The Inn of the Sixth Happiness (1958)

Wie van Klassiekers en Ingrid Bergman houdt:

Kijken of opnemen.

Over-religieus gezeur naar mijn mening. Bergman acteert erg sterk, maar de rest van de cast laat nogal te wensen over. De mooie natuurbeelden (opgenomen in Wales) zijn eigenlijk nog de voornaamste reden dat ik bleef kijken.

Ik hou echt van deze film. te gek

idd... echt een mooie film en een klassieker... ben benieuwd waarneer ze hem weer uitzenden.

Niet echt een klassieker in mijn ogen, wel een bezienswaardige biografische film over een toch wel erg idealistische Engelse vrouw. Vind ik wel ietwat gedateerd als ik dat vergelijk met sommige Fox Studio Classics die een stuk ouder zijn.

Best wel mooie film en op het eind nog redelijk spannend.

Goed acteererk van Ingrid Bergman.

Ik hou helemaal niet zo van Ingrid Bergman films, maar deze mag er toch zeker wezen. Veel te weing stemmen weer op zo'n film als deze.

De herberg van het zesde geluk.

Echt de allermooiste film die ik ooit gezien heb. Regelmatig komt deze uit de kast en kijk ik hem weer.

Nadat ik het boek gelezen heb, vind ik de film nog mooier. Het waargebeurde verhaal is gelukkig ingekort, anders duurde de film wellicht 10 uur, maar toch is de lijn goed vastgehouden.

De combinatie van het doorzettingsvermogen en de wil om iets voor een ander te betekenen maakt dat je veel respect hebt voor de hoofdpersoon. Ze draagt haar geloof uit, maar laat vooral ook de handen wapperen en wordt meegenomen in de maalstroom van de enerverende tijd.

Bergman speelt de hoofdrol sterk!

Ook mooi dat de chinezen aanvankelijk ook gewoon chinees (tenminste ik denk dat het chinees is) spreken.

En wanneer dan Jen-Ai ook chinees spreekt, kan alles weer over op het engels; want dan kan het zonder tolk. Leuk bedacht.

De invloed van de engelsen, de gewoontes bv van het voetenafbinden, de inval van de nietsontziende jappanners, de mandarijn als lokale besturder, allemaal verschillende zaken die het een boeiend geheel maken.

5 sterren voor deze film want meer kan niet.

Dat zijn inderdaad bijzondere gegevens uit de film waarom het aardig is de film in ieder geval een keer gezien te hebben. De Chinese kindertjes zijn ook grappig om te zien.

Curd Jurgens is in het Engels trouwens Curt Jurgens ( zie poster)

Een film die wat mij betreft de tand des tijds niet heeft doorstaan. Te slecht geacteerd, te traag, te veel Christelijk geloof, te veel slechte decors. Zelfs Ingrid Bergman vond ik niet geheel overtuigen.

(plotbeschrijving) Een Engels dienstmeisje, in wie niemand enige fiducie heeft, schopt het tot missionaris

fiducie = vertrouwen op een goede afloop of uitslag

hoeveel edits waren dit nou Dick2008?

Ik refereer naar het bericht van gerritdina die o.a. schrijft "ze draagt haar geloof uit" dat lijkt me wel iets voor een missionaris.

Overigens dat fiducie slaat verder niet op je bericht. Maar op het plot en de betekenis heb ik erachter gezet.

De dame waar het allemaal omdraait, Gladys Aylward was niet blij met deze verfilming. Vooral vanwege het centraal zetten van haar relatie met kolonel Linnan, daarbij zijn er nog wat fouten gemaakt ook. Door juist de romantiek centraal te zetten sloeg Hollywood de plank mis. Haar 'virtuositeit' haalde ze vooral uit haar geloof.

Trailer @ Youtube

Gek dat mensen toch iedere keer Hollywood erbij halen, terwijl de film is opgenomen in Engeland.

The Inn of the Sixth Happiness (1958) - Filming Locations - IMDb

Hoe kan ik deze film zien /aanschaffen ..... Wil hem graag nogmaals zien , zoals veel ingrid Bergman - films

Deze nog maar eens bekeken, maar een hele zit en misschien niet helemaal meer van deze tijd. Het was destijds een succesvolle film, dus zoiets neem je een film niet meer af. In hoeverre de film juist of onjuist is, zit ik niet zo mee. Die vraag kun je bij de meeste biografische films wel stellen. De film kon me alleen nauwelijks nog boeien, wat het verhaal betreft en eigenlijk ook gewoon weer een film aardig om een keer gezien te hebben, meer niet, ook al is hij verder niet slecht gemaakt ofzo. En sommige gedeelten blijven wel aardig, zoals met voetinbinden en in de gevangenis. Verder was het ook wel leuk om Ingrid Bergman nog weer eens in een film te zien en hetzelfde geldt voor Curd Jürgens, in een best wel aparte rol. 3.0

Een op ware gebeurtenissen gebaseerd, maar geromantiseerd portret van een vrouw die er heilig van overtuigd was dat we allemaal verantwoordelijk voor elkaar zijn. Vooral de eerste helft van deze uitgebreide, epische en inspirerende film was sterk, maar hij eindigde helaas met wat losse einden. Een deugdzame Ingrid Bergman en Robert Donat, die kort na de opnames overleed, droegen de productie. De prachtige opnames werden volgens mij in Wales geschoten.

