| dbo:abstract
|
- Die Wellenfeldsynthese (WFS) ist ein räumliches Audiowiedergabeverfahren mit dem Ziel, virtuelle akustische Umgebungen zu schaffen. Die Synthese erzeugt Wellenfronten, die von einem virtuellen Punkt ausgehen. Dessen akustische Lokalisation ist nicht von der Zuhörerposition und auch nicht, wie bei den konventionellen Mehrkanalverfahren, von psychoakustischen Effekten wie der Phantomschallquellenbildung abhängig. (de)
- Wave field synthesis (WFS) is a spatial audio rendering technique, characterized by creation of virtual acoustic environments. It produces artificial wavefronts synthesized by a large number of individually driven loudspeakers. Such wavefronts seem to originate from a virtual starting point, the virtual source or notional source. Contrary to traditional spatialization techniques such as stereo or surround sound, the localization of virtual sources in WFS does not depend on or change with the listener's position. (en)
- W technikach kodowania przestrzennego dźwięku, takich jak stereo czy , źródło dźwięku leży na linii pomiędzy głośnikami, tworząc obraz dźwiękowy. Natomiast metoda WFS umożliwia stworzenie wirtualnej przestrzeni akustycznej. Metodę tę wynalazł Berkhout w 1988 roku na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie w Holandii. Pierwszy system demonstracyjny składał się z 160 głośników. Unijny projekt badawczy (w ramach EU framework 6th) o nazwie CARROUSO (2001–2003) znacznie rozszerzył i sprecyzował badania. WFS opiera się na zasadzie Huygensa znanej z teorii fal w naukach fizycznych. Matematyczną podstawą jest całka dyfrakcyjna Kirchhoffa-Helmholtza, która jest opisem zjawiska dyfrakcji. W myśl tego zjawiska każdy punkt przestrzeni, do którego dociera płaska fala, staje się źródłem elementarnej fali sferycznej. Fale te, następnie interferują ze sobą, tworząc nowe czoło fali. Koncepcję tę można opisać następująco. Czoło fali, zgodnie z zasadą Huygensa, zbudowane jest z wielu elementarnych fal. Synteza komputerowa wzbudza poszczególne głośniki, ustawione w rzędzie wokół słuchacza. Fala wydobywająca się z głośnika jest dokładnie falą elementarną, która jako część czoła wirtualnej fali dodarła do punktu, w którym znajduje się głośnik. Możliwości realizacyjne tej metody są ogromne i w niedalekiej przyszłości umożliwią odtworzenie całego, rzeczywistego pola akustycznego sali koncertowej w zaciszu domowego pokoju. Największym problemem realizacyjnym jest uzyskanie jak najmniejszej odległości pomiędzy poszczególnymi głośnikami. Odległość ta musi być na tyle mała, by nie były słyszalne artefakty takie jak aliasing. (pl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 14173 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Die Wellenfeldsynthese (WFS) ist ein räumliches Audiowiedergabeverfahren mit dem Ziel, virtuelle akustische Umgebungen zu schaffen. Die Synthese erzeugt Wellenfronten, die von einem virtuellen Punkt ausgehen. Dessen akustische Lokalisation ist nicht von der Zuhörerposition und auch nicht, wie bei den konventionellen Mehrkanalverfahren, von psychoakustischen Effekten wie der Phantomschallquellenbildung abhängig. (de)
- Wave field synthesis (WFS) is a spatial audio rendering technique, characterized by creation of virtual acoustic environments. It produces artificial wavefronts synthesized by a large number of individually driven loudspeakers. Such wavefronts seem to originate from a virtual starting point, the virtual source or notional source. Contrary to traditional spatialization techniques such as stereo or surround sound, the localization of virtual sources in WFS does not depend on or change with the listener's position. (en)
- W technikach kodowania przestrzennego dźwięku, takich jak stereo czy , źródło dźwięku leży na linii pomiędzy głośnikami, tworząc obraz dźwiękowy. Natomiast metoda WFS umożliwia stworzenie wirtualnej przestrzeni akustycznej. Metodę tę wynalazł Berkhout w 1988 roku na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie w Holandii. Pierwszy system demonstracyjny składał się z 160 głośników. Unijny projekt badawczy (w ramach EU framework 6th) o nazwie CARROUSO (2001–2003) znacznie rozszerzył i sprecyzował badania. (pl)
|
| rdfs:label
|
- Wellenfeldsynthese (de)
- Wave field synthesis (pl)
- Wave field synthesis (en)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |