clicote

• AFE :
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /kli.ˈkɔt/

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « clicote », el pout stitchî vaici.

clicote femrin

1. vî mousmint.
   • Ci n’ est nou paltot, çoula, Matiasse ; c’ est ene clicote ; les clicotes å clicotî ! — Albert Maquet (fråze rifondowe).
   • A poenne a dj' do pan a magnî;
     mi feme a vindou totes ses cotes :
     ele n' a pus ki deus troes clicotes ;
     mi djuståcoir est å lombård,
     — Marian de Saint-Antoine, "Paskeye di Djan Sapir, poirtåzaedje di Lidje" (1790) v. 48-51 (fråze rifondowe).
   • On va vudî ses ridants
     Et s' on-z a co troes clicotes
     On va les pår mete e plan
     — François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
   • Dji fruzixh co, cwand dji sondje a ciste abominåbe clicote la ! — Henri Forir, Notul so lè bazè skol dè vî tin, 1862.

• 
  (Etimolodjeye 1) Ci n’ est pus on lénçoû, c’ est ene clicote !

1. potchî foû d’ ses clicotes
2. houzer dvins ses clicotes
3. ståré come ene clicote
   • Dji m’ rèdwèm d’on côp,
     Èt, ståré come ine clicote,
     Dji dwèm tote nut´come ine marmote
     — Jacques Desmet, Come dj' a bond' m' èdwèrmi hossî pa l' walon Noer Boton l° 505, p. 17..

• clicotî
• si disclicoter

Svierba do viebe « clicoter »

clicote omrin

1. comere ki berdele tofer, ki n’ si djoke måy di tchafter.

Loukîz l’ motyince : cåzer bråmint

clicote

1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « clicoter »
   • L’ ouxh clicote. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
   • Dj’ a on dint ki clicote. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
   • Nosse tåve clicote. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « clicoter »
3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « clicoter »