in-di-vi-du-a-lizm

fr. individualisme < lot. individuum, individuus — boʻlinmas, ajralmas

1 Shaxsiy manfaatlarni jamiyat, jamoa manfaatlaridan yuqori qoʻyuvchi yoki ayrim shaxsni jamiyatga qarama-qarshi qoʻyuvchi nuqtai nazar. ◆ Maʼlumki, Gʻarb na-munasi koʻp hollarda individualizm falsa-fasiga tayanadi va ommani haddan tashqari siyosiylashtirishga olib keladi. Gazetadan .

2 Oʻz shaxsini jamoaga qarshi, undan yuqori qoʻyishga intilish va shunday xat-ti-\arakat ifodasi. ◆ Individualizmga qarshi kurash.

ИНДИВИДУАЛИЗМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.