Türkiye'de uzay mühendisliği eğitimi
Bu madde veya bölüm Türkiye'de havacılık ve uzay mühendisliği eğitimi adlı maddeye çok benzemektedir ve bu iki maddenin tek başlık altında birleştirilmesi önerilmektedir. Birleştirme işlemi yapıldıktan sonra sayfaya {{Geçmiş birleştir}} şablonunu ekleyiniz. |
Bu maddenin daha doğru ve güvenilir bilgi sunması için güncellenmesi gerekmektedir. Daha fazla bilgi için tartışma sayfasına bakınız. (Kasım 2020) |
Makale serilerinden |
Türkiye'de uzay mühendisliği eğitimi, üniversiteler tarafından lisans ve lisansüstü düzeylerde sürdürülmektedir.
Bu bölümü veya uçak mühendisliği bölümünü başarılı bitiren öğrenciler uçak-uzay mühendisliği yüksek lisans programına devam edebilirler.[1] Buna ek olarak Orta Doğu Teknik Üniversitesi ve Adana Alparslan Türkeş Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'nin havacılık ve uzay mühendisliği bölümlerinde de uzay teknolojisine ilişkin dersler verilmekte, bölüm bünyesinde yüksek lisans ve doktora programları bulunmaktadır.
Türkiye'de uzay mühendisliği eğitimi veren kurumlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Çalışma alanları
[değiştir | kaynağı değiştir]Uzay mühendisleri, havacılık-uzay alanıdaki kuruluşlarda, birçok ar-ge ve ileri teknoloji geliştirme şirketlerinde ve bilişim sektöründe; Türkiye'de, Kara ve Hava Kuvvetlerinde ana bakım üstlerinde, TAİ'de, TEİ'de, THY'de, Roketsan'da, Aselsan'da, Robotik-mekatronik alanındaki kuruluşlarda, Tübitak-SAGE'de, Tübitak-Uzay'da, Tubitak-Mam'da, Havelsan'da, Savunma Sanayi Müsteşarlığı'nda, Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü'nde, MKE'de ve özel bazı havayolu şirketlerinde, yurt dışında DELTA aerospace, ESA, Microsoft, United Technologies gibi kuruluşlarda ve otomotiv, beyaz eşya gibi genel makine mühendisliği sahalarında da çalışmaktadırlar.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Türkiye'de havacılık ve uzay mühendisliği eğitimi
- Türkiye'de uçak mühendisliği eğitimi
- Ulusal Uçak Havacılık ve Uzay Mühendisliği Kurultayı
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2015.