Victoria (2015)

Of hij was wel degelijk in beschonken toestand .

Heel erg cool. Dat alles in één take opgenomen werd maakt het natuurlijk speciaal, maar ook los van de gimmick is Victoria een zinderende trip.

Het plaatje klopt. De film oogt en klinkt bijzonder gaaf, de cast is ijzersterk en het tempo ligt hoog. Vanaf het “onderonsje” in de parkeergarage zat ik onafgebroken op het puntje van mijn stoel. Maar ook tijdens de mysterieuze aanloop daarnaartoe hangt er constant spanning in de lucht.

Echt realistisch zou ik deze film evenwel niet meteen noemen, zeker het einde is behoorlijk over-the-top. In twee uur tijd zien we Victoria evolueren van naïef conservatorium-meisje tot ijzige kidnapper (van een baby dan nog). Misschien net iets te veel van het goede. Na de shoot-out met de politie had de film wel mogen eindigen eigenlijk.

4*

Uiteraard valt het op dat Victoria geschoten is in één shot of die indruk geeft het alvast. Deze benadering geeft voor onrustige gejaagde beelden. Het geeft je het gevoel dat je er zelf bij bent. Sowieso erg knap gedaan en fijn om dit af en toe te kunnen ervaren in een filmgebeuren.

Het eerste uur van de film echter moest ik toch even doorkomen. De film komt erg langzaam op gang en vertelt niet zo heel veel. Wat je te zien krijgt is een naïef jong meisje dat na een feestje vier jongeren tegen het lijf loopt. Ze zeveren en zwanzen met elkaar en uiteindelijk gaat het feestje privé verder door op het dak van een appartementsblok. Pas na een uur komt de film in een stroomversnelling en wordt het interessanter wanneer de kwajongensachtige lui eerder criminele bedoelingen hebben door een heuse heist te plegen.

Het probleem van one shot films is vaak de beperkte tijdspanne waarin een verhaal verteld moet worden. De gebeurtenissen zijn real time en dat is soms moeilijk te vatten met bepaalde metamorfoses van personages. Zo ook hier: in een mum van tijd verandert een naïef meisje naar een op zijn minst medeplichtig gestelde vrouw zonder echt te weten te komen waarom ze zo geïnteresseerd is in die losers. Er waren nochtans kansen genoeg om de dans te ontspringen. Waarom zou ze in godsnaam haar café alsnog verlaten voor een wel zeer vaag en vreemde reden?

Qua plotverloop dus niet altijd even logisch (ook de politie-inval in het appartement was te easy), maar los hiervan wel een fijne film met een knappe montage, goede acteerprestaties, een sterke spanningsboog en hoog tempo vanaf halverwege de film.

Donnie Vellermee beschrijft het hierboven nogal cru. Maar er zit wel wat waarheid in. Ongeloofwaardig simplistisch enerverend zijn de woorden die best aanleunen bij mijn gevoel na het bekijken vd film. De mooie Laila kon de film niet redden

Mooi snoetje, maar wat een dom wicht. Verder: de realistisch geschoten beelden staan in schril contrast met de ongeloofwaardige gebeurtenissen (met een baby de flat uit komen, een taxi op het juiste moment, een hotellobby ingaan zonder de vraag wat je in je bonte kleding komt doen etc. etc.).

Ik wou de film na een uur bijna afzetten maar gelukkig niet gedaan. Je beleeft de hele nacht mee. Je mist volgens mij geen seconde. Knap gemaakt en bedacht!

Geweldige film. Adembenemend gekeken.

Ja goh...wat moet je hiermee. Film waar ik vooraf al mijn bedenkingen over had, me kapot geïrriteerd heb aan het eerste uur, en het vervolg van een stel randcriminelen in de dop die wel een draai aan het tweede deel weten te geven maar daar geen redding mee bieden wat de film betreft.

Voorwaarde van een film en zijn karakters is voor mij toch dat ik me in kan leven in het geen dat gebeurt en karakters. Iets dat van meet af mis gaat. Iets dat overigens persoonlijk is. Ik heb namelijk niets met het uitgaansleven en het hier gepresenteerde beeld van irritante gedrag, vernieling, overloos gelul, rondhangen, uitdagen, aan andermans spullen zitten zelfs op auto's staan en diefstal. Afgelopen weekend nog met een geval van vandalisme te maken gehad, iets dat notabene door de vader van één van de betrokkene werd goed gepraat met de termen: we zijn allemaal ooit jong geweest en er is zo weinig te doen voor ze in het Corona tijdperk. Dom sociaal geaccepteerd gedrag onder het motto dat het beest even los moet, dat is het. Wat mij betreft rijp voor een psychologische studie waarom mensen dit nodig schijnen te hebben. Ook rijp voor onderzoek lijkt mij Victoria en het slag vrouwen die zich inlaten palmen en mee gaan met een stel apen als Sonne en de zijne. Een groepsverkrachting in de maak als je het mij vraagt, en ik ken ze die dat overkomen zijn. In dit geval een aanzet tot zware criminaliteit.

Nu ik leeg gelopen over dat onderwerp zijn er toch daadwerkelijk nog wel een paar aardige dingen. De montage en camerawerk zijn uitstekend, goed geacteerd wordt er ook wel, dat moet zelfs wel met de vloeiende vertelstijl. Even veer ik op wanneer Victoria haar frustraties uit over haar mislukte piano conservatorium verleden. Een uitleg waar uit herleid moet worden dat ze daarom zo gemakkelijk in de criminaliteit mee gaat, namelijk omdat ze voor haar gevoel niet leefde. Dan is er nog een bij tijd en wijlen uitstekende soundtrack.

