| dbo:abstract
|
- الاحتجاجات الأردنية 2011–2012 هي موجة من المظاهرات والمسيرات الاحتجاجية التي انطلقت في مختلف أنحاء الأردن مطلع عام 2011 مُتأثرة بموجة الاحتجاجات العربية العارمة التي اندلعت في الوطن العربي مطلع عام 2011 وبخاصة الثورة التونسية الشعبية التي أطاحت بالرئيس التونسي زين العابدين بن علي. كان من الأسباب الرئيسة لهذه الاحتجاجات تردي الأحوال الاقتصادية وغلاء الأسعار وانتشار البطالة. وقد بدأت هذه المَسيرات يوم 14 يناير/كانون الثاني 2011 بعد صلاة الجُمعة واستمرت في الأسابيع التالية. (ar)
- The Jordanian protests were a series of protests in Jordan that began in January 2011, and resulted in the firing of the cabinet ministers of the government. In its early phase, protests in Jordan were initially against unemployment, inflation, corruption. along with demanding for real constitutional monarchy and electoral reforms. Food inflation and salaries were a cause for resentment in the country.The 2010-2011 Tunisian Revolution and the 2011 Egyptian Revolution also raised hopes for political change in the region. Together with unrest elsewhere in the Middle East and North Africa, including the disturbances in Syria and Yemen, they were part of the Arab Spring. King Abdullah II responded to the protests by reforming around a third of the constitution, establishing the Independent Election Commission, and vowing to embark on a democratic trajectory. He sacked three prime ministers in 18 months, settling on Abdullah Ensour as prime minister in 2012 and called for early elections in 2013. Later, introducing complete proportional representation to the House of Representatives in the 2016 parliamentary election, introducing decentralization in the 2017 local elections, and reforming the judiciary. (en)
- Die Proteste in Jordanien ab 2011 begannen am 7. Januar 2011. Die Islamische Aktionsfront rief am 26. Januar 2011 zu Protesten gegen die jordanische Regierung von Samir Rifai auf. König Abdullah II. bin al-Hussein mahnte aufgrund der Entwicklungen in Tunesien und Ägypten im Januar 2011 echte Reformen an. Dabei wurde Ministerpräsident Samir Rifai abgesetzt und am 1. Februar 2011 Maʿruf al-Bachit mit der Regierungsbildung beauftragt, der bereits von 2005 bis 2007 das Amt des Premierministers innehatte. Auch nach der Ankündigung von Reformen demonstrierten viele Menschen weiter. Dabei wurden 130 Menschen verletzt und ein Mann getötet. Drei Männer starben, nachdem sie sich im Laufe der Proteste aus unterschiedlichen Gründen angezündet hatten. Als Reaktion auf die Proteste wurde ein Wahlgesetz verabschiedet und eine unabhängige Wahlkommission geschaffen. Das Wahlrecht sollte bis zur Wahl im Januar 2013 noch einmal verbessert werden. Bis auf kleinere Proteste im April 2012 hatte sich die Lage zunächst stabilisiert, allerdings fanden im November 2012 nach einer Kürzung der Subventionen auf Benzin, Diesel und Gas zum Kochen die größten Proteste seit Anfang 2011 statt. Am 23. Januar 2013 wurde die durchgeführt, die die Muslimbrüder, die stärkste Oppositionskraft, boykottierten. Zuvor änderte das Königshaus das Wahlrecht, indem es die Möglichkeit einer Zweitstimme einführte. Außerdem änderte der König die Verfassung und bestimmte, dass die Wahl des Regierungschefs und des Kabinetts vom Parlament getroffen werden sollte; allerdings „in Abstimmung“ mit ihm selbst. Das Recht des Monarchen, das Parlament aufzulösen und die Regierung abzuberufen, wurde nicht angetastet. Nach der Wahl, die mit einem Sieg der Loyalisten endete, kam es zu teilweise gewaltsamen Protesten in Maʿan und . (de)
