Lifeguarding

Purpose: The purpose of this thesis was to identify who is the casualty, who is the rescuer, where and under what circumstances a drowning incident can occur and to develop a risk assessment model of drowning for lifesaving in swimming and other aquatic and non-aquatic activities. Method: Three studies were undertaken. Study 1: The key words ‘drown’, ‘aquatic emergency’, ‘risk factors’, ‘lifeguard’, ‘water safety’, ‘lifesaving’ and ‘rescue’ were used in a literature search aiming to identify quantitative research studies with variables that might involve in a drowning incident. Study 2: A criterion sampling method obtained videos (n=41) containing drowning incidents that were visually observed. Study 3: A combination of convenience
and snowball sampling method obtained 34 semi-structured interviews from water safety professionals and aquatic athletes of different nations. The objective and subjective content of the video was recorded, the interviews were transcribed and both texts were inserted in the software NVIVO for content analysis. Conclusions: (1) When there is human activity in, on, around, near and under an aquatic environment, then, a drowning incident might happen to whomever (due to victim’s or rescuer’s mistake), wherever and under whatever circumstances. (2) The factors that determine the outcome of drowning incidents are, in order of significance, rescuer characteristics (Who 1), casualty characteristics (Who 2), location (Wherever), and general circumstances (Whatever). (3) Rescuer characteristics, and their interaction with other factors (mainly with casualty characteristics), appear to largely determine the outcome of drowning incidents. (4) Risk taking behaviour leads to drowning when casualties are willing to seek pleasure by engaging themselves in aquatic activities with risk that perceive as controllable. (5) The 4W model of drowning is a promising tool in lifesaving and lifeguarding.

