İçerik
- En önemli kozmogonik teoriler
- Bulutsu hipotezi
- Planetesimal hipotez
- Türbülanslı yoğunlaşma hipotezi
- Big Bang Teorisi
- Referanslar
Bir kozmogonik teori veyakozmogoniEvrenin kökenini ve gelişimini açıklamaya çalışan herhangi bir teorik modeldir. Astronomide kozmogoni, belirli astrofiziksel nesnelerin veya sistemlerin, güneş sisteminin veya Dünya-Ay sisteminin kökenini inceler.
Geçmişte kozmogonik teoriler farklı dinlerin ve mitolojilerin parçasıydı. Bununla birlikte, bilimin evrimi sayesinde, şu anda çeşitli astronomik olayların incelenmesine dayanmaktadır.
Bugün kozmogoni, bilimsel kozmolojinin bir parçasıdır; yani, onu oluşturan unsurlar, yaratılışı, gelişimi ve tarihi gibi Evrenin tüm yönlerinin incelenmesi.
Doğaüstü değil doğaya dayanan ilk kozmogonik teoriler, 1644'te Descartes tarafından öne sürüldü ve 18. yüzyılın ortalarında Emanuel Swedenborg ve Immanuel Kant tarafından geliştirildi. Teorileri artık kabul edilmese de, çabası Evrenin kökeninin bilimsel araştırılmasına yol açtı.
En önemli kozmogonik teoriler
Evrenin kökenini bilimsel yöntemlerle incelemenin zorluğuna rağmen, yüzyıllar boyunca kozmogoni alanında birkaç hipotez ortaya çıktı.
Kronolojik sırayla en önemlileri şöyleydi: bulutsu hipotezi, gezegen küçüklüğü hipotezi, çalkantılı yoğunlaşma hipotezi ve şu anda en yaygın kabul gören Big Bang Teorisi.
Bulutsu hipotezi
Bulutsu hipotezi, ilk olarak Descartes tarafından önerilen ve daha sonra Kant ve Laplace tarafından geliştirilen bir teoridir. Zamanın başlangıcında, Evrenin yerçekimi nedeniyle büzülen ve soğuyan bir bulutsudan oluştuğu inancına dayanır.
Bu hipoteze göre, yerçekimi kuvvetlerinin etkisi, ilkel bulutsuyu gittikçe büyüyen merkezi bir çekirdeğe sahip düz, dönen bir diske dönüştürdü.
Çekirdek, kendisini oluşturan parçacıkların sürtünmesi nedeniyle yavaşlayacak, daha sonra Güneş olacak ve dönüşün neden olduğu merkezkaç kuvvetleri nedeniyle gezegenler oluşacaktı.
Bu teorinin sadece Güneş Sisteminin oluşumunu açıklayacağını anlamak önemlidir, çünkü bu zamanın filozofları hala Evrenin gerçek boyutunu bilmiyorlardı.
Planetesimal hipotez
Gezegensel hipotez 1905 yılında Thomas Chamberlin ve Forest Moulton tarafından Güneş Sisteminin oluşumunu açıklamak için ortaya atıldı. 19. yüzyılda Laplace tarafından geliştirildiğinden beri yaygın olan bulutsu hipotezini ilk ortaya çıkaran oydu.
Bu teori, yıldızların birbirlerine yakın geçerken ağır malzemelerin çekirdeklerinden dışarıya atılmasına neden olduğu fikrinden oluşur. Bu şekilde, her yıldızın, bu atılan malzemelerden oluşan spiral şekilli iki kolu olacaktır.
Bu malzemelerin çoğu yıldızlara geri dönecek olsa da, bazıları yörüngede devam edecek ve küçük gök cisimlerine yoğunlaşacaktı. Bu göksel unsurlara, en küçüğü durumunda gezegenesimaller ve en büyüğünden bahsedersek ön-gezegenler denir.
