| dbo:abstract
|
- Penitenco nocie multeflankas. Ĝi fakte povas aludi al ĉiuspeca sufero aŭ al sufero pro siaj mankoj, pli specife pro moralaj mankoj; ĝi povas pensigi al sistemoj punrepagaj praktikitaj de religioj por reakiri la pentantajn pekintojn; plie ĝi ne ekskludas la suferojn de la asketa vivo; krome en kristanismo, por konfesioj akceptantaj la konfesan repacigan sakramenton povas signifi ĝuste tiun saman sakramenton; ĝuste por tiuj lastaj pli korekte ĝi signifas sintenojn kaj agadojn per kiuj la pekulo, post la konfeso aŭ rekono de sia kulpo, intencas ripari kaj repagi, ĉe Dio kaj ĉe la kristana komunumo, la malbonon plenumitan per la pekado. Ĝuste tiu lasta estas la signifo de tiu nocio penitenco kiu eble pli klare nomiĝeblus ripara penitenco, rejustiga post, aparte por katolikismo, la pekliberiga konfeso kaj absolvo. En la latina oni ĝin difinas “satisfactio“ (riparo, sakramenta pentofaro, kutime altrudita de la konfesprenanto). Ne sufiĉas fakte, laŭ sakramente konfesantoj, konfesi kaj montri penton, necesas ankaŭ akcepti pentofaron kiu inkluzivas, se konkuras la kazo, la materian riparon (ekzemple, la redono de la ŝtelitaĵo, proklamo de la vero por rekonanto ke mem kalumniis ktp). Kaze de praktikantoj de la konfeso estas kutime la sacerdoto kiu, sekve de la deklaro mem de la pekkonfesanto, instigas lian disponecon al riparo kaj rejustigo altrudante pentofaron, nome preĝoj aŭ rezigno al nutraĵo aŭ al kelke da mono por helpi bezonantojn (kaj foje tiu altrudo fariĝis invito kaj sprono al asketa vivo aŭ ankaŭ al pilgrimado). Ĉiuj kristanaj eklezioj akordas en la fakto ke estas devo de la pekulo, kiu jam obtenis la dian pardonon rilate kulpon per penta konfeso aŭ per penta konsciiĝo pri sia malbonagado, reestabli sin mem kaj perturbitajn aferojn en la antaŭa stato. La strebo profiti de indulgenco, laŭ la praktikantoj de tiu spirita rito, kontribuas al tiu kresko per la konsciiĝo pri la ekzisto de la peno repagota. (eo)
- Dans l'Église catholique, la pénitence (du latin poenitentia) fait partie d'un sacrement qui a pour but de pardonner les péchés : c'est le sacrement de pénitence et de réconciliation (dit communément confession) qui comprend également la contrition et la confession des péchés. La pénitence est un acte de foi alors que la repentance est un acte moral. (fr)
- Cineál urnaí é aithrí, a lorgaíonn maithiúnas ó Dhia as a rinne daoine. (ga)
- Penance is any act or a set of actions done out of repentance for sins committed, as well as an alternate name for the Catholic, Lutheran, Eastern Orthodox, and Oriental Orthodox sacrament of Reconciliation or Confession. It also plays a part in confession among Anglicans and Methodists, in which it is a rite, as well as among other Protestants. The word penance derives from Old French and Latin paenitentia, both of which derive from the same root meaning repentance, the desire to be forgiven (in English see contrition). Penance and repentance, similar in their derivation and original sense, have come to symbolize conflicting views of the essence of repentance, arising from the controversy as to the respective merits of "faith" and "good works". Word derivations occur in many languages. According to dictionary definitions, the primary meaning of penance is the deeds done out of penitence, which also focuses more on the external actions than does repentance which refers to the true, interior sorrow for one's hurtful words or actions. Only repentance implies a purpose of amendment which means the resolve to avoid such hurtful behavior in the future. The words "true" and "firm" might be added to all but penance, to specify the depth of change in one's hurtful attitude. Contrition is the state of feeling remorseful, and can describe both the show of regret to the deepest and firmest sorrow for one's wrongdoings. (en)
