tab

\f. — isitma, bezgak

s. t. Taft,

harorat.

Tab bosdi qilmoq Taftidan, hovuridan tushirmoq, taskin, tasalli berib yoki biror narsa bilan ovutib, taftini, hovuri-ni bosmoq. ◆ Oʻzimning gapimga oʻzim pushaymon yeb, oʻlganimning kunidan "tab bosdi" qilib, shartnomaga qoʻl qoʻydim. Gʻ. Gʻulom, „Tiril-gan murda“ . Tab tortmaslik Biror narsa qi-lish yoki aytishdan qaytmaslik. ◆ Qizlar — balo.. Kechalari ham dalaga chiqishdan tab tortmaydi. Oybek, „O“ .v. shabadalar. ◆ Zuhra ham tab tortmay: - Turtmasdan gapirsangiz boʻlmaydimi, urgandan turtgan yomon, — dedi. Oydin, „Hikoyalar“ .

ТАБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.