qa-ror-goh

\a. + f. alljlji — manzil-goh, oʻrnashgan joy, makon

1 Vaqtincha istiqomat qilish yoki qoʻnish joyi. Choʻpon-lar qarorgoki. n Shakrisabz uzoq oʻtmishda savdo karvonlarining sevimli qarorgoki boʻl-ganligi tarixdan maium. Gazetadan.

2 Umuman, yashash joyi; maskan. Shanba kunlarining birida eshon qarorgoki odat-dagidek gavjum boʻldi. Yo. Shukurov, Qasos. Zumrad oʻzi oʻsgan maskani bilan vidolasha-yotgan kimsadek, xarob qarorgok oldida bir nafas bosh egib turdi. S. Siyoyev, Otliq ayol.

3 Davlat boshligʻi, xukumat yoki biror davlat arbobining doimiy yoki vaqtincha turadigan joyi, saroyi. Junaidxondan chopar kelishi amrimakol, uning kam tayin qarorgoki yoʻq. J. Sharipov, Xorazm. Xon urushni tez-rok boshlashning chorasini izlab, Bobur qaror-gokida munajjimlik qshshb yurgan yashirin kishisiga xabar yubordi. P. Qodirov, Yulduzli tunlar.

ҚАРОРГОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.