Vikipedi:Seçkin resimler/Uzay/Uzaya bakış

Mars gezegeninin Rosetta uzay aracı tarafından 2007'de elde edilen renkli fotoğrafı (Üreten:Avrupa Uzay Ajansı)

Dünya'nın tek doğal uydusu Ay'ın bir aylık periyot boyunca enlem ve boylamsal librasyonu

Hubble Uzay Teleskobu tarafından elde edilen Atbaşı Nebulası fotoğrafı

Plüton'un, NASA'nın New Horizons uzay aracı tarafından 14 Temmuz 2015'te 450.000 km uzaktan çekilen ve sonradan renklendirilen fotoğrafı

31 Ağustos 2012'de Güneş'in atmosferindeki Güneş gaz yuvarında asılı olan akkor halindeki hidrojen bulutunun 16.36'da (ETD) uzayda patlaması. Taçküre kütle atımı, saniyede 900 mil hızla uzaya doğru fırladı. Atılım sonucu oluşan plazma Dünya'ya uğramasa da Dünya'nın manyetik alanında bir etki yaptı ve 3 Eylül günü bu enerji kutup ışıklarını ortaya çıkarttı. Resimde, Güneş Dinamiği Gözlemevi'nden alınan 304 ilâ 171 angström dalga boyundaki hafifletilmiş sürümü alınmıştır. ( Üreten:NASA Goddard Space Flight Center)

67P/Churyumov-Gerasimenko adlı kuyrukluyıldızın Rosetta isimli uzay aracı tarafından 19 Eylül 2014 tarihinde, kuyrukluyıldızın merkezinden 28,6 km uzaklıktan çekilen fotoğrafı. (Üreten: ESA/Rosetta/NAVCAM)

Arp 273, Andromeda takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 300 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan etkileşen gökada çiftidir. UGC 1810 (üstte) ve UGC 1813 (altta) olarak bilinen sarmal gökadaları içerir. Görüntü Hubble Uzay Teleskobu'nun yörüngedeki 21. yılını kutlamak amacıyla yayımlanmıştır (17 Aralık 2010).

NGC 3324'ün Şili'deki Avrupa Güney Gözlemevi'ne ait La Silla Gözlemevi'nde elde edilen görüntüsü. Bir açık yıldız kümesi olan NGC 3324, Karina Bulutsusu'nun kuzeybatı köşesinde yer alır (1 Şubat 2012).

Helis Bulutsusu, Kova takımyıldızı yönünde bulunan oldukça büyük bir gezegenimsi bulutsu. Karl Ludwig Harding tarafından muhtemelen 1824'ten önce keşfedilmiştir. Bu bulutsu, parlak gezegenimsi bulutsular içinde Dünya'ya en yakın olanıdır.

NGC 2818 güney takımyıldızı Kumpas takımyıldızı yönünde bulunan bir gezegenimsi bulutsu. James Dunlop tarafından 28 Mayıs 1826 tarihinde keşfedilmiştir.

Samanyolu'nun şekli hakkındaki yaygın görüş onun bir çubuklu sarmal galaksi olduğu yönündedir. Merkezdeki çubuk şeklindeki yıldız yoğunlaşmasının iki ucundan logaritmik spiral şeklinde uzayan iki ana kol ve yardımcı kollar galaksinin şeklini oluşturur. Bu görüş ilk olarak 1990'larda gündeme gelmiş, 2005 yılında Spitzer Uzay Teleskobu'ndan alınan bilgilerle kuvvetlendirilmiştir. Güneş Sistemi bir bölgesel bir spiral kol olan Orion kolu üzerinde yer alır.(Üreten:NASA/JPL-Caltech/R. Hurt

Phobos, Mars'ın iki uydusundan biri. Güneş Sistemi'ndeki tüm diğer uydular içinde gezegenine en yakın konumlanmış uydudur. Mars yüzeyindeki bir gözlemci için günde yaklaşık iki kez doğup batar.(Üreten:NASA/JPL-Caltech/University of Arizona (Edit: commons:User:Diego pmc))

Ay (Üreten: commons:User:Luc Viatour)

28 Ağustos 2007 ay tutulması (Üreten: Fir0002)

Ay (Üreten: Lviatour)

Güneş tacı (Üreten: Lviatour)

SN 1604, gökyüzünde Yılancı takımyıldızı yönünde Samanyolu'nda ortaya çıkan bir süpernova. Resimde SN 1604 süpernova kalıntısından bileşik fotoğrafı görülmektedir. (Üreten:NASA)

