Macedonian

(= Slavonic names for mosque with special regard to Polish, Silesian, Czech and Slovak data). -- Abstract: Even though mosques are a typical element of the Islamic culture the channels through which their designations came into Slavonic (as well as some other European languages) are not really well known. This author divides Slavonic reflexes of the Arabo-Turkic word into eight groups and discusses the reasons for their various shapes. The essay is composed of three parts: (1) Background and Western European data; (2) Slavonic and German; (3) Results and questions. The most interesting aspect is that of a semantic difference between two types of words (meczet ~ mešita ~ mošeja and džamija) and its importance for the etymology, as well as some comments on the source of the Czech and Slovak word on the one hand and the Russian term on the other. In the end of part (2) particular attention is paid to the question whether the Silesian name was borrowed from Polish or from Czech.

""En Filipo II y el Arte de la Guerra tendremos la oportunidad de conocer en profundidad a uno de los más grandes reyes de la antigua Macedonia. Gracias a su habilidad como estratega, diplomático, político y soldado, heredó un reino pobre, débil y acosado por innumerables enemigos y lo transformó en el más poderoso de toda Grecia.

A lo largo de sus páginas podremos conocer la historia del reino Macedonio, desde sus orígenes míticos hasta la formación de un imperio, de la mano del que, a la postre, se convertiría en el padre del mítico Alejandro Magno y en el forjador de un nuevo ejército que cambiaria el devenir de la guerra en la Antigüedad. Filipo II fue el creador de la falange macedonia, formación que se demostraría como inigualable en el campo de batalla y que reportaría incontables victorias sobre poderosos enemigos, como los ilirios, los tesalios, los tracios, los beocios o los atenienses. Pero no sólo eso, logró integrar en el campo de batalla a la infantería y a la caballería para emplearlos en nuevas formaciones tácticas: armó a sus soldados con las míticas sarissas y apreció como pocos las posibilidades militares que la maquinaria de guerra podía proporcionarle, siendo el mecenas de numerosos avances en este campo. Soñó con conquistar el Imperio persa, cuando ya había logrado lo que nadie antes fue capaz: el control de Grecia.

Sólo la muerte le arrebató esa hazaña, pero sentó las bases de lo que más tarde conseguiría su propio hijo. Su figura levantó tanto odios como pasiones; se le conocía como mujeriego y bebedor, pero también por su habilidad para la oratoria, por sus astucia, determinación y valor. Siempre luchó en primera línea junto a sus soldados y nunca permitió que éstos le llamaran rey, sino solo "General".

Поезијата на Блаже Конески веќе долго време предизвикува голем интерес и кај читателската публика и во книжевно-научните кругови. Во овој труд се анализираат и се интерпретираат песните на Конески што имаат специфики на молитва. На почетокот од трудот се определува потеклото и значењето на терминот молитва, а потоа се посочува конкретниот апликативен материјал што е предмет на интерпретација. Станува збор, имено, за шест песни на Конески во чиј наслов се содржи зборот молитва објавувани во разни поетски збирки: две песни со наслов „Молитва“ во збирката „Песни“ објавена во 1953 година; песна со наслов „Молитва за сон“ во збирката „Стари и нови песни“ од 1979 година; песна со наслов „Молитва“ во збирката „Црква“ од 1988 година; песна со наслов „Молитва“ во збирката „Небеска река“ од 1991 година; песна со наслов „Молитва за успокојување“ во последната стихозбирка „Црн овен“ објавена во 1993 година. Но, во трудот се анализираат и други песни на Конески во чија содржина се среќава одреден молитвен призвук. Тоа значи дека интенцијата на овој труд е да се интерпретираат „молитвените стихови“ на Конески во интегрална форма, односно да се елаборираат семантичко-синтаксичките особености на поетскиот ораториум на македонскиот поетски бард Блаже Конески.

A genuine historical testimony of Macedonia before the big geopolitical reshuffle in 1878.

„Every nation that has glorious deeds is a glorious nation. However, beside all the glorious deeds, if those deeds remain unknown, the nation shall also remain unknown. Therefore it is necessary to collect and preserve all those glorious deeds in history, because history is the guardian of a nation’s life, and so future generations shall know, respect, accept and support it...“
                                                                                                                                Jovan Dragašević

¿En la antigua Macedonia se impartían clases sobre la historia de Argantonio y las aventuras de los griegos en Tartessos?

Argantonios, el rey de Tartessos que reinó durante 150 años en un ostracon griego contemporáneo.

