บีจีเอ็ม-71 โท

BGM-71 โท
โท ขณะติดตั้งบนแท่นยิงสามขา ในสมรภูมิอัฟกานิสถาน เดือนพฤษภาคม 2009
ชนิด	อาวุธปล่อยต่อต้านรถัง
แหล่งกำเนิด	สหรัฐอมริกา
บทบาท
ประจำการ	1970-ปัจจุบัน
สงคราม	สงครามเวียดนาม สงครามอินโดจีนครั้งที่สาม สงครามเลบานอน 1982 สงครามโซเวียต–อัฟกานิสถาน สงครามอิรัก–อิหร่าน สงครามอ่าว สงครามโซมาเลีย สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–พ.ศ. 2564)[1] สงครามอิรัก สงครามกลางเมืองซีเรีย[2] สงครามกลางเมืองอิรัก (พ.ศ. 2557–2560)[2] สงครามรัสเซีย–ยูเครน การรุกรานยูเครนโดยรัสเซีย[3] สงครามกลางเมืองเยเมน
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบ	ฮิวจ์ แอร์คราฟท์
ช่วงการออกแบบ	1963–1968
มูลค่า	$93,640 (2B Aero), $54,956 (บังเกอร์บัสเตอร์) FY2021[4] £8,500 (1984)[5]
ข้อมูลจำเพาะ
ความยาว	1.16–1.17 m with probe folded 1.41–1.51 m with probe extended (some variants have no probe)
เส้นผ่าศูนย์กลาง	152 mm
น้ำหนักหัวรบ	3.9–6.14 kg (penetration 430–900 mm RHA)[6]
ความยาวระหว่างปลายปีก	0.46 m
พิสัยปฏิบัติการ	Basic TOW 3,000 m, most variants 3,750 m
ความเร็ว	278–320 m/s
ระบบนำวิถี	ติดตามด้วยแสง, นำทางด้วยเส้นลวด (wireless radio-guided in RF variants)

บีจีเอ็ม-71 โท (BGM-71 TOW) เป็นอาวุธปล่อยต่อต้านรถถังนำวิถีด้วยเส้นลวด สัญชาติสหรัฐอเมริกา ปัจจุบันผลิตโดยเรย์เธียน^[7] เริ่มพัฒนาในช่วงทศวรรษที่ 1960 โดยฮิวจ์ แอร์คราฟท์ เพื่อทดแทนขีปนาวุธรุ่นก่อนหน้าอย่างเอ็มจีเอ็ม-21 เอ (SS.10) และ เอ็มจีเอ็ม-32 เอ (ENTAC) โดยเพิ่มระยะยิง ประสิทธิภาพหัวรบ ระบบควบคุมกึ่งอัตโนมัติในระยะสายตา (SACLOC) และติดตั้งกล้องอินฟราเรดสำหรับใช้งานในเวลากลางคืน

โท ผลิตขึ้นครั้งแรกในปี 1970 และกลายเป็นขีปนาวุธนำวิถีต่อต้านรถถังที่ใช้งานแพร่หลายทั่วโลก^[8] สามารถใช้งานได้ทั้งทหารราบ ติดตั้งบนยานพาหนะ และเฮลิคอปเตอร์

1. ↑ FUNKER530 – Veteran Community & Combat Footage (28 December 2011). "DOUBLE BARREL TOW MISSILE HEADED FOR INSURGENTS – NO SLACK". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2013 – โดยทาง YouTube.^{[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]}
2. ↑ ^{2.0 2.1} "Etat islamique: comment les djihadistes emploient les missiles antichars pour appuyer leurs offensives". France-Soir (ภาษาฝรั่งเศส). 4 May 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 May 2017. สืบค้นเมื่อ 6 September 2018.
3. ↑ "TOW 2B used in Ukrainian soldier". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 March 2023. สืบค้นเมื่อ 30 April 2023.
4. ↑ "Missile Procurement, Army (FY2021)" (PDF).
5. ↑ Pattie, Geoffrey (10 July 1984). "Weapons and Equipment (Costs)". millbanksystems. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 June 2016. สืบค้นเมื่อ 21 May 2016.
6. ↑ ARG. "TOW Anti-Tank Guided Missile – Military-Today.com". military-today.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2017.
7. ↑ "The United States Army | Redstone Arsenal Historical Information". history.redstone.army.mil.
8. ↑ "M-220 Tube-launched, Optically tracked, Wire-guided missile (TOW)". man.fas.org.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ
BGM-71 TOW (หมวดหมู่)

• From early developmental XBGM-71 testing to the BGM-71A TOW
• FM 3-22.34 US Marines Field Manual
• M-220 Tube-launched, Optically tracked, Wire-guided missile (TOW)
• More information at Designation Systems.net
• Discovery Channel program on "Modern Missiles" with best video information on TOW today. TOW part starts at two minutes
• TOW 2A Wireless
• TOW 2B Aero Wireless
• TOW Bunker Buster Wireless
• Tube-Launched, Optically-Tracked, Wire-Guided (TOW) Missiles