- Penitensi (bahasa Inggris: penitence), silih atau laku tobat (bahasa Inggris: penance), adalah atau pertobatan atas dosa-dosa yang telah diperbuat seseorang sesuai dengan istilah yang digunakan dalam Sakramen Tobat / Rekonsiliasi dan Pengakuan Dosa dalam Gereja Katolik, Ortodoks, dan Anglikan. Penitensi juga memiliki peran dalam pengakuan dosa non-sakramental di kalangan Lutheran dan Protestan lainnya. Kata penance berasal dari bahasa Prancis Kuno dan Latin paenitentia; keduanya berasal dari akar kata yang sama yang berarti pertobatan, suatu hasrat untuk memperoleh karena rasa sesal. Penitensi dan pertobatan, serupa dalam makna asli dan asal mula kedua kata tersebut, telah menjadi simbol pandangan yang bertentangan atas hakikat pertobatan, yang timbul dari kontroversi mengenai masing-masing manfaat dari "iman" dan "". Terdapat beragam variasi dan turunan kata dalam banyak bahasa. Dalam Kompendium Katekismus Gereja Katolik (Kompendium KGK) terjemahan bahasa Indonesia, digunakan kata "silih" untuk kata Inggris penance; sementara KGK terjemahan Indonesia saling mempertukarkan kata "silih" dan "penitensi" untuk kata Inggris penance. (in)
- 보속(補贖, 라틴어: Satisfactio)은 넓은 의미로 손해의 배상 및 보환을 뜻하나 기독교 신학에서는 죄인이 로마 가톨릭교회와 동방 정교회의 성사 가운데 하나인 고해성사를 보고나서 실천하는 속죄 행위를 말한다. 로마 가톨릭 교회에서 고해성사는 병자성사와 더불어 치유의 성사에 속한다. 예수 그리스도는 교회가 성령의 힘으로 치유와 구원 활동을 사람들에게 지속적으로 수행하기를 바라였다. 성사의 집전자인 사제는 자신의 이름으로서가 아닌 하느님의 이름으로 성사를 집전하며, 사제를 통하여 죄인은 하느님에게 죄를 고백하고 용서를 받는다. 고해성사를 받기 전에 죄인은 먼저 지은 죄를 모두 알아내고, 이를 진정으로 뉘우치며, 다시는 죄를 짓지 않기로 굳게 결심하고 고백기도와 통회기도를 바친다. 그리고 고해소에 들어가 사제에게 죄를 고백한다. 그러면 고해사제는 죄인에게 훈계를 준 다음 실천해야 할 보상 행위를 일러주고 하느님의 이름으로 죄를 용서해준다. 대죄든 든 반드시 고해해야 하며, 특히 영성체를 하기 전에는 반드시 고해해야 한다. 사제가 부여하는 보속행위는 자신의 이기심을 이겨내고 거룩한 삶을 살겠다는 것을 다짐하고, 예수에게 더 가까이 다가가서 다른 사람들에게도 예수의 사랑과 자비를 보여주는 행위를 돕는다. 보속은 고해성사의 치유 행위에 해당한다고 볼 수 있다. 죄는 결국 자신에게 상처를 입히고, 나약하게 하며, 하느님에 대한 관계, 이웃에 대한 관계를 해친다. 용서는 죄를 없애 주지만 죄의 결과로 생긴 모든 폐해를 고쳐 주지는 못한다. 죄에서 벗어난 사람은 완전한 영적 건강을 회복해야 한다. 그러므로 그 죄를 갚기 위해서는 무엇인가 더 실행하여야 한다. 적절한 방법으로 죄를 보상하거나 속죄하여야 할 것이다. 이러한 갚음을 보속이라고 부른다. 보속은 대개 기도나 자선 혹은 금욕과 같은 행위로 한다. (ko)
- Penitent (łac. paenitens – pokutujący) – w Kościele katolickim osoba przystępująca do sakramentu pokuty (spowiedzi). Od wewnętrznego przygotowania (dyspozycji) penitenta zależy ważność przyjętego sakramentu. Penitent powinien przypomnieć sobie swoje grzechy i szczerze je wyznać, żałować za nie i pragnąć poprawy. Brak któregoś z tych integralnych elementów dyspozycji powoduje, iż spowiedź jest nieważna (tak jakby jej nie było). Jeśli ów brak uwidacznia się podczas spowiedzi (np. penitent wprost mówi, że nie żałuje, albo wskazuje okoliczności, które uniemożliwiają poprawę), spowiednik nie może udzielić rozgrzeszenia, a nawet jeśli wypowie formułę rozgrzeszenia, jest ona nieskuteczna. Podobnie jest w przypadku, gdy braki dyspozycji są utajone (spowiednik o nich nie wie). Spowiedź, tak jak inne sakramenty, jest ważna ex opere operato, tzn. samym faktem jej dokonania (nie może np. być uznana za nieważną ze względu na osobę spowiednika). Prawa i obowiązki penitenta i penitencjariusza (spowiednika) reguluje Kodeks Kanoniczny z 1983 r. w Księdze IV zatytułowanej UŚWIĘCAJĄCE ZADANIE KOŚCIOŁA w Tytule IV Sakrament Pokuty. Kanony 959-997. (pl)
- De penitentie is een boetedoening in de vorm van gebeden of goede werken, die na de belijdenis en absolutie van de zonden in de biecht door de priester aan de biechteling wordt opgelegd. De priester legt naargelang de zonden een overeenkomende penitentie op. Het Nederlandse strafrecht kent het penitentiair recht waaronder de penitentiaire inrichtingen vallen. (nl)