Georgeos Díaz-Montexano | The Epigraphic Society

En las orillas del “Golfo de Tesalónica” o “Golfo Termaico”, en las ruinas de lo que se considera la antigua ciudad de Sindos (Σίνδος) mencionada por Heródoto1, se halló un posible ostracon sobre asa de copa ática de barniz negro de mediados del siglo V a. C., aunque la fecha es solo aproximada, podría ser incluso de finales del VI o principios del V a. C.

En el mismo se halló un grafito con el inesperado nombre de un personaje que hasta el momento del hallazgo solo aparecía mencionado en copias medievales de los escritos de algunos autores griegos y romanos de la antigüedad clásica. El inesperado texto permitía leer el nombre de Argantonio, pero escrito de una manera algo extraña, lo que llevó a una doble lectura, y con ello, a la duda de si realmente se trataba del mismo célebre rey tartésico, Argantonio, citado por Anacreonte, Heródoto, Plinio y otros importantes autores de la antigüedad…

Leer el resto del artículo en http://atlantisng.com/blog/argantonios-el-rey-de-tartessos-que-reino-durante-150-anos-en-un-ostracon-griego-contemporaneo/

Macedonians have emerged from the substratum of prehistoric tribes belonging to the huge family of Pelasgians, Aeols/Boreans  and Hyperboreans (Anti, Brygii, Danuni, Kiti, Hittiti, Lapiti, Macedoni, Minyi, Misiani, Mosiniki, Pelasgi, Pelagoni, Paioni, Tiroi, Tyrseni, etc.) that lived and contributed the creation of archetypical cultures of the second millennium BCE in the central regions of Macedonian Peninsula and Asia Minor.  During their migrations these ancestral Aryan-Macedonic tribes brought with them their culture and contributed to the creation of the civilization centers in antiquity,  especially in the region of lower Danube and further toward Ukraine/Russia (as 'Aryans') and in Central Europe (as 'Veneti' and/or 'Gaul'). 
As a result of the progressive expansion of the early Macedonians during the archaic period all the other regional tribes fused together into a larger union of Macedonians. At the beginning the Orestians (modern Mkd. Gorani; Eng. 'highlanders', mountainers)  from Argo (today Kostur region, Aegean Macedonia) in western Lower Macedonia, together with other neighboring Macedonic tribes living in Eordaia, Elimeia (Kožani and Grevena), northern Timfaia (Hasia), Lynkestia, Desaretia (Lerin-Prespa-Ohrid region), Elimiotia, Pelagonia and Paionia (in Upper Macedonia) began to form the Macedonian state, the first entity of that kind and extent on the European soil.

The immemorial timeworn creation myths of the world, of the Supreme Creator-God from the sky, the Great Mother-Goddess of the Earth, the birth of the young Sun-God, myths of the Moon that gets to the earth and turns into a cow, conception of the months as divine creatures, etc., gave us the notion of the beginning of the time, the emergence of the order from the chaos, which have central role in each nation collective conscience. In that unknown epoch when the ancestors of the Macedonians were still united with the mythological Belasgians (lat. Pelasgians), they were worshipers of the primordial gods of nature, animals and woods, members of the ancient Aryan Pantheon. These primordial myths have deep roots that stretch back to the prehistoric times. They have survived numerous conquerors and influences of various religions, showing sturdy vitality, which is engraved deeply into the subconscious collective memory and traditions of the people.

Bo прилог на овој милениумски континуитет е несоборливото сведоштво на Јорданес од 551 г. во неговата „Гетика", каде тој многу децидно и недвосмислено го сумира овој непрекинат континуитет на Македонскиот јазик:
„...секој знае и забележал дека племињата се навикнати да преземаат (едни од други) многу имиња. Римјаните преземале македонски имиња, „Грците“ - римски, Сарматите - германски, Готите - претежно Хунски".

Hа стр.111 од првиот том на „Атласот на Светската Историја" од светски познатата едиција Пингвин читаме: „Овој Хомеров Македонски јазик (Коине) се збогатувал и постепено се развивал во модерен јазик, ширејќи се како посебен дијалект од којшто подоцна настанаа Рускиот, Полскиот, Хрватскиот, Србскиот, Бугарскиот, и други јазици, денес познати како „Словенски јазици“, засновани врз Македонскиот.“