Ondanks de goede punten is Victoria in het geheel niet iets waar ik wat mee heb, noch me in verplaatsen kan en de door sommigen genoemd rush wordt, met alle beslissingen die ik hoogst twijfelachtig vind, eerder drammerig dan spannend. Maar goed, zoals zoveel meningen zal dat voor ieder persoonlijk zijn.

Lovelyboy welke montage?

Alles werd in één shot opgenomen met een digitale handcamera van zes kilogram. Het heeft iets van een lange homevideo. Straf is dat beelden met een totaal verschillend karakter allemaal in dat ene shot zitten. Het moet goed gepland zijn. De derde poging was naar het schijnt de goede. Het is grappig dat de cameraman gewoon mee de auto in stapt. De acteurs hadden veel vrijheid in hun bewegingen en in hun tekst.

Het eerste deel roept de sfeer op van een onbezonnen nachtje uit - toen er nog geen nachtklok was. In het middendeel komen we wat te weten over de persoonlijkheid en het verleden van Victoria. Als Spaanse in Berlijn heeft ze weinig vrienden, en vijftien jaar piano studeren heeft niks opgeleverd, dus is het aannemelijk dat ze vertrouwen stelt in de eerste de beste die een beetje vriendelijk tegen haar doet. De misdaadplot in de tweede helft maakt het wat minder realistisch, maar voorkomt dat het langdradig wordt.

Drie soorten muziek worden gebruikt. De dansbeats horen bij een drukke nachtclub. De gedempte pianoklanken en electronica van Nils Frahm geven een dromerige nachtstemming. De Mephistowals van Liszt wordt door een professionele pianiste gespeeld. Het is geen idee om vaak te herhalen, maar wel geslaagd als eenmalig experiment.

"Domme vrouw ontmoet vier onuitstaanbare eikels en de volgende 2 uur doen ze consequent steeds idiotere dingen", had ook een prima synopsis kunnen zijn voor deze film

Dit is een love or hate film zeker gezien het thema, de zeer lange intro, het gewelddadig handelen van de jongeren en het naïeve meisje Victoria. Je vraagt je af hoe realistisch de kans is dat een meisje, ook al heeft ze zelf haar eigen problemen, met deze onbenullige jongeren de hele avond meegaat en langzamerhand verzeild geraakt in gewelddadige praktijken waar geen uitweg mogelijk is. Dit is dat ook zowat mijn enige kritiek op deze film. Voor de rest vond ik dit wel een prima film. Je moet wel even meegaan in haar nachtelijke uitstap waar ze de 4 jongens leert kennen waardoor de kijker de verschillende personages leert kennen qua karakter en leefwereld. Geleidelijk aan wordt de film dan alsmaar beter. Het wordt een helse ,nachtelijke, gewelddadige tocht vol adrenaline die in één shot wordt opgenomen. Een staaltje van keigoed camerawerk ! Laia Costa als Victoria speelt een overtuigende rol, al kan ik haar handelen niet plaatsen.

7/10

Ik kijk voornamelijk films die me tof lijken of waarvan ik zie dat ze een hoge waardering krijgen. Vaak kom ik dan ook zelf op 4*.

De 4,5* bedeel ik toe aan films die echt indruk op me maken, die iets extra’s of nieuws toevoegen aan ‘het bekende’. Deze film, hoewel niet perfect, heeft het gewoon.. zal deze filmervaring niet snel vergeten.

Het begin vond ik fantastisch, het doet mij als geen andere film denken aan uitgaan, nieuwe mensen ontmoeten, gekke dingen doen en de chemie, connectie tussen de spelers is er zeker. Een man komt over alsof hij een beetje een randje heeft en een ander is zijn vriend die komt supervriendelijk en relaxed over. Ik heb niet veel films gezien die mij zo meetrekken in dat wereldje van uitgaan, dat ik herken, dit was voor mij echt iets nieuws en dit is dan ook het favoriete deel van de film. Natuurlijk zijn sommige keuzes die Victoria maakt niet erg realistisch, althans vanuit mijn oogpunt. Ik zou zeggen: gaan jullie lekker rijden, ik heb mijn werk morgenochtend te doen en ik zie jullie wel. Aan de andere kant zorgt dit voor een spannend tweede deel. De manier waarop het gefilmd is, is heel realistisch. Ik dacht eerst dat de film Veronica heette en dan kom je op de typische formulefilms van vrouw gaat uit en komt psychopaat tegen die haar vasthoudt. Deze film had iets echts voor mij. Het valt mij trouwens op dat de recensies soms wat negatief zijn en dat het gemiddelde toch erg hoog is ondanks de negatieve recensies en dat ik toch veel lage scores

Fascinerend van begin tot eind.

Een nachtje in het Berlijnse clubleven verandert voor de Spaanse Victoria in een regelrechte nachtmerrie. Dankzij een indrukwekkende single-take laat de camera haar 140 minuten lang niet los. Het resulteert in een intense achtbaanrit vol emoties die ondanks onrealistische keuzes toch continu blijft boeien.

4,0* One-s(c)hot in de roos

Een film niet leuk vinden mag. Maar zo negatief zijn, om zelfs 60% van je beoordeling alleen al aan het onderwerp te wijten, is best wel bijzonder. Je probeert in tussenzinnen te laten blijken dat je een boel levenservaring hebt, waarschijnlijk is het tegenovergestelde waar. Wel eens in het buitenland geweest? Berlijn? Clubs? Spontaan mensen ontmoeten? Je beoordeling/commentaar lijkt meer een verslag over wat je zelf tekort gekomen bent.