| dbo:abstract
|
- Die Schechina (hebräisch שְׁכִינָה šəchīnāh) ist in der jüdischen Religion die „Einwohnung“ oder „Wohnstatt“ Gottes in Israel, die als Inbegriff der Gegenwart Gottes bei seinem Volk verstanden werden kann. Zu den Nebenbedeutungen des Begriffes gehören „Ruhe“, „Glück“, „Heiligkeit“ oder „Frieden“, immer als Merkmale, die den Wirkungskreis der Gegenwart Gottes charakterisieren und für die Menschen spürbar werden lassen. (de)
- في القبالة، حضرة الله، أو الشيكينة (عبرية وتعني السكن أو النزول) هي الترجمة لكلمة عبرية تعني «مسكن» أو «تسوية» ويشير إلى مسكن أو استقرار الوجود الإلهي لله. هذا المصطلح ليس موجود في الكتاب المقدس، وهو من الأدب الحاخامي. والمعنى المجازي هو حضر الله بين جماعات تنشطه مثل في المعابد أو الهيكل أو خلال الصلوات. (ar)
- Shejiná es una palabra hebrea que significa ‘la radiancia’ o ‘la presencia’ de Dios (Yahveh, Jehová). En la Cábala, misticismo judío. (es)
- Shekhina(h) (juga dieja Shekina(h), Schechina(h), atau Shechina(h)) (bahasa Ibrani: שכינה) adalah transliterasi dari kata Ibrani yang berarti "tempat tinggal" atau "menetap" dalam arti tempat tinggal atau tempat menetapnya hadirat Allah. Shekhinah adalah aspek pribadi dari Keilahian, juga disebut sebagai Hadirat Ilahi.:231 Istilah ini tidak tercatat dalam Alkitab, dan hanya dijumpai dalam Literatur Rabinik.:148 (in)
- Shekhinah, also spelled Shechinah (Hebrew: שְׁכִינָה Šəḵīnā, Tiberian: Šăḵīnā) is the English transliteration of a Hebrew word meaning "dwelling" or "settling" and denotes the presence of God, as it were, in a place. This concept is present in all Abrahamic religions, particularly in Judaism, Christianity and Islam. The Hebrew Bible mentions several places where the presence of God was felt and experienced as a Shekhinah, including the burning bush and the cloud that rested on Mount Sinai. The Shekhinah was often pictured as a cloud or as a pillar of fire and was referred to as the glory of God. The Shekhinah was also understood to be present in the Tabernacle and the Temple in Jerusalem, and to be seated at the right hand of God. The word shekhinah is not found in the Bible and is Talmud and Midrash, though not in the Mishnah. (en)
- Shekhina (ou Chékhina, שכינה) est un mot féminin hébraïque signifiant Présence divine, utilisé pour désigner la présence de Dieu parmi son peuple, le peuple d'Israël ou l'immanence divine dans le monde, particulièrement dans le Temple de Jérusalem. (fr)
- 셰키나(Shekhina(h) , Shekina(h), Schechina(h), 또는 Shechina(h), 히브리어 성경שכינה는)는 하나님의 신적인 임재나 함께 거하심을 의미하는 히브리어(Biblical Hebrew: שכינה)를 영어로 발음으로 표기한 것이다.:231 이 용어는 성경에는 나타나지 않고 랍비 문학으로부터 가져온 것이다.:148 (ko)
- シェキナ（shekhinah）は、「住居」または「定住」を意味するヘブライ語であり、神の存在の住居または定住を意味する。 この用語は聖書には出てこず、ラビ文献に由来している。 (ja)
- Szechina (dosł. „zadomowienie”; hebr. שכינה, od rdzenia szachan = „mieszkać”; jid. Szchine) – w judaizmie termin określający immanencję, niecielesną obecność Boga w świecie. Najstarszą zapisaną formę tego terminu, w aramejskiej formie Szekinta odnaleźć można w targumach, interpretacyjnych przekładach aramejskich Starego Testamentu. Termin „Szachina” można także spotkać w Talmudzie, midraszach i innej pozabiblijnej literaturze żydowskiej. Podmiotowo Szechina jest identyczna z Bogiem, jednak nigdy nie była adresatem modlitw i nie przypisywano jej boskich atrybutów. Termin był w targumach stosowany dla podkreślenia zróżnicowania tej formy Bożej obecności, od pierwotnego, antropomorficznego wyobrażenia Stwórcy. Miejscem Boga zawsze było niebo, Szechina była sposobem objawiania się, udzielania się i nawiązywania relacji z dziełem stworzenia. Była obecna w Namiocie Spotkania (hebr. ohel moed), w czasie wędrówki Izraelitów z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Kluczowym biblijnym miejscem pobytu Szechiny była Świątynia Jerozolimska – między innymi tam jej obecność była silniej odczuwana. W Księdze Powtórzonego Prawa była „Obecnością Boga” określaną jako „zamieszkiwanie