NGC 4414, Berenis'in Saçı takımyıldızında bulunan bir çubuksuz sarmal gökada'dır. Dünya'dan yaklaşık 62 milyon ışık yılı uzakta olan gökada, 1985 yılında keşfedilmiştir. 1974'te bir süpernova geçirdiği anlaşılmaktadır. Gökadanın dış kollarında genç yıldızların oluşumu devam etmektedir, bu da kolların mavi görünmesine neden olmaktadır. (Üreten:NASA Headquarters)

Messier 78 (ayrıca M 78 veya NGC 2068 olarak da bilinir) bulutsusu, Avcı takımyıldızı'nda bulunan bir yansıma bulutsusu. 1780 yılında keşfedien M78, Dünya'dan yaklaşık olarak 1,600 ışık yılı uzaklıkta olan Orion Moleküler Bulut Kompleksi'ne aittir. Küçük bir teleskopla ufak bir yama olarak gözlemlenebilen bulutsu ve 10 kadir parlaklığında iki yıldız içerir. Bu iki yıldız; HD 38563A ve HD 38563B, M78'in toz bulutundaki ışık yansımasının sorumlularıdır. (16 Şubat 2011) (Üreten:ESO)

Andromeda Gökadası, Andromeda Takımyıldızı'nda bulunan, çıplak göz ile Yer'den görülebilen en uzak gök cismi. Samanyolu ile arası yaklaşık olarak 2,2 milyon ışık yılıdır. Bir sarmal gökada olan Andromeda, yaklaşık bir trilyon yıldıza evsahipliği yapar. (18 Eylül 2010) (Üreten:Adam Evans)

Uçanbalık takımyıldızındaki NGC 2442 gökadası, dünya'dan 50 milyon ışık yılı uzakta bulunan bir ara sarmal gökadadır. 1834 yılında keşfedilmiştir.(Üreten:ESO)

NGC 602, Küçük Macellan Bulutu bölgesinde bulunan geç, parlak bir açık yıldız kümesi. 1826 yılında keşfedilen NGC 602, yaklaşık olarak 5 milyon yıl yaşındadır.(Üreten:NASA)

NGC 4676 veya Fareler Gökadaları, Berenis'in Saçı takımyıldızı yönünde bulunan etkileşen iki sarmal gökada. Kütleçekim etkilerinin birbirlerinde oluşturdukları uzun kuyruklar nedeniyle bu isim verilmiştir. Çarpışma ve birleşme sürecindeki gökadalar yaklaşık olarak 290 milyon ışık yılı uzaklıktadırlar. (Haziran, 2004)(Üreten:NASA, H. Ford)

Neptün, Güneş Sisteminin Güneş'ten uzaklık sırasına göre 8. gezegenidir. Kütle açısından Jüpiter ve Satürn'den sonra üçüncü, çap açısından bu iki gezegen ve Uranüs'ün ardından dördüncü sırada gelir. Adını Roma deniz tanrısı Neptunus'tan alır. (Voyager 2, 1986)(Üreten:NASA)

Messier 81 (ya da M81, NGC 3031 veya Bode galaksisi), Dünya'dan 12 milyon ışık yılı uzaklıkta Büyük ayı takımyıldızında yer alan bir sarmal galaksidir. 250 milyara yakın yıldız içerdiğine inanılmaktadır. Dolayısıyla bu bakımdan Samanyolundan daha küçüktür. Biçimi itibarıyla, muazzam bir sarmal galaksi örneği teşkil eder. Ayrıca, +7,9 luk görünür parlaklığı ile en parlak galaksiler arasında yer alır.(Üreten:NASA)

Avcı takımyıldızında yer alan NGC 1973/75 ve 77, yansıma bulutsularıdır. Çevresindeki ışık kaynaklarından yararlanarak, ışığı yansıtmaktadır. Dünya'dan 1500 ışık yılı uzaklığındadır. 15 ışık yılı genişliğindedir. (Üreten:Magnus Manske isimli bot tarafından alınmıştır.)