- Botgöring (penitens) är en gammal metod för att rena samvetet och återigen få ta del av de kristnas gemenskap. Framför allt ger den återigen tillträde till nattvardsbordet. Inom katolicismen kan botens sakrament åläggas av en präst i samband med bikt eller väljas frivilligt. Om den åläggs under en bikt får man absolution, avlösning, direkt under bikten innan man gjorde botgöringen. Som bot kan företagas pilgrimsfärd till det Heliga landet, Rom, eller andra heliga platser, samt, i Romersk-katolska kyrkan, avlat. Under medeltiden uppfattades deltagandet i korstågen som botgöring. Andra former är till exempel späkning (se flagellanter). (sv)
- Penitência são atos como: jejuns, orações, esmolas, vigílias, peregrinações que os fiéis — ou a alguns tipos de religião — oferecem a Deus como provas de que estão arrependidos dos seus pecados; praticados dentre os diversos ramos do cristianismo — de diferentes formas — com a finalidade de expiação dos pecados; tendo o significado de um sacrifício pessoal do fiel, pagando um pecado cometido, ou agradecendo uma graça recebida. A penitência pode assumir variadas formas, nomeadamente a reparação proporcional do mal feito, a perseverança em orações e na prática das boas obras, a leitura e a meditação de passagens da Bíblia, a vigília, a autoflagelação, o jejum e a esmola. A penitência pode ser definida durante a confissão que é o sacramento pelo qual o fiel se reconcilia com Deus, obtendo o perdão pelos seus pecados. Primeiro ele deve fazer um exame de consciência, arrepender-se, e depois confessar-se. No caso da Igreja Católica a confissão é feita a um padre, que recebeu de Deus a capacidade de absolver pecados; por fim, cumprir a penitência que lhe é dada, assumindo o propósito de não mais pecar. (pt)
- Епитимья́, или епитимия́ (др.-греч. ἐπιτῑμία — «наказание, кара») — вид церковного наказания для мирян в христианской Церкви; имеет значение нравственно-исправительной меры. (ru)
- Епітимія (грец. ἐπιτιμία, від грец. ἐπι — над, грец. τιμία — покарання) — церковна покута, що накладається на мирян. Головна мета епітимії полягає не в покаранні вірян за гріховні діяння або охороні їх від таких (хоча й такою є мета накладення епітимії), а в зціленні хворобливих станів душі грішників. У правилах св. отців покаяння розглядається як «лікування». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Dans l'Église catholique, la pénitence (du latin poenitentia) fait partie d'un sacrement qui a pour but de pardonner les péchés : c'est le sacrement de pénitence et de réconciliation (dit communément confession) qui comprend également la contrition et la confession des péchés. La pénitence est un acte de foi alors que la repentance est un acte moral. (fr)
- Cineál urnaí é aithrí, a lorgaíonn maithiúnas ó Dhia as a rinne daoine. (ga)
- De penitentie is een boetedoening in de vorm van gebeden of goede werken, die na de belijdenis en absolutie van de zonden in de biecht door de priester aan de biechteling wordt opgelegd. De priester legt naargelang de zonden een overeenkomende penitentie op. Het Nederlandse strafrecht kent het penitentiair recht waaronder de penitentiaire inrichtingen vallen. (nl)
- Botgöring (penitens) är en gammal metod för att rena samvetet och återigen få ta del av de kristnas gemenskap. Framför allt ger den återigen tillträde till nattvardsbordet. Inom katolicismen kan botens sakrament åläggas av en präst i samband med bikt eller väljas frivilligt. Om den åläggs under en bikt får man absolution, avlösning, direkt under bikten innan man gjorde botgöringen. Som bot kan företagas pilgrimsfärd till det Heliga landet, Rom, eller andra heliga platser, samt, i Romersk-katolska kyrkan, avlat. Under medeltiden uppfattades deltagandet i korstågen som botgöring. Andra former är till exempel späkning (se flagellanter). (sv)
- Епитимья́, или епитимия́ (др.-греч. ἐπιτῑμία — «наказание, кара») — вид церковного наказания для мирян в христианской Церкви; имеет значение нравственно-исправительной меры. (ru)