Συχνά η σημασία της παρατηρητικότητας
υποβαθμίζεται και η εκμάθηση τεχνικών
σαρώσεων δε συνηθίζεται να διδάσκεται από
τις σχολές ναυαγοσωστικής (1). Στην αρχική
εκπαίδευση δίνεται έμφαση στις λαβές και την πρώτη βοήθεια Στο.
χώρο της ναυαγοσωστικής η χρονική πίεση γίνεται ιδιαίτερα
αισθητή σε περίπτωση διάσωσης καθώς η παρέμβαση του,
ναυαγοσώστη πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός 10’, από τη στιγμή
που το θύμα έχει περάσει στη φάση του πνιγμού προκειμένου να,
αποφευχθεί η οξεία εγκεφαλική υποξία και οι δυσμενείς επιπτώσεις
της στην υγεία του θύματος (2) .Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι η
οποιαδήποτε χρονική καθυστέρηση στην αναγνώριση του θύματος
περιορίζει σημαντικά τις πιθανότητες μιας επιτυχούς παρέμβασης.
Ο χρόνος έχει διττή φύση είτε είναι σύμμαχος είτε εχθρός Για αυτό:  .
το λόγο ο ναυαγοσώστης οφείλει να το μετατρέψει σε σύμμαχο και
αυτό επιτυγχάνεται μέσω της γνώσης πιο συγκεκριμένα μέσω από,
την εκμάθηση των μεθόδων σαρώσεων.
Η παρατήρηση είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και αποτελεί
μια συνέχεια της διαδικασία της όρασης Η όραση είναι απόρροια. 
οφθαλμολογικών και εγκεφαλικών διεργασιών Η ανατομία του. 
ματιού καθορίζει το χώρο του οπτικού πεδίου,  ο οποίος
υποδιαιρείται ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες μοίρες Η σάρωση. 
του χώρου ευθύνης αντιστοιχεί σε συμπεριφοριστικό παράγοντα
της παρατήρησης Μελέτες έχουν δείξει ότι η αποτελεσματικότητα.
της παρατήρησης φθίνει αρκετά μετά το πρώτο μισάωρο για αυτό
συνίσταται μικρά διαλείμματα ανά τακτά διαστήματα για τη βέλτιστη
πνευματική διαύγεια και εγρήγορση (3).  Η στοχευόμενη και
μεθοδική παρατήρηση αυξάνει την ικανότητα της λήψης άμεσων
αποφάσεων,  η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με την αυτοπεποίθηση (4)  Αντιθέτως η ανοργάνωτη και τυχαία
παρατήρηση συσχετίζεται συνήθως με χαμηλή αυτοπεποίθηση και
χαμηλή εγρήγορση Επιπλέον με αυτή τη τυχαία σάρωση δεν.
καλύπτεται ποτέ όλος ο χώρος με επιτυχία άρα αυξάνεται ο,
κίνδυνος και μειώνεται η ασφάλεια για τους λουομένους Επίσης.
ένα ακόμη συχνό λάθος στη σάρωση είναι η γρήγορη ταχύτητα που
επιτελείται καθώς η γρήγορη σάρωση έχει ως αποτέλεσμα την,
ανικανότητα της πλήρους επεξεργασίας των εισερχόμενων
πληροφοριών και κατά επέκταση τη δημιουργία εσφαλμένης
αντίληψης.
Οι ναυαγοσώστες πρέπει να μάθουν πως να σαρώνουν και τι να
αναγνωρίζουν ως σήμα κινδύνου έτσι ώστε να προλαμβάνουν και,
να αντιμετωπίζουν άμεσα τις καταστάσεις Η ανίχνευση σήματος. 
κινδύνου καθορίζεται από το κατά πόσο εμφανής είναι τη,
συχνότητα εμφάνισης τη μέθοδο σάρωσης και την αναγνώριση,    .
Επομένως ο ναυαγοσώστης δε πρέπει ποτέ να επαναπαύεται και
να εμπιστεύεται απόλυτα ούτε τους λουομένους ούτε την
περιρρέουσα ατμόσφαιρα διότι είναι φαινόμενα που απατούν Για,  .
αυτό και μόνο το λόγο οι ενδείξεις δύνανται να προστατέψουν και
να σώσουν μια ζωή εφόσον αυτές ληφθούν σοβαρά υπόψη από το,
ναυαγοσώστη έτσι ώστε να δράσει αναλόγως Οι μέθοδοι,  .
σάρωσης συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση αυτών των ενδείξεων
και κατά αυτό το τρόπο στη πρόληψη ατυχημάτων στο νερό.¢
Βιβλιογραφία:  (1) Hunsucker, J., and Davison, S. (2008). How
Lifeguards Overlook Victims: Vision and Signal Detection. International
Journal of Aquatic Research and Education, 1, 59-74 (2).  Relly, T.,
Wooler, A., Tipton , M. (2006). Occupational fitness standards for beach
lifeguards. Phase 1: the physiological demands of beach lifeguarding.
Occupational Medicine, 56, 6-11. (3) Griffiths, T. and Page. J. (2014).
Scanning and Surveillance: Swimming Pools, Beaches, Open Sea.
Berlin Heidelberg: Springer-Verlag. (4) Eleftheria Avramidou, E.,
Avramidis, S., and Pollman, R. (2007). Competitive Anxiety in Lifesavers
and Swimmers. International Journal of Aquatic Research and
Education, 1(2), 108-117

This article aims to present an overview of the Athens 2004 Olympic Games in terms of water safety and lifeguarding for the indoor events of swimming, synchronized swimming, water polo and diving. Overall, these games were successful and safe. However, based on the author’s direct experiences at the Games and according to the international literature and water safety standards, the following list of actions is suggested to be taken in the future for proactively organizing Olympic Games or other major aquatic events: (1) Develop written operating procedures (i.e. emergency action plan and daily operating procedures). (2) Employ sufficiently experienced lifeguards who should be paid by the local Olympic Organizing Committee (or designee) and who will be certified and specialized in swimming pool emergencies. There should be backup staff scheduled to permit regular (30-60 minute) rotations and to cover in event of illness or absence. (3) Purchase all necessary rescue equipment (i.e. rescue tubes, spinal boards, defibrillators, and first aid supplies from the budget of the local Olympic Organizing Committee or their designee). (4) Employ a head lifeguard who should be responsible for coordinating the entire lifeguard team for all aquatic events and at all water venues. This person should have extensive experience hiring appropriately-qualified lifeguards, organizing and conducting staff in-service training, and creating successful interactions among lifeguards, the risk manager and emergency medical personnel. (5) Plan for and conduct proper and frequent in-service training with all the necessary lifesaving equipment provided by the organizing committee. (6) Finally, maintain appropriate security procedures and employ sufficient security staff to prevent intruders from disrupting any events.