NGC 604 bulutsusu, Dünya'dan 2.7 milyon ışık yılı uzaklığındadır. Çapı ise yaklaşık 1500 ışık yılıdır. 1784 yılında Frederick William Herschel tarafından keşfedilmiştir. Resim, 17 Ocak 1995 yılında Hubble Uzay Teleskopu ile elde edilmiştir. Renklerdeki farklılık, değişik ısı ortamlarını belirgin hale getirmektedir.(Üreten:NASA, Hui Yang University of Illinois ODNursery of New Stars)

Yengeç bulutsusu, Boğa takımyıldızında yer alan bir süpernova kalıntısıdır. 1731 yılında keşfedilmiştir, ancak 1054 yılında Çinli astro fizikçiler tarafından gözlenmiştir. Dünya'dan yaklaşık 7000 ışık yılı uzaklıktadır ve çapı da 11 ışık yılıdır. Hızla genişlemektedir.(Üreten:Tryphon)

NGC 1999, Avcı takımyıldızında yer alan bulutsudur. Dünya'dan yaklaşık 1500 ışık yılı uzaktadır. Çevrelediği (merkezde, solda) V380 Orionis'in ışığı ile aydınlanır.(Üreten:Hubble Site)

Sirius, Büyük Köpek takımyıldızında yer alan çift yıldızdır. Sirius A(soldaki) ve Sirius B(sağdaki)'nin bir ressam tarafından tasviri.(Üreten:Space telescope)

Sombrero Gökadasının, Hubble Uzay Teleskobu ve kızılötesi Spitzer Uzay Teleskobunun çektiği görüntülerinin kompozitinde görünümü. Dünyadan 28 milyon ışık yılı uzakta olan Sombrero Gökadasının ortasında dev bir karadelik olduğu düşünülmektedir.(Üreten:NASA)

Titan (Satürn VI), Satürn'ün en büyük uydusudur. Hacmi Merkür'ün hacminden fazladır. Yoğun atmosferi olan tek bilinen uydu olan Titan'ın bu özelliği yüzeyinin doğrudan görüntülenmesini engeller. Ancak polarize kızılötesi dalgaboylarına duyarlı filtrelerle azot ve metan tabanlı atmosferinin ötesine geçilip yüzey görüntü alınabilmiştir. (Caldari uzay aracı, 2005) (Üreten: NASA)

Mars'tan Güneş'in batışı. Fotoğraf Gusev Krateri'nden Spirit adlı uzay keşif sonda aracınca 19 Mayıs 2005’te çekilmiştir. (Üreten: Mars Exploration Rover Spirit, NASA)

Samanyolu, içinde Güneş sistemi'nin de bulunduğu gökada. Yerel küme'nin bir parçası olan çubuklu sarmal türde bir gökadadır. Gözlemlenebilir evren'deki milyarlarca gökadadan sadece bir tanesidir. Samanyolunu bulan veya iddiası olan kişilerin adları: Galileo Galilei, Thomas Wright, Immanuel Kant, William Herschel, Jacobus Kapteyn, Robert Julius Trumpler, Democritus, Aristo, İbn-i Heysem, Birûni, İbn Bacce, İbn Kayyim El-Cevziyye. Resim 18 Eylül 2009'da çekilmiştir. (Üreten: ESO)

Deniz Kulağı Bulutsusu (katalog adları Messier 8 veya M8, ve NGC 6523) Yay takımyıldızında bulunan çok büyük bir bulutsudur. H II bölgesi ve Salma bulutsu olarak sınıflandırılmıştır. Deniz Kulağı Bulutsusu Guillaume Le Gentil tarafından 1747 yılında keşfedilmiştir ve orta-kuzey enleminde çıplak gözle zayıf da olsa gözlemlenebilir. Resim 28 Eylül 2009'da çekilmiştir. (Üreten: ESO)

NGC 5866(ayrıca Spindle Galaxy olarak da bilinir) Ejderha takımyıldızında bulunan nispeten parlak merceksi gökada. Bazı gökbilimciler NGC 5866'nın Messier 102 olduğuna inanmaktadırlar ve keşfi konusunda farklı bilgiler vardır. Olasılıkla 1781 yılında Pierre Méchain veya Charles Messier tarafından ya da 1788 yılında William Herschel tarafından keşfedilmiştir. Hubble Uzay Teleskobu tarafından 8 Haziran 2006'da çekilmiştir. (Üreten: HST/NASA/ESA/Hubble Uzay Teleskobu gözlemi)

Mars'ta Valles Marineris: 4.500 kilometre uzunluğu, 200 kilometre genişliği ve 11 kilometre derinliğine sahip olan Valles Marineris'in çatlak yapısı, ABD'nin Arizona eyaletinde bulunan Büyük Kanyon'dan on kat uzun, yedi kat geniş ve derin olup Güneş Sisteminin bilinen en büyük çatlaktır. (Üreten: NASA/JPL-Caltech)