przez imię”, a literatura midraszowa stosowała określenie Szechina jako jedno z Imion Boga. W okresie rabinicznym uformowała się teoria „obecności Boga”, która była porównywana do światła lub wody morskiej, która wypełnia nadbrzeżną grotę podczas przypływu. XVI-wieczny rabin, mistyk i kabalista Izaak Luria był twórcą koncepcji cimcum – samoograniczenia się Boga, przez co Szechina, czyli Boża Obecność, zostawała odrywana od Bożej Istoty (En-Sof). Po to, „by mogło zaistnieć to, co zostało stworzone”. „Bóg jest obecny we wszystkim”, a Szechina przenika wszystko to, co istnieje. W systemie Lurii Szechina stanowi więc swoiste centrum stworzenia. Arnold M. Goldberg wyjaśniał, że „Szechina jest w świątyni mocą nie samego miejsca, lecz wspólnoty, i nie dla miejsca, lecz dla człowieka”. Obecność Szechiny nie była więc ograniczona do określonego terytorium. Jej zasięg nie ma granic – terenem tej obecności jest życie człowieka. Jest swoistym pośrednim ogniwem między Bogiem a ludźmi. Średniowieczny rabin, gaon i żydowski filozof, Saadja ben Josef uważał, że „chwała Boga” to pojęcie biblijne, natomiast Szechina to pojęcie rabiniczne, odnoszące się do „stworzonego splendoru światła”. Z tego powodu Mojżesz prosząc o możliwość ujrzenia chwały Bożej, zobaczył Szechinę. Rabini wyrażali przekonanie, że Bóg objawił się Mojżeszowi w postaci Krzewu gorejącego (Szechina), by ukazać, że żadne miejsce nie jest pozbawione Jego obecności. Według Saadja ben Josefa obrazy, których doświadczali prorocy także były spotkaniem z Szechiną. Inny średniowieczny rabin, filozof i komentator Mosze ben Majmon łączył istotę Szechiny z samym proroctwem i uważał, że „pochodzi ona od Boga i dostępna jest człowiekowi poprzez kontemplację Intelektu Czynnego”. Wczesna żydowska tradycja kabalistyczna zaczęła określać tym terminem żeński aspekt Boga (żeńska zasada sfirot), który zasadniczo był wiązany z aspektami męskimi, wyrażanymi w imieniu Kadosz Baruch Hu (hebr. = Święty Błogosławiony [On]). „Sefer ha-Zohar”, XIII-wieczny mistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut, nadaje Szechinie charakter osobowy i przedstawia ją jako Królową, Małżonkę, Córkę Króla. Nadana płeć sygnalizowała wyraźnie aspekt seksualny. Późniejsze pisma kabalistyczne traktowały Szechinę jako ostatnią z hierarchii emanacji boskiego światła i lokowały ją w kabalistycznym Drzewie Życia jako dziesiątą, najniższą i najbardziej oddaloną od źródła światła sefirę, nazywały królestwem Malchut, i metaforycznie nazywały „córką Boga”. W tym znaczeniu harmonijny związek żeńskiej Szechiny z sześcioma poprzedzającymi ją w hierarchii ważności sefir, stanowić miał strumień boskiej energii, która – jak księżyc – odbija boskie światło w kierunku świata. Szechina miała uosabiać drugą, uzupełniającą funkcję Absolutu. Liczbowym oznaczeniem Szechiny była dwójka, literowym – be(j)t; (słowo bet = hebr. „dom”). W symbolicznym układzie biegunowym, w stosunku do duszy jest ciałem, w stosunku nieba – ziemią, a wobec świata mężczyzny – kobietą. Kabaliści lokowali także Szechinę w postaci żałobnicy pod jerozolimską Ścianą Płaczu. Według niektórych tradycji żydowskich symbolem Szechiny było światło. Dobry uczynek miał ją przyciągać, zaś zły uczynek ją odpychać. Pojęcie Szechiny zostało przejęte przez chrześcijaństwo. W tym kontekście Szechiną określana jest Maria, zwłaszcza w czasie ciąży, w której nosiła Jezusa, a więc wcielenie Boga. W tekstach katolickich, w tym w Litanii loretańskiej, Maria w związku z tym bywa określana Arką Przymierza. (pl)
- La parola Shekhinah (leggi: sce-chi-nà – in ebraico: שְׁכִינָה?; in arabo: السكينة) è una traslitterazione del sostantivo ebraico femminile singolare שכינה , reso talvolta dagli omofoni Shechinah, Shekina, Shechina, Schechinah. La sua etimologia è connessa al verbo שכן (sciakhàn), dimorare, e può essere resa letteralmente come "dimora", "abitazione". All'interno della tradizione biblica e teologica ebraica indica la presenza fisica di Dio (il Signore, appellativo con cui ci si riferisce alla divinità, altrimenti impronunciabile). Di Shekhinah si parla, in particolare, relativamente a:
