Unang Krusada

First Crusade
Bahagi ng the Crusades
The capture of Jerusalem marked the First Crusade's success
Petsa 1096–1099 Lookasyon Near East (Anatolia, Levant, Palestine) Resulta Decisive Crusader victory Pagbabago sa teritoryo Kingdom of Jerusalem and other Crusader states created
Mga nakipagdigma
Christendom: Holy Roman Empire  Republic of Genoa Lower Lorraine County of Toulouse Marquisate of Provence Kingdom of France Blois Boulogne Flanders Le Puy-en-Velay Vermandois Kingdom of England Normandy Duchy of Apulia Taranto Byzantine Empire Armenian Kingdom of Cilicia	Muslim world: Great Seljuq Empire Danishmends Fatimids Almoravids Abbasids
Mga kumander at pinuno
Godfrey of Bouillon Raymond IV of Toulouse Stephen II of Blois Baldwin of Boulogne Eustace III of Boulogne Robert II of Flanders Adhemar of Le Puy Hugh I of Vermandois Robert II of Normandy Bohemond of Taranto Tancred of Taranto Alexios I Komnenos Tatikios Manuel Boutoumites Guglielmo Embriaco Constantine I	Kilij Arslan I Yaghi-Siyan Kerbogha Duqaq Fakhr al-Mulk Radwan Ghazi ibn Danishmend Iftikhar ad-Daula Al-Afdal Shahanshah
Lakas
Crusaders: ~ 35,000 men 30,000 infantry 5,000 cavalry Byzantines: ~ 2,000 men[1]	Unknown
Mga nasawi at pinsala
High	High

Ang Unang Krusada (1096–1099) ay isang ekspedisyong militar ng Romano Katolikong Europa upang muling maibalik ang mga banal na lupain na nasakop ng mga Muslim sa Levant (632–661) na sa huli ay humantong sa muling pagkakabihag ng Herusalem noong 1099.^[2][3][4] Ito ay inilunsad ni Papa Urban II noong 27 Nobyembre 1095 na may pangunahing layuin ng pagtugon mula sa apela mula sa Emperador ng Imperyong Byzantine na si Alexios I Komnenos na humiling ng mga bolunterong kanluraning upang tulungan siya at patalsikin ang mga mananakop na Turkong Seljuk mula sa Anatolia. Ang karagdagang layunin ay sandaling naging pangunahing layunin na ang Kristiyanong pananakop ng Herusalem at Banal na Lupain at pagpapalaya ng mga Silangang Kristiyano mula sa pamumunong Islamiko. Sa panahon ng unang krusada, ang mga kabalyero at mga magsasaka mula sa iba't ibang mga bansa ng Kanluraning Europa ay naglakbay sa lupain at dagat una ay sa Constantinople at pagkatapos ay tungo sa Herusalem bilang mga nagkukrusada. Ang mga magsasaka ay mas marami sa mga kabalyero. Ang mga magsasaka at mga kabalyero ay nahati sa dalawang magkakahiwalay na mga hukbo dahil ang mga magsasaka ay hindi mahusay na sinanay sa labanan gaya ng mga kabalyero. Ang kanilang hukbo ay nabigong makarating sa Herusalem. Ang mga kabalyero ay nakarating sa Herusalem at naglunsad ng pagsalakay sa siyudad. Kanila itong nasakop noong Hulyo 1099 at nang-masaker ng maraming mga Muslim at Hudyong mamamayan nito. Kanila ring itinatag ang mga estado ng nagkrusada na Kaharian ng Herusalem, Kawnti ng Tripoli, Prinsipalidad ng Antioch at Kawnti ng Edessa. Dahil ang Unang Krusada ay malaking nauukol sa Herusalem na isang siyudad na hindi napasailalim ng mga Kristiyano sa loob ng 461 taon, ang mga nagkrusad ay tumanggi na ibalik ang lupain sa kontrol ng Imperyong Byzantine. Ang Unang Krusada ay bahagi ng tugong Kristiyano sa mga pananakop ng Muslim. Ito ay sinundan ng Ikalawang Krusada hanggang Ikasiyam na Krusada ngunit ang mga nakamit dito ay tumagal sa kaunti sa 200 taon. Ito rin ang unang pangunahing hakbang tungo sa muling pagbubukas ng kalakalang internasyonal sa Kanluran simula ng pagbagsak ng Kanluraning Imperyo Romano.