- Las protestas en Jordania de 2011-2012 dieron comenzó el 7 de enero de 2011, cuando unos 200 trabajadores del sector público salieron a las calles a protestar por el creciente coste de vida en un pueblo al sur de la capital, Amán. Sin la participación de partidos políticos o sindicatos, el evento ni siquiera tuvo mención en los periódicos locales. Envalentonados por el levantamiento de Túnez y por las protestas de Egipto, las protestas callejeras improvisadas convirtieron el país en su propio "Día de Ira", con miles de jordanos en la calle. El 26 de enero, los Hermanos Musulmanes, uno de los mayores grupos de oposición en Jordania, instaron a los jordanos a salir a las calles durante esa semana para protestar contra el primer ministro Samir Rifai, las políticas económicas y la situación política en el país.Estados Unidos aseguró que esperaba que Jordania aprobara una reforma para evitar protestas similares a la de Egipto. (es)
- La contestation en Jordanie en 2011-2012 remonte au 7 janvier 2011, s'inscrivant dans le climat révolutionnaire en Tunisie, révolution démocratique dans plusieurs pays arabes et touchant d'autres États du monde. Comme en Tunisie puis en Égypte, les manifestants demandent avant tout un changement de leurs conditions de vie matérielles qui passe par un changement politique durable, plus de libertés, de démocratie et le respect des droits de l'Homme ainsi que la lutte contre le chômage et l'arrêt de l'inflation. Les manifestations n'ont pas la même ampleur qu'en Égypte ou en Tunisie et ne touchent pas la personnalité du Roi, arrivé sur le trône en février 1999. (fr)
- 2011~2012년 요르단 반정부 시위는 아랍의 봄 시위의 일부로, 2011년 1월 요르단에서 발생하였다. (ko)
- Le proteste in Giordania del 2011-2014 si inseriscono nel contesto delle coeve proteste nel mondo arabo. (it)
- Protesty w Jordanii – antyrządowe protesty w Jordanii, których celem była zmiana rządu, demokratyzacja życia politycznego i wymuszenie na władzach przeciwdziałania pogarszającej się sytuacji materialnej społeczeństwa. Demonstracje rozpoczęły się w styczniu 2011 roku, miały miejsce głównie w stołecznym Ammanie, ale także w innych większych miastach. Demonstracje zaczęły się 7 stycznia 2011 roku od marszu kilkuset pracowników sektora publicznego w miejscowości na południe od Ammanu. Demonstranci protestowali przeciwko rosnącym kosztom życia. 11 stycznia rząd przeznaczył 169 mln dolarów amerykańskich na obniżenie cen i tworzenie miejsc pracy. Pomimo tego 14 stycznia miała miejsce demonstracja przed siedzibą parlamentu przeciwko wzrostowi cen żywności, bezrobociu, korupcji i niedemokratycznemu charakterowi sceny politycznej. Demonstranci domagali się także dymisji rządu i premiera Samira Rifaia. Demonstracje koordynowali działacze głównej partii opozycyjnej w kraju, Islamskiego Frontu Działań i Bractwa Muzułmańskiego, z którego wymieniona partia się wywodzi. 18 stycznia sekretarz generalny Frontu, , zaapelował do króla w sprawie zmiany rządu i przeprowadzenia nowych wyborów parlamentarnych, zarzucił także poprzednim wyborom „nieprzejrzystość”. Premier Samir Rifai pod wpływem demonstracji cofnął podwyżki cen żywności, obniżył cenę benzyny oraz podniósł emerytury i pensje urzędników i wojskowych. Pomimo ustępstw ze strony rządu, w siedmiu miastach kraju miały miejsce wielotysięczne demonstracje, żądające dymisji premiera, głównie związane z Frontem Akcji Islamskiej oraz partiami lewicowymi i panarabskimi. 27 stycznia król wezwał rząd i parlament do szybkiego przeprowadzenia reform w dziedzinie polityki i spraw społecznych, potępił również nieudolność ministrów. Pomimo wprowadzonej obniżki cen żywności protesty nie wygasły, zostały także zapowiedziane kolejne demonstracje. 28 stycznia odbyła się w Ammanie demonstracja 3500 zwolenników reform, głównie z Frontu Akcji Islamskiej oraz partii lewicowych i panarabskich, którzy domagali się dymisji premiera Rafai i podjęcia działań skierowanych przeciw inflacji i bezrobociu. 