We shall not see each other again, I think. Farewell, Jen-Ai

Toen ik nog student was, ondertussen toch ook alweer een jaar of 10 geleden, maakte ik er vaak een sport van om op zondagmiddag bij slecht weer me te nestelen in de zetel met zo'n klassieke Hollywood film van ettelijke uren. Een volledige namiddag ging zo voorbij en ik heb aan een aantal van die films erg warme herinneringen overgehouden zoals bijvoorbeeld Gone with the Wind. Het was alweer even geleden dat ik dat nog eens had gedaan, maar afgelopen zondag kwam dat gevoel toch terug bovendrijven.

Want met zijn speelduur van 2 uur en 30 minuten is The Inn of the Sixth Happiness niet meteen een korte film te noemen, hoewel het nog altijd niet kan tippen aan de hierboven genoemde Gone with the Wind of Lawrence of Arabia natuurlijk. Indertijd deze film aangeschaft voor de aanwezigheid van Ingrid Bergman maar blijkbaar is regisseur Mark Robson ook geen onbekende. Niet meteen mijn favoriete regisseur vanwege onder andere The Little Hut en The Bridges at Toko-Ri maar dit brengt hij in ieder geval wel tot een goed einde. Deed me qua verhaal wat denken aan The Children of Huang Shi, die kwam uiteraard wel vele decennia later uit, maar de belevenissen van Gladys Aylward die tegen wil en dank naar China wilt (en daar eenmaal aangekomen allerlei dingen beleeft die ze nooit voor mogelijk hield) blijft over de gehele lijn boeien. Robson wandelt voor een groot stuk wel langs de typische platgetreden paden die je in dit soort films kunt terugvinden - zo was de echte Gladys een beetje beschaamd over de romance in de film aangezien haar korte affaire met een Chinese soldaat absoluut niet zo'n grote liefde was als hier wordt getoond - maar het werkt op zich allemaal wel.

Je weet dat het uiteindelijk allemaal wel goed zal aflopen met Gladys en de 100 kinderen die ze mee op sleeptouw heeft genomen maar van een beetje feelgood is nog niemand doodgegaan. Dat geldt vermoedelijk ook voor de aanwezigheid van Bergman die hier een overtuigende rol neerzet. Ik had op voorhand een beetje schrik dat dit wel een erg religieuze rol ging zijn en hoewel dat voor een stuk klopt, is Bergman verre van storend en wekt haar personage nergens ergernis op. Beetje vreemde keuze wel om voor twee van de belangrijke (Chinese) bijrollen geen Chinezen te casten maar gelukkig zijn de rollen van Curd Jürgens (Lin Nan) en Robert Donat (de Mandarin) niet te stereotiep, al balanceert Donat wel wat op het randje, en moet je dit voor de rest ook wat in zijn tijdsgeest zien. De laatste film ook voor Donat die tijdens de opnames stierf en zijn laatste zin in de film is dan misschien ook nog wel de meest toepasselijke die een acteur kan brengen: We shall not see each other again, I think. Farewell, Jen-Ai.

Hoewel de buitenscènes nagenoeg volledig in Wales werden gefilmd, waan je je ook zonder al te veel problemen in het China van toen. Het stoorde me dat er halverwege de film volledig naar Engels werd geswitcht maar eigenlijk is de uitleg van user gerritdina nog erg passend: eenmaal Gladys voldoende Chinees heeft geleerd, wordt er in de film geswitcht naar Engels. De film is ondertussen al geruime tijd in een degelijke DVD transfer te vinden dus hopelijk krijgt de film wat meer stemmen.

3.5*

Opgenomen in Noord-Wales/en studio van MGM en meeste kinderen zijn afkomstig uit Liverpool, staat te lezen in Wiki.
De dvd met Nederlandse ondertitels heeft zeer goede beeldkwaliteit.