Karina Bulutsusu (ayrıca Karina'daki Büyük Bulutsu, Eta Carinae Bulutsusu, veya katalog adı ile NGC 3372 olarak da bilinir), çevresindeki açık yıldız kümesiyle birlikte büyük ve parlak bir bulutsu. Eta Carinae ve HD 93129A, Samanyolu içindeki en büyük kütleli ve parlak yıldızlardır. Bulutsu, Karina takımyıldızı yönünde Dünya'dan yaklaşık olarak 6,500 ile 10,000 ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır ve çoklu O-tipi yıldızlar içerir. 24 Nisan 2007'de çekilmiştir. (Üreten:HST/NASA/ESA)

Rozet Bulutsusu Samanyolu bölgesinde Tekboynuz takımyıldızı içindeki dev moleküler bulutun bir ucunun kenarında yer alan, büyük ve yuvarlak bir H II bölgesi. Açık yıldız kümesi NGC 2244, bulutsu ile yakından ilgilidir, kümenin yıldızları bulutsunun maddesinden oluşmuştur. (Üreten: Nick Wright)

2005 yılı Kasım ayı sonunda NASA'nın Mars keşif aracı Mars Exploration Rover A Spirit 'in Husband Hill'in zirvesinden inerken çektiği Mars'ın panoramik fotoğraf. (Üreten: NASA)

Pierre Méchain tarafından 27 Mart 1781 tarihinde keşfedilmiş ve Charles Messier tarafından konumu doğrulanarak kataloğuna eklenmiş olan, 27 milyon ışık yılı uzaklıkta Büyük Ayı yönünde bulunan tam karşıdan görülen sarmal gökada olan Fırıldak Gökadası (ayrıca Messier 101 veya NGC 5457 olarak da bilinir). (Üreten: NASA ve ESA)

NGC 2207 ve IC 2163 Büyük Köpek takımyıldızında, yaklaşık 144 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan sarmal gökada çifti. Her iki gökada da 24 Ocak 1835 tarihinde John Herschel tarafından keşfedilmiştir. NGC 2207 içinde şimdiye kadar üç süpernova gözlenmiştir (SN 1975A, SN 1999ec ve SN 2003H), NASA/ESA, Hubble Uzay Teleskobu. (Üreten: NASA/ESA and Hubble Heritage Team)

Girdap Gökadası: Messier 51a, M51a, veya NGC 5194 olarak da bilinir. (Üreten: NASA, ESA)

Anten Gökadaları (ayrıca NGC 4038/NGC 4039 olarak da bilinir): Karga takımyıldızı yönünde bulunan bir etkileşen gökadalar çifti (Üreten: NASA, ESA)

NGC 1300: Irmak takımyıldızı kenarında, yaklaşık 61 milyon ışık yılı uzaklıkta yer alan çubuklu sarmal gökada (Üreten: NASA, ESA)

NGC 1672: Kılıçbalığı takımyıldızı'nda bulunan çubuklu sarmal gökada (Üreten: NASA, ESA)

Sombrero Gökadası (ayrıca M104 veya NGC 4594 olarak da bilinir), Başak takımyıldızı yönünde bulunan bir Çubuksuz sarmal gökada (Üreten: NASA, ESA)

Stephan Beşlisi'nin Hubble Uzay Teleskobu tarafından çekilmiş resmi. (Üreten: NASA, ESA)

Cassini'den gözüken Satürn ve Güneş tutulması. (Üreten: NASA/JPL/Space Science Institute)

NGC 6302, Akrep takımyıldızı bölgesinde bulunan çiftkutuplu gezegenimsi bulutsu. (Üreten: NASA, ESA)

Cassini–Huygens uzay sondasından çekilen Jüpiter'in görünümü. (Üreten: NASA)

Mars fotoğrafının tam ortasındaki devasa kanal, Valles Marineris kanyon oluşumunu göstermektedir. (Üreten: NASA)

Mars’ın ve Güneş Sistemi’nin en yüksek dağı olan, 27.000 m. yükseklikteki Olimpos Dağı'nın (Olympus Mons) Mars’ın yörüngesinden çekilmiş fotoğrafı. (Üreten: NASA)

Güneş sistemi'nde bulunan Güneş'e en yakın ve Güneş sistemi'nde en küçük gezegen olan Merkür. (Üreten: NASA)

Venüs, Güneş Sisteminde, en sıcak gezegen ve Güneşe uzaklık bakımından 2. sıradaki gezegen. (Üreten: NASA)