The purpose of this study was to evaluate the value of the discus throwing technique when throwing a life preserver for saving
a drowning victim in a lifesaving competition or in a real aquatic emergency. The study involved undertaking a video
recording of a simulated rescue using a life preserver which was thrown by an elite male lifesaver. The rescue was filmed at
a speed of 25 frames/ sec using camera and was analyzed using Wdigit software. A direct linear transformation procedure
was used to obtain 2-D data from these records. Results confirmed that the speed of release of 5.95m/s, the release angle
was 36.5o to the horizontal at a height of 2.04m from a lifesaver 1.88m tall, were sufficient to make a successful land based
rescue at a distance of 10 m. Future research needs to employ a larger sample of participants, preferably in 3-D conclusions
so that a more complete picture of the parameters under which this method is likely to be successful, can be established.

Water safety in Greece in the form of lifesaving and lifeguarding is 87 years old (1924-2011). The aim of this short report was to overview the life of the “Father” of Hellenic lifesaving and his contribution to the field of lifesaving. A semi-structured interview was obtained by the pioneer of Hellenic lifesaving, Mr Lucas Bistarakis, as well as newspaper cuts and other documents from the public domain (Avramidis, 2006; in press).

Undoubtedly, a rescue is a stressful and intensive situation. A death during water immersion could happen within ~2min, therefore a lifeguard should achieve the victim before this period of time. So as a rescue scenario is estimated ~3-4 min. According to Greek legislation, the patrol area along the beaches is determined 200m, while the width of the sea patrol area remains unclear. To the worst and most common rescue scenario, a near-drowning victim is located 200m along the beach and up to 50m width of the sea. Considering that a successive scanning method lasts 10 sec and the meantime running up there is calculated ~1min (Reilly, Wooler, &Tipton, 2006), it is clear there is so limited a period, just a few seconds, approximately 30sec, to approach the victim before the crucial death time of ~2min. As a consequence, the maximal swimming velocity is of the paramount importance for lifesaving. The maximum speed test, which has proven to be a valid predictor for short-distance at 67m performance in lifeguard style, is being suggested as a simple training tool for assessing the lifeguard's readiness fitness.

Lifeguard surveillance has been cited as an important contributor for preventing drowning and other aquatic related emergencies. The aim of this study was to identify the factors that may prevent an early response to a drowning episode and lifeguard perceptions about the critical signs presented by a drowning victim. In the first qualitative study, the level of lifeguard surveillance was video recorded prior to-, during- and after two drowning episodes that were simulated by one adult and one child mock victims in 7 aquatic facilities while lifeguards were on duty (n=29, males= 23, females= 6). In the second study, a survey assessed the lifeguards’ perceptions about the critical signs they would expect from a drowning victim (n=236, males=203, females=33). In this study the statistic χ2 was used. Results confirmed that the sampled lifeguards in Poland were not able to perform effective surveillance of bathing pools while on duty. This was because they were unable to identify the simulated drowning victims due to failure in maintaining an organized and conscious scanning strategy and because they were placed at the shallow side of the pool instead of being spread around the pool with emphasis in the deep water, where drowning was most likely to occur. In relation to water safety organizations, the study demonstrated clearly the need for major updates in the lifeguard manual contents and education. In terms of organizing safer aquatic facilities, this study revealed the need for introducing daily quality operating procedures that would involve weekly staff training, frequent lifeguard rotations in a professional manner, application of various theories and models currently suggested and continuous professional development of everyone working in lifeguard settings. In relation to the general public, it was shown that aquatic facility patrons should not depend only on lifeguards for their safety.