Zamanla, bu proto-gezegenler ve gezegenler, bugün görebildiğimiz gezegenleri, uyduları ve asteroitleri oluşturmak için birbirleriyle çarpışacaklardı. Süreç her yıldızda tekrarlanacak ve bugün bildiğimiz Evren ortaya çıkacaktı.
Hipotezin modern bilim tarafından bir kenara atılmış olmasına rağmen, küçük gezegenlerin varlığı hala modern kozmogonik teorilerin bir parçasıdır.
Türbülanslı yoğunlaşma hipotezi
Big Bang Teorisi'nin ortaya çıkışına kadar en çok kabul gören bu hipotez, ilk kez 1945'te Carl Friedrich von Weizsäcker tarafından önerildi. Prensip olarak sadece Güneş Sisteminin görünümünü açıklamak için kullanıldı.
Ana hipotez, zamanın başlangıcında Güneş Sisteminin gazlar ve toz gibi maddelerden oluşan bir bulutsudan oluştuğuydu. Bu bulutsu dönüşümlü olduğu için, yavaş yavaş dönmeye devam eden düzleştirilmiş bir disk haline geldi.
Gaz bulutunu oluşturan parçacıkların çarpışması nedeniyle birkaç girdap oluştu. Bu girdapların birkaçı bir araya geldiğinde, parçacıklar birikerek boyutları gittikçe arttı.
Bu hipoteze göre, bu süreç birkaç yüz milyon yıl sürmüştür. Sonunda, merkezi girdap Güneş ve geri kalanı gezegenler olacaktı.
Big Bang Teorisi
Big Bang teorisi, Evrenin kökeni ve gelişimi hakkında günümüzde en çok kabul gören kozmogon teorisidir. Esasen, Evrenin küçük bir tekillikten oluştuğunu ve büyük bir patlamayla genişlediğini varsayar (dolayısıyla teorinin adı). Bu olay 13,8 milyar yıl önce gerçekleşti ve o zamandan beri Evren genişlemeye devam etti.
Bu teorinin doğruluğu% 100 doğrulanamasa da, gökbilimciler bunun gerçekten ne olduğunu gösteren birkaç kanıt buldular. En önemli kanıt, "arka plan radyasyonunun" keşfi, ilk patlamada yayılan ve bugün hala gözlemlenebilen sinyallerdir.
Öte yandan, Evren'in genişlemeye devam ettiğine dair kanıtlar da var, bu da teoriye daha da fazla güç verecek. Örneğin, Hubble gibi çeşitli süper teleskoplardan alınan görüntüleri kullanarak, gök cisimlerinin hareketi ölçülebilir. Bu ölçümler, aslında Evrenin genişlediğini doğrulamamıza izin veriyor.
Dahası, uzayda uzak noktaları gözlemlerken ve ışığın hareket hızı nedeniyle, bilim adamları esasen teleskoplarla "geriye bakabilirler". Bu şekilde, oluşumdaki galaksilerin yanı sıra teoriyi doğrulayan diğer fenomenler de gözlemlendi.
Yıldızların sürekli genişlemesi nedeniyle, Big Bang Teorisi Evrenin sonu için birkaç olası seçeneği öngörüyor.
Referanslar
- "Cosmogony" in: How Stuff Works. Alındığı tarih: 24 Ocak 2018, How Stuff Works: science.howstuffworks.com.
- "Nebular Theory" in: Wikipedia. Alındığı tarih: 24 Ocak 2018 Wikipedia'dan: es.wikipedia.com.
- Wikipedia'da "Chamberlin - Moulton gezegen küçük hipotezi". Alındığı tarih: 24 Ocak 2018 Wikipedia'dan: en.wikipedia.com.
- Tayabeixo'da "Weizsacker Türbülans Hipotezi". Alındığı tarih: 24 Ocak 2018, Tayabeixo'dan: tayabeixo.org.
- "Big Bang Theory nedir" in: Space. Alındığı tarih: 24 Ocak 2018 Space: space.com.