Güneş Sistemi'nde yer alan 8 gezegenden biri olan ve Güneş'e yakınlık olarak 6. sırada yer alan Satürn. (Üreten: NASA/JPL/Space Science Institute)

Spitzer Uzay Teleskobu'ndan Andromeda Gökadası´nın kızılötesi görünümü.(Üreten:NASA/JPL-Caltech/K. Gordon (University of Arizona))

Hubble Uzay Teleskobu tarafından edinilen uzayın Hubble ultra derin alan resmi. (Üreten: NASA ve ESA)

Eros Asteroidi (Üreten: NASA)

Samanyolu (Üreten: NASA)

Gökadalar (Üreten: NASA)

Eta Carinae (Üreten: NASA)

Hale-Bopp kuyruklu yıldızı (Üreten:Philipp Salzgeber)

Merkür (Üreten: NASA)

Eskimo Bulutsusu (Üreten: NASA ve ESA)

Gezegenimsi bulutsulardan Helix Bulutsusu (Üreten: NASA, ESA ve C.R. O'Dell)

Hubble Uzay Teleskobundan çekilmiş Messier 82 bulutsusu (Üreten: NASA)

Kırmızı dev Mira (Üreten: NASA)

Atmosferin üst tabakası (Üreten: NASA)

Ülker Yıldız Kümesi (Üreten: NASA)

Orion Bulutsusu (Üreten: NASA ve ESA

Voyager 1'den, Jüpiter (Üreten: NASA)

Satürn (Üreten: NASA)

Victoria Krateri, Mars (Üreten: NASA)

Uranüs Güneş Sisteminin Güneş'ten yakınlık sırasına göre 7. gezegenidir. Çap açısından Jüpiter ve Satürn'den sonra üçüncü, kütle açısından bu iki gezegen ve Neptün'ün ardından dördüncü sırada gelir. Adını Yunan mitolojisi'ndeki gökyüzü tanrısı Uranos'tan (Yunanca'da Οὐρανός, Latinceleştirilmiş şekli ile Uranus) alır. (Üreten: NASA)

Mimas, Satürn'ün William Herschel tarafından 1789 yılında keşfedilen uydusudur. Diğer bir adı da Satürn I olan uydu, Güneş Sistemi'ndeki diğer uydularla kıyaslandığında çapının büyüklüğü açısından yirminci sırada yer alır. (Üreten: NASA)

Ultraviyole ışınları altındaki Satürn'ün halkaları. Halkalar, metre ile mikrometre arasında değişen sayısız küçük parçacıktan oluşur. (Üreten: NASA)

Jüpiter'in uydularından biri olan İo'nun gerçek renk görüntüsü. İo, Güneş Sistemi'nde sürekli aktif yanardağlar barındıran tek uydudur. Fotoğrafta sıklıkla görülen yeşil, kırmızı, turuncu ve siyah noktalar aktif püskürme noktalarıdır (1999). (Üreten: NASA)

Kalp ve Ruh Bulutsuları'nın kızılötesi görüntüsü. Mavi ve turkuaz renkler yıldız kaynaklı 3.4 ve 4.6 mikron arası dalgaboylarını, kırmızı ve yeşil ise yıldızlararası toz kaynaklı 12 - 22 mikron arası dalgaboylarını göstermektedir. (Üreten: NASA, WISE)

NGC 2683, William Herschel tarafından 5 Şubat 1788 tarihinde keşfedilen bir çubuksuz sarmal gökada. Yerküre'ye olan uzaklığı 16 ila 25 milyon ışık yılı arasındadır. Hubble Uzay Teleskobu tarafından yapılan görünür ve kızıl ötesi alan taramalarının birleştirilmesi ile oluşturulan görüntünün eksik noktaları, daha düşük çözünürlükteki teleskop görüntüleri ile tamamlandı. (31 Mart 2012) (Üreten: NASA)

Güneş, Güneş Sistemi'nin merkezinde yer alan yıldız. Samanyolu gökadasında bilinen yaklaşık 200 milyar yıldızdan birisi olan Güneş'in kütlesi sıcak gazlardan oluşur ve çevresine ısı ile ışık yayar. Yüzey sıcaklığı 5500 °C ve çekirdeğinin sıcaklığıysa 15,6 milyon °C’dir. Güneşten çıkan enerjinin 2 milyonda 1'i yeryüzüne ulaşır. (Üreten: NASA)