* il tabernacolo costruito sulla direzione di Mosè dagli Israeliti durante il loro soggiorno nel deserto del Sinai (XIII secolo a.C.), narrato nel Libro dell'Esodo;
* il Tempio di Gerusalemme, costruito da Salomone nel X secolo a.C.;
* le manifestazioni epifaniche di Dio ai suoi fedeli. (it)
- Sjechina (Hebreeuws: שכינה, šəchīnāh, "het (in)wonen" of "woonplaats") duidde in het jodendom de aanwezigheid van JHWH, God aan, in het bijzonder in de Joodse tempel te Jeruzalem. Als bijbetekenis kon het duiden op "rust", "geluk", heiligheid" of "vrede". (nl)
- [[Imagem:The [[1]] Glory Enters the Tabernacle.jpg|direita|400px|thumb| A Shekinah entra no Tabernáculo]]Shekhinah, do hebraico: שכינה, Pronúncia: [ʃe̞χiˈnä]; "habitação", "assentamento", é uma palavra utilizada para designar a habitação ou presença de Deus (cf. divina presença), especialmente no Templo em Jerusalém. (pt)
- Шхіна, Шехіна (івр. שְׁכִינָה, «присутність, перебування, проживання»), в юдаїзмі та кабалі — термін, що позначає присутність Бога, сприймається і в фізичному аспекті. В основному термін вживався в контексті опису святеє святих скинії заповіту та Єрусалимського храму, і визначався як відчуття присутності божественної сили. Поняття про Шехіну виникло в талмудичному юдаїзмі (див. Священні писання). Буквальне значення терміна — «присутність [посеред]»; сам термін виводиться з дієслова «шакан» (івр. שׁכן, «відвідувати, прибувати», порівняйте ), що характеризувалися перебуванням Слави (івр. כבד, кавод) Бога Ягве серед народу Ізраїля в скинії заповіту. Власне, в Біблії слово «Шхіна» не зустрічається, проте воно, так само як і його похідні, використовується для позначення як поняття «Слави Господньої» (грец. Δόξα), так і поняття скинії (грец. Σκηνή) в єврейських перекладах Нового Завіту. (uk)
- Шхина́ или Шехи́на (ивр. שְׁכִינָה, «присутствие; пребывание; проживание»), в иудаизме и каббале — термин, обозначающий присутствие Бога, воспринимаемое и в физическом аспекте. В основном термин употреблялся в контексте описания святая святых скинии и Иерусалимского храма и определялся как ощущение присутствия божественной силы. Понятие о шхине возникло в талмудическом иудаизме (см. Священническое писание). Буквальное значение термина — «присутствие»; сам термин выводится из глагола «шакан» (ивр. שׁכן, «прибывать», сравните «мишкан», в котором, собственно, и происходило явление шхины), характеризовавшего пребывание Славы (ивр. כבוד, кавод) Бога среди народа израильского в скинии. Собственно, в Библии слово «шхина» не встречается, однако оно, равно как и его производные, используется для обозначения как понятия «Славы Господней» (греч. δόξα), так и понятия скинии (греч. σκηνή) в еврейских переводах Нового Завета. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Die Schechina (hebräisch שְׁכִינָה šəchīnāh) ist in der jüdischen Religion die „Einwohnung“ oder „Wohnstatt“ Gottes in Israel, die als Inbegriff der Gegenwart Gottes bei seinem Volk verstanden werden kann. Zu den Nebenbedeutungen des Begriffes gehören „Ruhe“, „Glück“, „Heiligkeit“ oder „Frieden“, immer als Merkmale, die den Wirkungskreis der Gegenwart Gottes charakterisieren und für die Menschen spürbar werden lassen. (de)
- في القبالة، حضرة الله، أو الشيكينة (عبرية وتعني السكن أو النزول) هي الترجمة لكلمة عبرية تعني «مسكن» أو «تسوية» ويشير إلى مسكن أو استقرار الوجود الإلهي لله. هذا المصطلح ليس موجود في الكتاب المقدس، وهو من الأدب الحاخامي. والمعنى المجازي هو حضر الله بين جماعات تنشطه مثل في المعابد أو الهيكل أو خلال الصلوات. (ar)
- Shejiná es una palabra hebrea que significa ‘la radiancia’ o ‘la presencia’ de Dios (Yahveh, Jehová). En la Cábala, misticismo judío. (es)