Нo, и покрај несомнениот милениумски континуитет, Македонскиот како еден од
модерните јазици на денешнината доживеа да биде стандардизиран релативно касно, дури во 20-от век. За тоа P. Г. А. де Бреј [ R. G. A. de Bray] вели: "Со иронија на историјата, луѓето чии предци им го дале на Словените првиот литературен јазик, биле последни на коишто им беше признаен нивниот современ јазик како посебен словенски јазик, различен од соседниот српски и бугарски. Во средновековно време, Македонците биле дел од Ромејското Царство, сè додека конечно не биле проголтани од Турците Османлии во 15-от век. Поголемиот дел од нив остана под Турција сè до почетокот на 20 век, кога конечно Турците беа протерани од Македонскиот Полуостров во 1912 година. Тогаш македонскиот народ беше разделен меѓу трите (нови) соседни држави - Србија, Бугарија и Грција - состојба на работи која сè уште делумно опстојува и денес, бидејќи сè уште има околу половина милион Македонци и во Грција и во Бугарија и во Србија. Македонците, иако поделени и малку на број, и покрај тоа што беа
искористени економски и политички, сепак успеаја да ги зачуваат своите карактеристични (антички) дијалекти и култура, главно во нивните села и во помалите градови. Поголемите центри беа во претходните векови во најголем дел латинизирани, потурчени, барем површно. Нивните поети и научници, како што се браќата Миладиновци во 19-от век, Б. Конески, В. Иљоски и К. Тошев во нашево време (т.е. 20 век), како и научниците од Русија и Западна Европа, како А.М. Селишчев, А. Мазон и А. Ваилант, собрале многу убави народни песни и пријатни фолклорни приказни, богатства на фолклорот зачувани од македонскиот народ. Мелодиите на нивните песни, по убавина и суптилност, рамноправно се споредуваат со кој било на Македонскиот Полуостров, кој е еден од најбогатите региони во Европа во овој поглед. Така, Македонците, иако угнетувани и сиромашни, го сочуваа својот национален идентитет и својата
културна и уметничка индивидуалност. "

From the book: Hakan Yavuz & Isa Blumi, Eds. War and Nationalism: The Balkan Wars, 1912–1913, and Their Sociopolitical Implications (SLC:univ. of Utah Press), 2013.

Armenian and Macedonian revolutionary organizations boast of mutually beneficial relationships dating back to the middle of the 1890’s. Although both groups opted for different approaches towards the Ottoman Empire—Macedonian revolutionaries fighting for outright independence while their Armenian counterparts advocated a reformist agenda in the eastern provinces of the empire —their collaboration seemed to be a natural one. After all, among all Christian minorities within the empire, it was the Macedonians and the Armenians that did not achieve their respective goals as stated in the 1878 Treaty of Berlin.
That the Macedonian Revolutionary Organization (MRO) and its successor, the Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO), were regarded as assiduously nationalistic in nature was apparent if one examined how the Young Turks tried to keep a safe distance from them. Simultaneously, Macedonian revolutionaries advocated unity with Armenian revolutionary organizations, and especially the Armenian Revolutionary Federation (ARF), which also drew the ire of leaders from all the Young Turk factions. Still, it was critical to point out that the osmosis between the two Christian communities occurred in Bulgaria, which became the centre of Armenian-Macedonian collaboration.  The country was indeed a safe haven for Armenian and Macedonian revolutionaries, and while sizable Armenian communities existed in Sofia and Varna, Philippopolis (Filipe, currently Plovdiv), further south and near the Macedonian border, was where the crux of this collaboration came to life. It was in Philippopolis (Filibe, currently Plovdiv)) that Macedonian revolutionary leaders like Boris Sarafov, Gotse Delchev, and Slavi [Svetoslav] Merdzhanov, among others, established their first contacts with Hunchak and later with ARF revolutionaries.
Because Armenian-Macedonian ties during this critical period was dealt with sporadically in academic sources, and while a few studies focused on particular aspects of the relationships, no complete account of the entire historiography was attempted. The goal of this study is try to remedy the situation by relying on Armenian and Ottoman archival materials, along with several memoirs written by Armenian individuals who lived during these turbulent times and were eyewitnesses to the events. By relying on sources that illustrated how Philipopolis (Filibe) and Salonika (Selanık in Ottoman parlance, Thessaloniki, situated in modern Greece) became the nexus of Armenian-Macedonian collaboration, the paper purports to trace the formation of Armenian revolutionary cells in Bulgaria.  Moreover, an effort will also be made to analyze how Balkan territories, and especially the ports on the Black Sea littoral, were utilized for arms smuggling operations into the Ottoman Empire. This is important, since aside from the normal arms procurement routes through Russian territories in the Caucasus and the Persian border area of Salmasd near Van, The Bulgarian ports on the Black Sea presented a second uninterrupted means for such operations. An assessment of some of the activities attributed to  Rosdom (Sdepan Zorian)–one of the founders of the ARF in Bulgaria—as well as Antranig (Toros Ozanian), the renowned Armenian guerilla fighter who was instrumental in the establishment of an Armenian military academy in Bulgaria, will also be provided to better understand features of Armenian-Macedonian ties.
Finally, after a discussion of alleged Macedonian gains in  the 1908 Young Turk Revolution—representation in the Ottoman parliament and the promise of equal rights in a future federative or confederative Ottoman Empire—the narrative concentrates on the 1912-1913 Balkan Wars to demonstrate how Macedonia’s Christian neighbors, including Bulgaria, Serbia, and Greece, were in fact clandestinely working to annex Macedonia to their respective countries.
This chapter will also deal, albeit indirectly, with the many intrigues that involved regional actors as they exploited both the Macedonian and Armenian revolutionary movements. The essay concludes with an appraisal of Antranig and Nzhteh (Karekin Der Haroutiunian), who actively participated in the Balkan Wars and who led an Armenian company of fighters in the war against the Ottomans, to determine the circumstances under which they operated and their effect on Armenian-Young Turk relations.

