dromir

dromir nó tranx

1. Pasar en perìođo sènẑa cosiènẑa, par i òmeni tipicamènte de nòt.

dro | mìr

IPA: [ˈdro.mir]

Da 'l latin dormīre, cugnà de 'l grèco antico δαρθάνω [darthánō].

• indromenẑarse, cioè tacar a dromir.

• Dromir co 'n òcio sol.
• A ndar a dromir sènẑa ẑena tuta la nòt se se remena.

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 97.