| dbo:abstract
|
- Shara, en la mitología sumeria, es un dios menor de la guerra, identificado principalmente con la ciudad de Umma, al noreste de Unug (Uruk). Se le identifica en algunos textos como el "Príncipe del Cielo", el "amado hijo de Inanna (Ishtar)" y hermano de Nidaba. Está representado en un ideograma por un personaje que parece representar una flor que florece en un marco. Pero como a este ideograma también se le atribuye el significado de "ser de color amarillo-verdoso", "verde", se considera a Shara como el dios de la vegetación. El rey de Umma, en sus inscripciones, se jacta de haber "sacado a la luz" el dios Shara. (es)
- Shara (Sumerian: 𒀭𒁈, dšara2) was a Mesopotamian god associated with the city of Umma and other nearby settlements. He was chiefly regarded as the tutelary deity of this area, responsible for agriculture, animal husbandry and irrigation, but he could also be characterized as a divine warrior. In the third millennium BCE his wife was Ninura, associated with the same area, but later, in the Old Babylonian period, her cult faded into obscurity and Shara was instead associated with Usaḫara or Kumulmul. An association between him and Inanna is well attested. In Umma, he was regarded as the son of Inanna of Zabalam and an unknown father, while in the myth Inanna's Descent to the Underworld he is one of the servants mourning her temporary death. He also appears in the myth of Anzû, in which he is one of the three gods who refuse to fight the eponymous monster. (en)
- Shara est un dieu du pays de Sumer, une des principales divinités de la cité de Gisha/Umma. Le nom de Shara est mentionné dans les hymnes d'Abu Salabikh au milieu du IIIe millénaire av. J.-C.. Son temple, l'E-mah (« Maison sublime ») est attesté au XXIVe siècle av. J.-C. dans une inscription votive sur une plaque d'or de la reine Bara-irnum, épouse du roi Gisha-kidu de Gisha/Umma, commémorant la construction d'un podium dans le sanctuaire. Une inscription de Gisha-kidu relative au tracé d'une frontière marquée par un « monument du dieu Shara ». Shara joue alors le rôle de divinité tutélaire du royaume, à l'image de Ningirsu dans la cité rivale de Lagash. Dans les textes de l'époque d'Ur III (XXIe siècle av. J.-C.) et de celle d'Isin-Larsa (XXe – XIXe siècle av. J.-C.), l'É-mah est mentionné à plusieurs reprises comme étant le sanctuaire majeur de la région d'Umma, et les textes évoquent sa parèdre, la déesse Usahara. Le temple de Shara à Umma apparaît par ailleurs sous un autre nom, « Maison des beaux vases » (é-bur-sa7-sa7), repris par la suite par un temple dédié au même dieu à Babylone. Shara est très peu mentionné dans les hymnes et la mythologie, ce qui empêche de dégager des traits de sa personnalité. Plusieurs hymnes, dont un (très fragmentaire) du type appelé balbale, en font le fils de la déesse Inanna et du dieu An. Il est mentionné dans d'autres textes mythologiques en relation avec Inanna (comme la Descente d'Inanna aux Enfers). Dans le Chant de la Houe (l.64-66), Shara se voit octroyer par le grand dieu Enlil des armes (une massue, un arc avec un carquois) et une houe, ce qui semblerait l'associer aux activités militaires et à l'agriculture (comme Ningirsu et Ninurta). (fr)
- Shara nella mitologia sumera era il dio principale della città di Umma, fratello di Nidaba, il "principe dei cieli", il "caro figlio di Inanna". Il dio veniva raffigurato tramite un ideogramma che sembra raffigurare un fiore che sboccia in una cornice. A questo ideogramma viene anche attribuito il significato di "essere giallo-verde", "verdeggiante": considerati questi significati, Shara, in aggiunta alla sua funzione di protettore della città e dio guerriero, viene considerato anche come un dio della vegetazione. I re di Umma, nelle loro iscrizioni, si vantavano di aver "fatto risplendere" il dio Shara. (it)
- Szara – w mitologii mezopotamskiej bóg lokalny sumeryjskiego miasta Umma, gdzie czczono go w świątyni E-mah („Dom potężny”). Przypisany bogu Szara epitet „bohater boga Ana” sugeruje, że był to bóg wojowniczy, co potwierdza babiloński mit o ptaku Anzu, w którym Szara jest jednym z bogów proszonych o podjęcie walki przeciwko Anzu. W poemacie sumeryjskim „Zejście Inanny do świata podziemnego” Szara jest jednym z trzech bóstw, które przyszły złożyć hołd Inannie po jej powrocie; może to mieć związek z tradycją zachowaną w micie o Lugalbandzie, że Szara był synem Inanny. (pl)
- Шара — в шумеро-аккадській міфології — відомий бог-покровитель міста Умма. Його імʼя записується за допомогою ідеограми квітки, яка також означає зелений колір. У міфах згадується рідко, в деяких текстах називається сином або улюбленцем богині Інанни. Згадується в міфі «З великих небес до великих надр» про сходження Інанни в Нижній світ: Інанна називає його тим, хто робить їй зачіску та манікюр. У «пісні про мотику» бог Енліль обдаровує Шару зброєю (булавою, луком і сагайдаком), а також мотикою, що може означати асоційованість Шари з військовими діями і землеробством. (uk)