31 stycznia FAI poinformował, że dzień wcześniej jego partia złożyła u premiera Samira Rifaia petycję w sprawie dymisji rządu, powołania rządu jedności narodowej i wprowadzenia reform w ordynacji wyborczej, które pozwolą na stworzenie reprezentatywnego parlamentu. FAI podkreśliła niepodważalność pozycji monarchy. Pod wpływem demonstracji, 1 lutego premier Samir Rifai podał się do dymisji, a król tę dymisję przyjął. Nowym premierem został mianowany Maruf al-Bachit, który był już premierem w latach 2005-2007. Decyzja ta spotkała się z ostrą krytyką opozycji, która zarzuca nowemu premierowi, że w czasie jego poprzednich rządów miało dojść do sfałszowania wyników wyborów parlamentarnych. 3 lutego nowy premier zorganizował spotkanie z przedstawicielami FAI, którzy ocenili je pozytywnie, ale nie odwołali planowanych protestów, które odbyły się zgodnie z planem w piątek 4 lutego. 10 lutego 36 liderów beduińskich wydało oświadczenie oskarżające królową Ranię o korupcję i ingerowanie w rządy. Wieczorem 16 lutego w Irbidzie miała miejsce demonstracja 1500 osób, byli to głównie przedstawiciele związków zawodowych, członkowie opozycyjnych partii politycznych i organizacji kobiecych, którzy domagali się reform politycznych i socjalnych. Również tego samego dnia miała miejsce demonstracja pracowników uniwersyteckich w Ammanie, która odbyła się pod hasłem ograniczenia władzy i reform konstytucyjnych. Na 25 lutego zwołano „Dzień Gniewu”. Na ulice stołecznego Ammanu wyszło 6-10 tys. ludzi, żądających od króla demokratycznych reform, dalszych obniżek cen, przyśpieszenia demokratyzacji systemu politycznego oraz reform gospodarczych. W marcu 2011 protesty osłabły, jednak 24 marca 500 demonstrantów rozbiło obozowisko na głównym placu stolicy. Większość z nich stanowili studenci i bezrobotni absolwenci uniwersytetów. Dzień później doszło do starć zwolenników i przeciwników króla. Do walk włączyła się policja, która obrzucała kamieniami przeciwników monarchy. Rannych zostało 100 osób, jedna osoba zginęła. 15 kwietnia 40 policjantów zostało rannych podczas protestów salafitów w mieści Az-Zarka. (pl)
- Волнения в Иордании — события начавшиеся в январе 2011 года. Начались 22 января с демонстрации с требованием отставки правительства страны под влиянием революции в Тунисе. 28 января демонстрации охватили многие города королевства (Амман, Ирбид, Акабу, Зарку, , Маан, Карнак и ). По данным AP, в демонстрациях приняло участие порядка 5 тысяч человек. (ru)
- Os Protestos na Jordânia começaram em 7 de Janeiro de 2011, quando 200 trabalhadores do setor público foram às ruas para protestar contra o aumento do custo de vida em um vilarejo ao sul da capital, Amã. Sem a participação de partidos políticos ou sindicatos, o evento nem sequer foi mencionado em jornais locais. Estimulado pelo aumento dos protestos na Tunísia e no Egito, protestos de rua improvisados transformaram o país em seu próprio "dia de fúria", com milhares de jordanianos indo às ruas. Em 26 de Janeiro, a Irmandade Muçulmana, um dos principais grupos da oposição na Jordânia, pediu aos jordanianos para irem para as ruas durante esta semana para protestar contra o primeiro-ministro Samir Rifai, as políticas econômicas e a situação política no país. A inflação nos gêneros alimentícios e os baixos salários são um dos principais motivos do ressentimento no país. A revolta na Tunísia de 2010-2011 e os protestos egípcios de 2011 também aumentaram as esperanças de mudança política na região. Juntamente com distúrbios em outras partes do Oriente Médio e Norte da África, incluindo os distúrbios na Jordânia e no Iêmen, são parte do Protestos no mundo árabe em 2010-2011 também conhecido como o "efeito dominó" da inquietação árabe.Esta série de protestos que estão ocorrendo na Jordânia, resultou na demissão dos ministros do governo. (pt)
