İnebahtı Kuşatması (1499)
| İnebahtı Kuşatması | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1499-1503 Osmanlı-Venedik Savaşı | |||||||||
 Kemal Reis'in gŏge tipi gemisi | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
 Osmanlı İmparatorluğu |
 Venedik Cumhuriyeti | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
|
II. Bayezid Mustafa Paşa Küçük Davut Paşa Kemal Reis |
Zuano Mori Antonio Grimani | ||||||||
| Güçler | |||||||||
|
20.000 ilâ 30.000 piyade 87 savaş gemisi (67 kalyon, 20 kalyot) |
?? piyade 64 parça gemi (47 kalyon, 17 kalyot) | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Venedik garnizonu esir | |||||||||
İnebahtı Kuşatması (Temmuz-26 Ağustos 1499), 1499-1503 Osmanlı-Venedik Savaşı'nda bir evre. II. Bayezid komutasındaki Türk ordusu, Venedik-Fransa donanmalarını mağlup eden Türk donanmasının yardımıyla İnebahtı'yı fethetti.
Kuşatma öncesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Osmanlı Devleti'nin, Venedik Cumhuriyeti'yle 1479'dan beri süregiden barış halinin 1499'da bozulmasıyla, ilk hedefi bu devletin Mora'daki en stratejik önemi haiz kalelerinden biri olan ve Korint Körfezi'ne giriş çıkışları kontrol eden İnebahtı'nın alınması oldu. 1463-1479 Osmanlı-Venedik Savaşı'nda Osmanlıların iki girişimine rağmen alınamayan kalenin fethi için II. Bayezid'ın emriyle büyük bir hazırlık yapıldı.
II. Bayezid Türk ordusunun başında 1 Haziran 1499'da İstanbul'dan ayrılarak Edirne'ye geldi ve birliklerin büyük bölümünü Rumeli Beylerbeyi Mustafa Paşa'nın komutasına vererek İnebahtı'ya gönderdi. Kendisi de arkadan ilerleyerek kuşatma mahallinin yakınını karargahını kurdu. Eşzamanlı olarak Kaptan-ı Derya Küçük Davut Paşa komutasındaki Türk donanması da İnebahtı'ya doğru ilerledi.
Kuşatma
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kuşatmanın kaderini kara ordusundan ziyade donanma belirledi. Mustafa Paşa komutasındaki Türk ordusu İnebahtı yolunda Tesalya'daki Çatalca'ya ulaşmışken, donanma ise ters yönde esen kuvvetli rüzgar nedeniyle üç ay boyunca Modon kalesini koruyan Sapienza Adası kıyılarına demirlemişti.
Fransız donanmasının da takviye ettiği Amiral Antonio Grimani komutasındaki Venedik donanmasının da bölgeye gelmesiyle, 12-25 Ağustos arasında muhtelif manevralar yapan ve 25 Ağustos'taki nihai muharebede çarpışan taraflardan galip gelen Türk donanması oldu. Bu esnada Türk ordusu da karadan İnebahtı kalesini kuşatmaya başlamıştı.
Sapienza Deniz Muharebesi'nden sonra Fransız donanması bölgeden ayrılırken Venedikliler de Korfu'ye çekildi. Denizde karşısına çıkacak kuvvet kalmayan Türk donanması da Korint Körfezi'ne girerek İnebahtı önüne demirledi.
Bunun üzerine, İnebahtı kalesinin Venedikli komutanı Zuano Mori Venedik donanmasının yardıma gelemeyeceğini anladı ve garnizonuyla birlikte teslim oldu.[1]
Kuşatma sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Kalenin teslim olmasından sonra Osmanlılar buraya bir kadı ve sancakbeyi atadılar ve surlarını berkittiler. Ayrıca, II. Bayezid'in emri uyarınca, yabancı gemilerin geçişini önlemek ve burayı tamamen kontrol altına almak üzere Korint Körfezi'nin girişine karşılıklı iki kule yapılmasına başlandı. Bu kuleler Rumeli Beylerbeyi Mustafa Paşa ile Anadolu Beylerbeyi Sinan Paşa'nın nezâretinde çok kısa bir süre içinde tamamlandı. Ayrıca iki eski kilise de camiye çevrildi.[2]
Osmanlıların Mora'da gerek denizdeki gerek karadaki askerî başarıları gerekse Bosna Beylerbeyi İskender Paşa komutasındaki akıncı birliklerinin Dalmaçya, Friuli ve Karintiya'ya yönelik başarılı akınları Venedik Cumhuriyetini barış müzakerelerine meylettirdiyse de, Osmanlı Devleti'nin Venedik'e barış için Mora'daki tüm kalelerini terk etmesi koşulu kabul olunmayınca savaş devam etti.
Bunun üzerine, Osmanlılar da müteakip yıl askerî harekâtlarının hedefini Mora'daki Venedik kaleleri Modon, Koron, Navarin ve Benefşe'nin zaptedilmesi olarak belirlediler.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Büyük Osmanlı Tarihi", Joseph von Hammer, c.4, s.43-45"
- ^ "İslam Ansiklopedisi, "Koron" maddesi, Türk Diyanet Vakfı, 22. cilt, s. 285". 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2021.
| 13.-14. |
|
|---|---|
| 15. |
|
| 16. |
|
| 17. |
|
| 18. |
|
| 19. | |
| 20. |
|
Osmanlı mağlubiyetleri italik olarak gösterilmiştir. | |
