevoelens van overgeleverd zijn, speelbal zijn. Beter dan Tinker Tailor Soldier Spy die ik wat lorrig vond. Het bijtende cynisme van Burton doet het 'm hier. Om een dranklustige te spelen, hoefde hij niet veel moeite te doen. Het zwart-wit van de film weerspiegelt het grauw-grijze Engeland dat nog de bevrijding door de Beatles en Stones moest meemaken. Vaak in dit soort films zit het kijkersgenot 'm in de presentatie van het tijdsbeeld; de scene in de kruidenierszaak waar Leamas (Burton) op de pof pleeg te kopen is priceless. Paar scenes zijn ook in NL geschoten. De onsterfelijkste scene zit aan het eind; de film lijkt in wezen één lange aanloop naar dat moment. Weg alle illusie. Overigens zou de dubbele bodem in het onschadelijk maken van een tegenstander ook in een andere film terugkomen met Burton, nl. Where Eagles Dare, dat drie jaar na deze zou uitkomen.

IJzersterke spionagethriller, gebaseerd op het beroemde gelijknamige boek dat ex-geheim agent John Le Carré op het hoogtepunt van de Koude Oorlog schreef. Regisseur Martin Ritt volgt het boek vrij nauwkeurig en met Burton, Bloom, Werner en Van Eyck heeft hij de ideale cast om het verhaal over (contra)spionage, dubbelagenten en complotten over het voetlicht te brengen. Mogelijk de beste film in zijn genre.

Spreken is zilver, zwijgen is goud

Zeer solide spionagethriller met een knap in elkaar gezet plot. Dit moet één van de ultieme spionagefilms zijn : de sfeer kwam dreigend over. Een spion wordt namelijk ingezet om een bepaalde rol te spelen, maar dat betekent bijlange niet dat hij een overzicht heeft over het hele schaakbord. Hij neemt dan ook grote risico's en zonder het zelf te weten, wordt hij misschien zelf gemanipuleerd . De film neemt in het begin nogal wat tijd om alles op zijn plaats te zetten. Burton speelt zijn gespeelde rol als aan lager wal geraakte alcolohicus vol overtuiging. Ook Oscar Werners bijdrage is vermeldenswaardig. Maar wat is dit knappe laatste half uur toch heerlijk!

Weetje : de baas van Leamas, Control en zijn rechterhand George Smiley zagen we onlangs nog terug in Tinker Tailor Soldier Spy, gespeeld door John Hurt en Gary Oldman

Martin Ritt, in de periode van de McCarthy-communistenjacht, reeds aangewezen voor sterk linkse ideeën, brengt hier, naar het boek van John Le Carré, een film over spionage tijdens de Koude Oorlog.

Geen spectaculaire actiescènes maar eerder een menselijke benadering van het onwezenlijke van het spionagewerk, de broosheid van de afspraken die er worden gemaakt, de onbetrouwbaarheid tot de lafheid van met wie je in aanraking komt...

Niet zo eenvoudig om volgen maar wel interessant, natuurlijk.

Richard Burton is geschikt voor dergelijke rol en acteert dan ook heel goed (Zou hij whisky op de set gedronken hebben ?) en Peter Van Eyck is zeker ook goed gecast. Claire Bloom - voor het eerst gezien in Chaplin's "Limelight" (1952) en voor het laatst in "The King's Speech" (2010) ! - is wel goed, maar lijkt mij toch geen perfecte partner voor een Burton.

Nu heb ik sinds ik Who's Afraid of Virginia Woolf? zag veel respect voor Richard Burton, maar deze vertolking staat op gelijke voet.

Eveneens in mooi zwart-wit geschoten - wellicht de hoogtij dagen van zwart-wit en de bijbehorende verlichting. Een hoop stills zouden het ook prima doen als foto.

Voeg daar een goed en onvoorspelbaar plot aan toe, en je hebt een goede film te pakken. Voor nu 3,5* maar ik wil ‘m zeker nog eens zien.

Tweede bericht sinds 2016, geen film kennelijk die nog heel erg leeft. Jammer, want deze Bafta winnende John le Carré verfilming met Richard Burton is wel degelijk.... heel degelijk. Ik zat bij de openingsscène al licht met open mond te Soundhounden en Shazammen wat toch die prachtige muziek was.... Is het Chopin...? Dan zou ik het toch kennen.... Het blijkt Componist Sol Kaplan te zijn die verantwoordelijk was voor de hele score. Nog nooit van gehoord en voor zover ik weet is het op Spotify en Tidal niet te vinden. Dan moeten we het maar met YouTube doen...

Wil ik nog wel eens zien. Beter wil ik het boek lezen. Dit is toch het boek waarover Willem Frederik Hermans nogal bozig was, omdat hij vond dat het plagiaat was. Welteverstaan: hij vond dat het zijn "De Donkere Kamer van Damocles" plagieerde. En dat is nogal een beschuldiging, temeer daar dat het magnum opus van Willem Frederik Hermans was.

Complexe, in sfeervol zwartwit geschoten koude oorlog-thriller over een uitgebluste britse spion (Richard Burton) die een vreemde laatste missie accepteert. Traag en met een overdaad aan dialoog, maar Burton is eersteklas in de hoofdrol en de subtiel uitgewerkte plot weet voortdurend te verrassen.