- Protesterna i Jordanien 2011 var en i raden av folkliga demonstrationer i arabvärlden, inspirerade av den tunisiska jasminrevolutionen. Den 21 januari 2011 krävde över 4000 demonstranter i huvudstaden Amman att den jordanske premiärministern skulle avgå.Detta trots att Rifai, i ett försöka att blidka den växande oppositionen, dagen innan presenterat planer på att höja lönerna och pensionerna för statstjänstemän. 1 februari föll kung Abdullah II till föga för de fortsatta protesterna och tillsatte en ny regering, under ledning av den förre generalen Marouf al-Bakhit, med uppdrag att genomföra "riktiga" politiska reformer.Det ledande oppositionspartiet Islamiska aktionsfronten (IAF) förklarade att detta inte var tillräckligt för att stoppa protesterna.Fronten ville minska kungens makt och bland annat frånta honom rätten att utse premiärminister. (sv)
- Протести у Йорданії — події січня 2011 року, що почалися 22 січня з демонстрації з вимогою відставки уряду країни під впливом революції в Тунісі. 28 січня демонстрації охопили багато міст королівства (Амман, Ірбід, Акабу, Зарку, Мафрак, Маан, Карнак і Аджалюн). За даними Ассошіейтед прес, в демонстраціях взяло участь близько 5 тис. осіб. Зима 2010—2011 років супроводилася народними бунтами відразу в декількох арабомовних країнах. У Йорданії приводом для них стали інфляція, безробіття і бідність, що посилилися в період міністерства Саміра аль-Ріфаї. (uk)
- 2011－2012年，約旦發生一系列的示威抗議活動，起因為失業問題、通貨膨脹、政治腐敗等。示威群眾要求實行真正的君主立憲，並進行。長期的示威抗議導致約旦國王阿卜杜拉二世在18個月內三度撤換內閣首相，並於2012年解散國會，提前於隔年舉行選舉。 2011年埃及革命和發生於突尼西亞的茉莉花革命也帶來了此區域政治改革的呼聲。這次示威和發生在中東、北非等地的其他示威同為阿拉伯之春的一部分。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الاحتجاجات الأردنية 2011–2012 هي موجة من المظاهرات والمسيرات الاحتجاجية التي انطلقت في مختلف أنحاء الأردن مطلع عام 2011 مُتأثرة بموجة الاحتجاجات العربية العارمة التي اندلعت في الوطن العربي مطلع عام 2011 وبخاصة الثورة التونسية الشعبية التي أطاحت بالرئيس التونسي زين العابدين بن علي. كان من الأسباب الرئيسة لهذه الاحتجاجات تردي الأحوال الاقتصادية وغلاء الأسعار وانتشار البطالة. وقد بدأت هذه المَسيرات يوم 14 يناير/كانون الثاني 2011 بعد صلاة الجُمعة واستمرت في الأسابيع التالية. (ar)
- 2011~2012년 요르단 반정부 시위는 아랍의 봄 시위의 일부로, 2011년 1월 요르단에서 발생하였다. (ko)
- Le proteste in Giordania del 2011-2014 si inseriscono nel contesto delle coeve proteste nel mondo arabo. (it)
- Волнения в Иордании — события начавшиеся в январе 2011 года. Начались 22 января с демонстрации с требованием отставки правительства страны под влиянием революции в Тунисе. 28 января демонстрации охватили многие города королевства (Амман, Ирбид, Акабу, Зарку, , Маан, Карнак и ). По данным AP, в демонстрациях приняло участие порядка 5 тысяч человек. (ru)
- Протести у Йорданії — події січня 2011 року, що почалися 22 січня з демонстрації з вимогою відставки уряду країни під впливом революції в Тунісі. 28 січня демонстрації охопили багато міст королівства (Амман, Ірбід, Акабу, Зарку, Мафрак, Маан, Карнак і Аджалюн). За даними Ассошіейтед прес, в демонстраціях взяло участь близько 5 тис. осіб. Зима 2010—2011 років супроводилася народними бунтами відразу в декількох арабомовних країнах. У Йорданії приводом для них стали інфляція, безробіття і бідність, що посилилися в період міністерства Саміра аль-Ріфаї. (uk)
- 2011－2012年，約旦發生一系列的示威抗議活動，起因為失業問題、通貨膨脹、政治腐敗等。示威群眾要求實行真正的君主立憲，並進行。長期的示威抗議導致約旦國王阿卜杜拉二世在18個月內三度撤換內閣首相，並於2012年解散國會，提前於隔年舉行選舉。 2011年埃及革命和發生於突尼西亞的茉莉花革命也帶來了此區域政治改革的呼聲。這次示威和發生在中東、北非等地的其他示威同為阿拉伯之春的一部分。 (zh)
- The Jordanian protests were a series of protests in Jordan that began in January 2011, and resulted in the firing of the cabinet ministers of the government. In its early phase, protests in Jordan were initially against unemployment, inflation, corruption. along with demanding for real constitutional monarchy and electoral reforms. (en)
