Kızılötesi güdüm

Kızılötesi güdüm, bir hedeften gelen kızılötesi (IR) ışık emisyonunu izlemek ve takip etmek için kullanılan pasif bir silah yönlendirme sistemidir. Kızılötesi güdüm kullanan füzeler genellikle "ısıya güdümlü" olarak adlandırılır. Çünkü kızılötesi ışınlar sıcak cisimler tarafından güçlü bir şekilde yayılır. İnsanlar, araç motorları ve uçaklar gibi birçok nesne ısı üretir ve yayar. Bu nedenle özellikle arka plandaki nesnelere kıyasla kızılötesi dalga boylarında görülebilirler.

Kızılötesi güdüm sistemleri, radardan farklı olarak bir hedefi izlediklerine dair hiçbir belirti vermeyen pasif cihazlardır. Bu, onları görsel karşılaşmalar sırasında veya ileri bakan kızılötesi sistemleri veya benzer hedef belirtme sistemiyle kullanıldığında daha uzun mesafelerde gizli saldırılar için uygun hale getirir. Isıya güdümlü füzeler son derece etkilidir: Son 25 yılda Amerika Birleşik Devletleri'nin tüm hava muharebe kayıplarının % 90'ı kızılötesi güdümlü füzeden kaynaklanmıştır.^[1]

• Chang, Ting Li (Eylül 1994). The IR Missile Countermeasures. Naval Postgraduate School. 17 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2020. 
• Deuerle, Craig (2003). "Reticle Based Missile Seekers". Driggers, Ronald (Ed.). Encyclopedia of Optical Engineering. CRC Press. ss. 2400-2408. 
• Hollway, Don (Mart 2013). "Fox Two!". Aviation History. 30 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2020. 
• Kutzscher, Edgar (1957). "The Physical and Technical Development of Infrared Homing Devices". Benecke, T; Quick, A (Ed.). History of German Guided Missiles Development. NATO. 
• Neri, Filippo (2006). Introduction to Electronic Defense Systems. SciTech Publishing. 
• Rogalski, Antonio (2000). Infrared Detectors. CRC Press. 

• Isıya Güdümlü Füzeler12 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• The Sidewinder Story5 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.