sohaitî
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje di : « so » (dzo) et d’ on vî viebe, pus waire eployî, ki dmeure pus k’ on addjectif « haitî », dedja e vî francès « haitier » (weri, mete e bone santé, fé plaijhî, evnd.).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /sɔ.hɛ.ˈtiː/ /su.we.ˈtiː/ /sy.we.ˈtiː/ /si.wɛ.ˈtiː/
- (pa rfrancijhaedje) /su.wɛ.ˈte/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /sɔ.hɛ.ˈtiː/
- diferins prononçaedjes : /sɔ.hɛ.ˈtiː/ /su.we.ˈtiː/ /sy.we.ˈtiː/ /si.wɛ.ˈtiː/
- Ricepeures : so·hai·tî
Viebe
[candjî]sohaitî
- (viebe å coplemint) voleur k’ ene sacwè arive.
- A n’ sohaitî ki çou k’ on-z a, on n’ fwait måy nou fås rafiya.
- On vs sohaite ene boune anêye.
- (viebe å prono) voleur ene sacwè dins ses sondjes.
- Ossu, torade cwand on bea sondje
Mi fjha rvey çou k' dj' inméve tant,
Dji m' sohaita d' esse ene aronde !…
Leye ki ravole a s' nid tos ls ans— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 55 (fråze rifondowe).
- Ossu, torade cwand on bea sondje
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