Veel te lange speelduur van deze enorme kitsch (klassieker) film. Gebaseerd op een novel over het leven van Gladys Aylward, die werkzaam was als zendelinge in China. Het is alleen wel allemaal sterk geromantiseerd en vol ongeloofwaardigheid. Zo komt Robert Donat als Mandarijn wel wat als een karikatuur over (maar misschien ook omdat hij toen al erg ziek was en tijdens de film zou overlijden). Na haar komst verstrijken de jaren alleen Bergman wordt geen dag ouder. Ook is het vreemd dat ondanks dat ze een heleboel boeken over China heeft gelezen geen woord Chinees kan en niets weet over de Chinese cultuur, zoals met het kind dat ze oppakt en de onthoofding. En dat ze vervolgens alles ter plekke moet leren en vernemen.
Jürgens als Lin schijnt half Chinees te zijn. Zijn moeder was Chinese en zijn vader Nederlander. Dit zou nog eventueel kunnen.

Het eerste deel gaat over hoe ze van dienstmeisje vervolgens naar China gaat, en daar een andere zendelinge helpt en vervolgens een zeer machtige vrouw wordt. Het tweede deel speelt zich af tijdens het uitbreken van de tweede Chinees-Japanse oorlog die in 1937 begon (en tot 1945 duurde).

Bergman, een eenvoudige Engelse vrouw heeft zich aangemeld om zendelingenwerk te doen in China. Ze ziet het als haar roeping om dit werk te doen en niets lijkt haar tegen te houden. Helaas wordt ze afgewezen omdat ze geen voldoende opleiding heeft. Daarom besluit ze op eigen houtje naar China te gaan. Om geld te verdienen voor een treinticket werkt ze een tijdje als dienstmeisje. Stiekem leent ze boeken over China van haar werkgever. Als ze het ticket kan betalen gaat ze naar China met de trein via de Trans-Siberië spoorlijn. Haar werkgever die ontdekt heeft dat ze boeken heeft geleend helpt haar aan een adres van Jeannie Lawson (Athene Seyler), een al in China werkende zendelinge. Daar aangekomen wordt al gauw de herberg met het zesde geluk opgezet. Een officier van de regering, Curd Jürgens, komt regelmatig langs. Zo wil hij dat de Mandarijn (Donat) het verbod op voetbinden gaat uitvoeren, dit als gelijkstelling van vrouwen. Al gauw blijkt dat Bergman nog wel de beste voetinspecteur is. Ook weet ze een gevangenisopstand tot rust te brengen. Donat is tevreden met de komst van Bergman en Jürgens, aanvankelijk zeer afstandelijk raakt verliefd op Bergman. Als de Japanners China binnenvallen brengt Bergman zo'n 100 kinderen via een haast onmogelijke tocht naar veiliger gebied met hulp van een ex-gevangene, Li (Burt Kwouk). De film eindigt met dat ze niet wil blijven maar terug gaat naar haar geliefde die op haar wacht.

Mooie, avontuurlijke, romantische dramafilm, die (gelukkig) vaak licht van toon is richting het einde wordt het hier en daar iets sentimenteler. Verder was 2 uur zat geweest. Maar prachtig spel van Bergman. Het hele gedeelte tot komst in China is leuk, daarna wordt het iets minder, zodra ze er alleen voor staat wordt het weer beter maar de tocht met de kinderen duurt ook iets te lang. Als biografische film niet zo geschikt lijkt me al heb ik daar zo langzamerhand toch al mijn bedenkingen over.

Mooie film en heb er wederom van genoten, vooral door Ingrid Bergman en Curd Jürgens en vanwege de manier hoe ze alles in beeld hebben gebracht. Kan in mijn favorietenlijst.

Ooit lang geleden in de jaren '50 werd dit misschien goed genoemd, nu is maar een middelmatige Hollywoodiaanse biografie over een Britse vrouw, genaamd Gladys Aylward die hierin gespeeld werd door Ingrid Bergman. Een op waren gebeurtenissen gebaseerd verhaal dus, het richt zich op Christelijke liefdadigheid van een vrouw die missionaris werd in Noord-China. Het duurt twee uur voordat je aankomt bij de prestatie om met 100 weeskinderen te voet over een reeks bergen te krijgen met een minimum aan voedsel en water, te midden van de Chinees-Japanse oorlog. Er is veel te veel tijd besteed aan een onnodig zelfverzonnen liefdesverhaal. Ook kan de film (of zijn schrijvers) zichzelf er niet toebrengen om historische accuraat juist te zijn. De herberg werd geen zes maar acht gelukken genoemd naar het Chinese geloof dat het getal acht gunstig is. Gladys Aylward kreeg de Chinese naam Ài Wěi Dé (een Chinese benadering van 'Aylward' - wat 'Deugdzame' betekent), niet de naam Jiān Ài zoals gebruikt in de film. Robert Donat behoudt enige waardigheid onder zijn onaangename geel-gezicht make-up, de half-Chinese militaire officier van Jürgens had een Nederlandse roots en Ingrid Bergman is stralend en vriendelijk zoals altijd en doet duidelijk haar best met het materiaal!