แก๊ง
ภาษาไทย
รากศัพท์
จากภาษาอังกฤษ gang
การออกเสียง
| การแบ่งพยางค์ | แก๊ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ́ɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก๊ง
- กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)
- แก๊งโจร
- แก๊งอันธพาล#ชข#77
- แก๊งมอเตอร์ไซค์
- กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี)>((88884,
@@&"&'
7744)!'¡!!!/¡-! ‹@
- ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว
1 ==== คำแปลภาษาอื่น ====74⅞?' {{trans-top|กลุ่มคน}(:7 ลาขขไล ไทฤนฝุ
อ้างอิง
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.