- Die Proteste in Jordanien ab 2011 begannen am 7. Januar 2011. Die Islamische Aktionsfront rief am 26. Januar 2011 zu Protesten gegen die jordanische Regierung von Samir Rifai auf. König Abdullah II. bin al-Hussein mahnte aufgrund der Entwicklungen in Tunesien und Ägypten im Januar 2011 echte Reformen an. Dabei wurde Ministerpräsident Samir Rifai abgesetzt und am 1. Februar 2011 Maʿruf al-Bachit mit der Regierungsbildung beauftragt, der bereits von 2005 bis 2007 das Amt des Premierministers innehatte. (de)
- Las protestas en Jordania de 2011-2012 dieron comenzó el 7 de enero de 2011, cuando unos 200 trabajadores del sector público salieron a las calles a protestar por el creciente coste de vida en un pueblo al sur de la capital, Amán. Sin la participación de partidos políticos o sindicatos, el evento ni siquiera tuvo mención en los periódicos locales. Envalentonados por el levantamiento de Túnez y por las protestas de Egipto, las protestas callejeras improvisadas convirtieron el país en su propio "Día de Ira", con miles de jordanos en la calle. El 26 de enero, los Hermanos Musulmanes, uno de los mayores grupos de oposición en Jordania, instaron a los jordanos a salir a las calles durante esa semana para protestar contra el primer ministro Samir Rifai, las políticas económicas y la situación p (es)
- La contestation en Jordanie en 2011-2012 remonte au 7 janvier 2011, s'inscrivant dans le climat révolutionnaire en Tunisie, révolution démocratique dans plusieurs pays arabes et touchant d'autres États du monde. Comme en Tunisie puis en Égypte, les manifestants demandent avant tout un changement de leurs conditions de vie matérielles qui passe par un changement politique durable, plus de libertés, de démocratie et le respect des droits de l'Homme ainsi que la lutte contre le chômage et l'arrêt de l'inflation. (fr)
- Protesty w Jordanii – antyrządowe protesty w Jordanii, których celem była zmiana rządu, demokratyzacja życia politycznego i wymuszenie na władzach przeciwdziałania pogarszającej się sytuacji materialnej społeczeństwa. Demonstracje rozpoczęły się w styczniu 2011 roku, miały miejsce głównie w stołecznym Ammanie, ale także w innych większych miastach. Demonstracje zaczęły się 7 stycznia 2011 roku od marszu kilkuset pracowników sektora publicznego w miejscowości na południe od Ammanu. Demonstranci protestowali przeciwko rosnącym kosztom życia. (pl)
- Protesterna i Jordanien 2011 var en i raden av folkliga demonstrationer i arabvärlden, inspirerade av den tunisiska jasminrevolutionen. Den 21 januari 2011 krävde över 4000 demonstranter i huvudstaden Amman att den jordanske premiärministern skulle avgå.Detta trots att Rifai, i ett försöka att blidka den växande oppositionen, dagen innan presenterat planer på att höja lönerna och pensionerna för statstjänstemän. (sv)
- Os Protestos na Jordânia começaram em 7 de Janeiro de 2011, quando 200 trabalhadores do setor público foram às ruas para protestar contra o aumento do custo de vida em um vilarejo ao sul da capital, Amã. Sem a participação de partidos políticos ou sindicatos, o evento nem sequer foi mencionado em jornais locais. Estimulado pelo aumento dos protestos na Tunísia e no Egito, protestos de rua improvisados transformaram o país em seu próprio "dia de fúria", com milhares de jordanianos indo às ruas. Em 26 de Janeiro, a Irmandade Muçulmana, um dos principais grupos da oposição na Jordânia, pediu aos jordanianos para irem para as ruas durante esta semana para protestar contra o primeiro-ministro Samir Rifai, as políticas econômicas e a situação política no país. (pt)
|