Palimpsest is an international journal for linguistic, literary and cultural research founded at the Faculty of Philology in Stip in 2016. It is published in printed form and electronically twice a year, the first issue in May and the second one in November.
The journal publishes papers in the area of linguistics, literary science, teaching methodology and culturology. In addition, there is a section reserved for reviews of books, monographs, and other publications in the sphere of philology and culturology. The international journal Palimpsest publishes papers in the following languages: Macedonian, English, Russian, German, Italian, French and Turkish.
All papers are double-blind peer-reviewed by two independent reviewers prior to being accepted for publication.
Papers for the sixth issue of Palimpsest should be submitted not later than 25 September 2018.

Report of Macedonian minority in Bulgaria presented in 2009 and supported from numerous Macedonian organisations in Bulgaria. It is the first report concerning Macedonian minority in Bulgaria prepared from Macedonian human movement in Bulgaria.

Трудот претставува осврт кон книгата со наслов „Воскресението на читателот“ од Венко Андоновски – македонски прозаист, поет, драматичар, книжевен теоретичар, критичар, есеист, полемичар, колумнист, антологичар, професор по книжевност на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје. Во трудот подетално се елаборираат најсуштинските сегменти од текстовите што ја сочинуваат книгата, а кои се однесуваат на книжевното дело на значајни автори како што се Анте Поповски, Петре М. Андреевски, Живко Чинго, Антун Бранко Шимиќ и други, но се нагласува и нејзиното значење во контекстот на македонската книжевно-теориска и книжевно-критичка продукција. Во заклучокот од трудот аргументирано се потенцира дека оваа книга на Андоновски и денес го заслужува вниманието и на пошироката читателска публика, но и на стручната јавност од областа на литературологијата.

The Balkan peninsula has long been considered as Europe’s tinderbox; and with good reason! With so many languages, ethnic groups (or peoples), and religious systems, the Balkans lived their most peaceful period of their millennia long history during the Ottoman rule that lasted between 400 and 600 years (as per different regions). As natural continuation of the Eastern Roman Empire, the Sublime Gate ensured peace and tolerance to a great number of peoples at a time of merciless and inhuman wars in the multi-divided and constantly disputed territories of the defunct Western Empire.
The Ottoman Empire’s scholarly, scientific and artistic superiority over the various state forms of Western Europe was undisputed until the beginning of the 17th century. However, the rise to preponderance of a bogus-Islamic, theological – ideological sect, namely the Hanbalite followers of Ibn Taimiya and his obscurantist and barbaric system, led the Ottoman Empire to collapse and the Islamic Civilization to definite and irreversible extinction. From 1600 to 1800, the Ottoman Empire became the Sick Man of Europe, and a century later it died out. The parallel rise of the Western European nationalist and colonialist states exposed the Balkan peoples to hatred, discord, local conflicts and regional wars that have not ended so far.
First published in the American Chronicle, AfroArticles and Buzzle on 27th March 2007
Republished in numerous sites, blogs and fora - indicatively:
https://republic-of-macedonia.jimdo.com/the_macedonians_the_greeks_and_the_communists.php
https://makedonin.wordpress.com/2007/10/19/the-macedonians-the-greeks-and-the-communists/
http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=9846
https://forum.kajgana.com/threads/Хеленизмот-Европска-измислица-од-18-век.11127/page-3
http://www.topix.com/forum/city/dora-al/TK41LPQOB5VFME9PN/p5

Hesychius' Macedonian words are those which he assigns to the Macedonians as a whole, as well as to individual Macedonians such as Amerias, Alexander, Marsyas, etc. These terms are analyzed through and Indo - European perspective to find corresponding words in other Indo - European languages that will be useful in putting the ancient Macedonian language in the proper perspective and attempt to solidify its grouping as a distinct centum Balkan language that developed out of the same proto - language as Phrygian, Armenian, Epirotian, and Greek.