Οι ασφάλεια των λουομένων στις κολυμβητικές δεξαμενές της χώρας, εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο που δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν και όλοι προσπαθούν να αναζητούν κάποιο «παραθυράκι» ώστε να αποφύγουν την εφαρμογή των σχετικών νομοθετικών διατάξεων. Το πρόβλημα κυρίως εντοπίζεται όχι στις μεγάλες ή / και πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, αλλά στις μικρότερες και στα διαφόρου τύπου τουριστικά καταλύματα που είναι διάσπαρτα σε όλη την νησιώτικη και ηπειρωτική χώρα και που με το πρόσχημα τόσο των ιδιοκτητών όσο και των υπευθύνων λειτουργίας τους ότι « αν συμβεί κάτι το προλαβαίνω εγώ » και άλλου τέτοιου τύπου ανεύθυνες απαντήσεις, αποφεύγουν συστηματικά την εφαρμογή των μέτρων προστασίας και ασφάλειας των λουομένων.

Η παρούσα έκδοση με τίτλο «ΕΠΟΠΤΕΙΑ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΟΥΟΜΕΝΩΝ και ΧΩΡΟΥ ΕΥΘΥΝΗΣ από τον ΕΠΟΠΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤΙΚΩΝ ΔΕΞΑΜΕΝΩΝ» αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη βιβλιογραφική προσπάθεια στην Ελλάδα και επιχειρεί να συμβάλει ελάχιστα στην κατανόηση της αναγκαιότητας ύπαρξης και της σπουδαιότητας του ρόλου του Επόπτη Ασφαλείας Κολυμβητικών Δεξαμενών, ώστε να καλλιεργηθεί παιδεία πρόληψης στον γενικό πληθυσμό, να οργανωθούν καλύτερα σε θέματα πρόληψης και ασφάλειας οι πάσης φύσεως τουριστικές δομές που διαθέτουν κολυμβητικές δεξαμενές και να μειωθούν τα ατυχήματα και οι περιπτώσεις απώλειας της ζωής σε μια δραστηριότητα αναψυχής, όπως είναι η κολύμβηση σε πισίνα.
Ο Επόπτης Ασφαλείας Κολυμβητικών Δεξαμενών, δεν είναι περιττός, δεν είναι διακοσμητικός, δεν είναι για βοηθητικές εργασίες, δεν είναι για σπατάλη χρημάτων.
Ο Επόπτης Ασφαλείας Κολυμβητικών Δεξαμενών, είναι η πρόληψη, η επέμβαση, η αποκατάσταση. Είναι το ίδιο το σύστημα διάσωσης και παροχής βοήθειας στην έκτακτη ανάγκη, στο πρόσωπο ενός και μόνο εκπαιδευμένου και πιστοποιημένου ανθρώπου. Είναι η ολοκληρωμένη διάσωσης παροχή βοήθειας για όλους τους λουόμενους, δίπλα τους.
Όποιος ιδιοκτήτης ή υπεύθυνος λειτουργίας των πάσης φύσεως τουριστικών υποδομών που διαθέτουν κολυμβητική δεξαμενή υποτιμά τον Επόπτη Ασφαλείας Κολυμβητικών Δεξαμενών και του αναθέτει εργασίες άσχετες με το λειτούργημά του, απομακρύνοντάς τον από την θέση του, επί της ουσίας υποτιμά και προσβάλει με τον πιο εγκληματικό τρόπο τους ανθρώπους που έχουν πληρώσει για την διαμονή τους αλλά και γι’ αυτή την υπηρεσία που εμπεριέχεται στην διαμονή τους και χωρίς να το γνωρίζουν δεν τους προσφέρεται και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους και την ζωή τους.
Όποιος πράττει αυτό, σε περίπτωση ατυχήματος ή απώλειας ζωής πρέπει να τιμωρείται αυστηρά, διότι λειτουργεί εκ προθέσεως και με δόλο.
Ο δημιουργός αυτού του εγχειριδίου, σκοπό έχει να αφυπνίσει τις συνειδήσεις όλων και να κάνει ασφαλέστερη την αναψυχή στις πισίνες στην πιο τουριστική και πιο ευλογημένη χώρα του κόσμου, την Ελλάδα μας.