- Shekhina(h) (juga dieja Shekina(h), Schechina(h), atau Shechina(h)) (bahasa Ibrani: שכינה) adalah transliterasi dari kata Ibrani yang berarti "tempat tinggal" atau "menetap" dalam arti tempat tinggal atau tempat menetapnya hadirat Allah. Shekhinah adalah aspek pribadi dari Keilahian, juga disebut sebagai Hadirat Ilahi.:231 Istilah ini tidak tercatat dalam Alkitab, dan hanya dijumpai dalam Literatur Rabinik.:148 (in)
- Shekhina (ou Chékhina, שכינה) est un mot féminin hébraïque signifiant Présence divine, utilisé pour désigner la présence de Dieu parmi son peuple, le peuple d'Israël ou l'immanence divine dans le monde, particulièrement dans le Temple de Jérusalem. (fr)
- 셰키나(Shekhina(h) , Shekina(h), Schechina(h), 또는 Shechina(h), 히브리어 성경שכינה는)는 하나님의 신적인 임재나 함께 거하심을 의미하는 히브리어(Biblical Hebrew: שכינה)를 영어로 발음으로 표기한 것이다.:231 이 용어는 성경에는 나타나지 않고 랍비 문학으로부터 가져온 것이다.:148 (ko)
- シェキナ（shekhinah）は、「住居」または「定住」を意味するヘブライ語であり、神の存在の住居または定住を意味する。 この用語は聖書には出てこず、ラビ文献に由来している。 (ja)
- Sjechina (Hebreeuws: שכינה, šəchīnāh, "het (in)wonen" of "woonplaats") duidde in het jodendom de aanwezigheid van JHWH, God aan, in het bijzonder in de Joodse tempel te Jeruzalem. Als bijbetekenis kon het duiden op "rust", "geluk", heiligheid" of "vrede". (nl)
- [[Imagem:The [[1]] Glory Enters the Tabernacle.jpg|direita|400px|thumb| A Shekinah entra no Tabernáculo]]Shekhinah, do hebraico: שכינה, Pronúncia: [ʃe̞χiˈnä]; "habitação", "assentamento", é uma palavra utilizada para designar a habitação ou presença de Deus (cf. divina presença), especialmente no Templo em Jerusalém. (pt)
- Shekhinah, also spelled Shechinah (Hebrew: שְׁכִינָה Šəḵīnā, Tiberian: Šăḵīnā) is the English transliteration of a Hebrew word meaning "dwelling" or "settling" and denotes the presence of God, as it were, in a place. This concept is present in all Abrahamic religions, particularly in Judaism, Christianity and Islam. The word shekhinah is not found in the Bible and is Talmud and Midrash, though not in the Mishnah. (en)
- La parola Shekhinah (leggi: sce-chi-nà – in ebraico: שְׁכִינָה?; in arabo: السكينة) è una traslitterazione del sostantivo ebraico femminile singolare שכינה , reso talvolta dagli omofoni Shechinah, Shekina, Shechina, Schechinah. La sua etimologia è connessa al verbo שכן (sciakhàn), dimorare, e può essere resa letteralmente come "dimora", "abitazione". All'interno della tradizione biblica e teologica ebraica indica la presenza fisica di Dio (il Signore, appellativo con cui ci si riferisce alla divinità, altrimenti impronunciabile). Di Shekhinah si parla, in particolare, relativamente a: (it)
- Szechina (dosł. „zadomowienie”; hebr. שכינה, od rdzenia szachan = „mieszkać”; jid. Szchine) – w judaizmie termin określający immanencję, niecielesną obecność Boga w świecie. Najstarszą zapisaną formę tego terminu, w aramejskiej formie Szekinta odnaleźć można w targumach, interpretacyjnych przekładach aramejskich Starego Testamentu. Termin „Szachina” można także spotkać w Talmudzie, midraszach i innej pozabiblijnej literaturze żydowskiej. Podmiotowo Szechina jest identyczna z Bogiem, jednak nigdy nie była adresatem modlitw i nie przypisywano jej boskich atrybutów. Termin był w targumach stosowany dla podkreślenia zróżnicowania tej formy Bożej obecności, od pierwotnego, antropomorficznego wyobrażenia Stwórcy. (pl)
- Шхина́ или Шехи́на (ивр. שְׁכִינָה, «присутствие; пребывание; проживание»), в иудаизме и каббале — термин, обозначающий присутствие Бога, воспринимаемое и в физическом аспекте. В основном термин употреблялся в контексте описания святая святых скинии и Иерусалимского храма и определялся как ощущение присутствия божественной силы. (ru)
- Шхіна, Шехіна (івр. שְׁכִינָה, «присутність, перебування, проживання»), в юдаїзмі та кабалі — термін, що позначає присутність Бога, сприймається і в фізичному аспекті. В основному термін вживався в контексті опису святеє святих скинії заповіту та Єрусалимського храму, і визначався як відчуття присутності божественної сили. (uk)
|