- Шара — в шумеро-аккадской мифологии — воскресающий и умирающий бог плодородия, общинный покровитель города Умма. В некоторых текстах называется сыном или возлюбленным богини Инанны. Упоминается в мифах «С великих небес к великим недрам», «Нисхождение Инанны в нижний мир». (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Szara – w mitologii mezopotamskiej bóg lokalny sumeryjskiego miasta Umma, gdzie czczono go w świątyni E-mah („Dom potężny”). Przypisany bogu Szara epitet „bohater boga Ana” sugeruje, że był to bóg wojowniczy, co potwierdza babiloński mit o ptaku Anzu, w którym Szara jest jednym z bogów proszonych o podjęcie walki przeciwko Anzu. W poemacie sumeryjskim „Zejście Inanny do świata podziemnego” Szara jest jednym z trzech bóstw, które przyszły złożyć hołd Inannie po jej powrocie; może to mieć związek z tradycją zachowaną w micie o Lugalbandzie, że Szara był synem Inanny. (pl)
- Шара — в шумеро-аккадській міфології — відомий бог-покровитель міста Умма. Його імʼя записується за допомогою ідеограми квітки, яка також означає зелений колір. У міфах згадується рідко, в деяких текстах називається сином або улюбленцем богині Інанни. Згадується в міфі «З великих небес до великих надр» про сходження Інанни в Нижній світ: Інанна називає його тим, хто робить їй зачіску та манікюр. У «пісні про мотику» бог Енліль обдаровує Шару зброєю (булавою, луком і сагайдаком), а також мотикою, що може означати асоційованість Шари з військовими діями і землеробством. (uk)
- Шара — в шумеро-аккадской мифологии — воскресающий и умирающий бог плодородия, общинный покровитель города Умма. В некоторых текстах называется сыном или возлюбленным богини Инанны. Упоминается в мифах «С великих небес к великим недрам», «Нисхождение Инанны в нижний мир». (ru)
- Shara, en la mitología sumeria, es un dios menor de la guerra, identificado principalmente con la ciudad de Umma, al noreste de Unug (Uruk). Se le identifica en algunos textos como el "Príncipe del Cielo", el "amado hijo de Inanna (Ishtar)" y hermano de Nidaba. Está representado en un ideograma por un personaje que parece representar una flor que florece en un marco. Pero como a este ideograma también se le atribuye el significado de "ser de color amarillo-verdoso", "verde", se considera a Shara como el dios de la vegetación. (es)
- Shara (Sumerian: 𒀭𒁈, dšara2) was a Mesopotamian god associated with the city of Umma and other nearby settlements. He was chiefly regarded as the tutelary deity of this area, responsible for agriculture, animal husbandry and irrigation, but he could also be characterized as a divine warrior. In the third millennium BCE his wife was Ninura, associated with the same area, but later, in the Old Babylonian period, her cult faded into obscurity and Shara was instead associated with Usaḫara or Kumulmul. An association between him and Inanna is well attested. In Umma, he was regarded as the son of Inanna of Zabalam and an unknown father, while in the myth Inanna's Descent to the Underworld he is one of the servants mourning her temporary death. He also appears in the myth of Anzû, in which he i (en)
- Shara est un dieu du pays de Sumer, une des principales divinités de la cité de Gisha/Umma. Le nom de Shara est mentionné dans les hymnes d'Abu Salabikh au milieu du IIIe millénaire av. J.-C.. Son temple, l'E-mah (« Maison sublime ») est attesté au XXIVe siècle av. J.-C. dans une inscription votive sur une plaque d'or de la reine Bara-irnum, épouse du roi Gisha-kidu de Gisha/Umma, commémorant la construction d'un podium dans le sanctuaire. Une inscription de Gisha-kidu relative au tracé d'une frontière marquée par un « monument du dieu Shara ». Shara joue alors le rôle de divinité tutélaire du royaume, à l'image de Ningirsu dans la cité rivale de Lagash. Dans les textes de l'époque d'Ur III (XXIe siècle av. J.-C.) et de celle d'Isin-Larsa (XXe – XIXe siècle av. J.-C.), l'É-mah est mentionn (fr)
- Shara nella mitologia sumera era il dio principale della città di Umma, fratello di Nidaba, il "principe dei cieli", il "caro figlio di Inanna". Il dio veniva raffigurato tramite un ideogramma che sembra raffigurare un fiore che sboccia in una cornice. A questo ideogramma viene anche attribuito il significato di "essere giallo-verde", "verdeggiante": considerati questi significati, Shara, in aggiunta alla sua funzione di protettore della città e dio guerriero, viene considerato anche come un dio della vegetazione. (it)
|