Трудот претставува компаративна студија во која се истражуваат металитературните наративни постапки во два романи од две различни епохи и две различни култури – „Театарски роман“ на рускиот автор Михаил Афанасиевич Булгаков од 1937 година и „Вештица“ на македонскиот автор Венко Андоновски од 2006 година. При споредбената анализа на двата романи особено внимание се обрнува на идентичните, односно на еквивалентните металитературни сегменти во двете нарации. Имено, металитературни сегменти се оние делови од нарацијата во кои се зборува за особините на книжевно-теорискиот метајазик или, поинаку кажано, тоа се раскажувачки фрагменти во кои литературата говори за карактеристиките на самата литература (структурата на книжевното дело, неговата естетска, односно уметничка вредност и слично). Станува збор, всушност, за една типична постмодернистичка постапка што се среќава во двата романи што се анализираат во овој труд. Во воведниот дел на трудот се нуди една кратка елаборација на терминот металитература, додека во главниот дел се врши конкретна анализа на апликативниот материјал (двата споменати романи) од аспект на сличностите, но и на разликите во примената на металитературната наративна стратегија. Во заклучокот се нагласува дека резултатите од анализите на двете книжевни дела покажуваат оти и покрај дистанцата (временска, просторна и културна), сепак, двата романи („Театарски роман“ на Булгаков и „Вештица“ на Андоновски) поседуваат идентични металитературни сегменти што, пак, од своја страна ја потврдува тезата за раскажувањето како универзална категорија.

The fact that human—large carnivore relationships tend to be full of material and social conflicts raises applied questions concerning the origin of human perceptions linked to these animals and more theoretical questions concerning the link between identification and relational processes. This study, based on ethno-ethological surveys in the Republic of Macedonia (SE Europe), aims to show that the widely contrasting species specific behavioural characteristics of brown bears, wolves and Eurasian lynx influence local perceptions of these species through the nature and frequency of their interactions with humans. It appears that a high frequency of interactions allows the relational processes to dominate, leading people to modify their actions in response to the behaviour and ecology of the species. However, the fact that the virtual absence of interactions with lynx has not prevented the construction of a particular image of the species also highlights the complexity of the relationship between the level of interactions and people’s perception about animals.

This paper deals with a so-far unnoticed phenomenon in prosodic phonology, which we dub prosodic smothering. Prosodic smothering arises when the prosodic status of a clitic or affix varies with the presence or absence of some outer morpheme. We first illustrate prosodic smothering with novel data from two genetically unrelated languages, Macedonian (Slavic) and Kaqchikel (Mayan). We then provide a unified account of prosodic smothering based on a principled extension of the theory of prosodic, among others). Prosodic subcategorization typically involves requirements placed on items to the left or the right of the selecting morpheme. We show that prosodic smothering naturally emerges in a theory which also allows for subcatego-rization in the vertical dimension, such that morphemes may select for the prosodic category which immediately dominates them in surface prosodic structure. This extension successfully reduces two apparent cases of non-local prosodic conditioning to the effects of strictly local prosodic selection.

This report describes the macro-econometric model for the Republic of Macedonia MAKMODEL. It documents the main features of this model that was built by research teams of the Macedonian and Dutch central bank during July 1999 - June 2001 as one module of a large scale PHARE-project, funded by the European Commission. Details on the statistical aspects of the Macedonian monthly data collected for the period 1993-1999 are provided, along with the construction and estimation of the econometric model. The last sections present some simulation and forecasting examples. The ultimate aim of MAKMODEL is to use it for macro-economic policy analyses at the Macedonian central bank, by means of keeping the statistical basis up to date, elaborating upon the model, and making forecasts and
running simulations in the near future.

Abstract—Zero derivation is a word formation process when the lexemes before and after the process, most often, when talking about clear or genuine types of zero-derivation, share the same form, display similar, expanded meaning, but belong to different lexical categories or subcategories- a characteristic conditioned by adding a zero affix to the first lexeme. Of the several types of zero derivation and the directions of this process that can be distinguished, for this paper the change from adjective to verb lexical category has been chosen to be analysed, by using the cognitive approach. The source, adjectival lexeme is zero derived in the target, verbal element and, when compared and contrasted, both lexemes are formally identical, in analytic languages, like English, but with inflectional modifications in synthetic languages, like Macedonian, displaying a lexical category change and semantic expansion. The aim of the paper is to show that cognition indeed helps in understanding ...