- Епітимія (грец. ἐπιτιμία, від грец. ἐπι — над, грец. τιμία — покарання) — церковна покута, що накладається на мирян. Головна мета епітимії полягає не в покаранні вірян за гріховні діяння або охороні їх від таких (хоча й такою є мета накладення епітимії), а в зціленні хворобливих станів душі грішників. У правилах св. отців покаяння розглядається як «лікування». (uk)
- Penitenco nocie multeflankas. Ĝi fakte povas aludi al ĉiuspeca sufero aŭ al sufero pro siaj mankoj, pli specife pro moralaj mankoj; ĝi povas pensigi al sistemoj punrepagaj praktikitaj de religioj por reakiri la pentantajn pekintojn; plie ĝi ne ekskludas la suferojn de la asketa vivo; krome en kristanismo, por konfesioj akceptantaj la konfesan repacigan sakramenton povas signifi ĝuste tiun saman sakramenton; ĝuste por tiuj lastaj pli korekte ĝi signifas sintenojn kaj agadojn per kiuj la pekulo, post la konfeso aŭ rekono de sia kulpo, intencas ripari kaj repagi, ĉe Dio kaj ĉe la kristana komunumo, la malbonon plenumitan per la pekado. (eo)
- Penance is any act or a set of actions done out of repentance for sins committed, as well as an alternate name for the Catholic, Lutheran, Eastern Orthodox, and Oriental Orthodox sacrament of Reconciliation or Confession. It also plays a part in confession among Anglicans and Methodists, in which it is a rite, as well as among other Protestants. The word penance derives from Old French and Latin paenitentia, both of which derive from the same root meaning repentance, the desire to be forgiven (in English see contrition). Penance and repentance, similar in their derivation and original sense, have come to symbolize conflicting views of the essence of repentance, arising from the controversy as to the respective merits of "faith" and "good works". Word derivations occur in many languages. (en)
- Penitensi (bahasa Inggris: penitence), silih atau laku tobat (bahasa Inggris: penance), adalah atau pertobatan atas dosa-dosa yang telah diperbuat seseorang sesuai dengan istilah yang digunakan dalam Sakramen Tobat / Rekonsiliasi dan Pengakuan Dosa dalam Gereja Katolik, Ortodoks, dan Anglikan. Penitensi juga memiliki peran dalam pengakuan dosa non-sakramental di kalangan Lutheran dan Protestan lainnya. Kata penance berasal dari bahasa Prancis Kuno dan Latin paenitentia; keduanya berasal dari akar kata yang sama yang berarti pertobatan, suatu hasrat untuk memperoleh karena rasa sesal. Penitensi dan pertobatan, serupa dalam makna asli dan asal mula kedua kata tersebut, telah menjadi simbol pandangan yang bertentangan atas hakikat pertobatan, yang timbul dari kontroversi mengenai masing-mas (in)
- 보속(補贖, 라틴어: Satisfactio)은 넓은 의미로 손해의 배상 및 보환을 뜻하나 기독교 신학에서는 죄인이 로마 가톨릭교회와 동방 정교회의 성사 가운데 하나인 고해성사를 보고나서 실천하는 속죄 행위를 말한다. 로마 가톨릭 교회에서 고해성사는 병자성사와 더불어 치유의 성사에 속한다. 예수 그리스도는 교회가 성령의 힘으로 치유와 구원 활동을 사람들에게 지속적으로 수행하기를 바라였다. 성사의 집전자인 사제는 자신의 이름으로서가 아닌 하느님의 이름으로 성사를 집전하며, 사제를 통하여 죄인은 하느님에게 죄를 고백하고 용서를 받는다. 고해성사를 받기 전에 죄인은 먼저 지은 죄를 모두 알아내고, 이를 진정으로 뉘우치며, 다시는 죄를 짓지 않기로 굳게 결심하고 고백기도와 통회기도를 바친다. 그리고 고해소에 들어가 사제에게 죄를 고백한다. 그러면 고해사제는 죄인에게 훈계를 준 다음 실천해야 할 보상 행위를 일러주고 하느님의 이름으로 죄를 용서해준다. 대죄든 든 반드시 고해해야 하며, 특히 영성체를 하기 전에는 반드시 고해해야 한다. (ko)
- Penitent (łac. paenitens – pokutujący) – w Kościele katolickim osoba przystępująca do sakramentu pokuty (spowiedzi). Od wewnętrznego przygotowania (dyspozycji) penitenta zależy ważność przyjętego sakramentu. Penitent powinien przypomnieć sobie swoje grzechy i szczerze je wyznać, żałować za nie i pragnąć poprawy. Brak któregoś z tych integralnych elementów dyspozycji powoduje, iż spowiedź jest nieważna (tak jakby jej nie było). Jeśli ów brak uwidacznia się podczas spowiedzi (np. penitent wprost mówi, że nie żałuje, albo wskazuje okoliczności, które uniemożliwiają poprawę), spowiednik nie może udzielić rozgrzeszenia, a nawet jeśli wypowie formułę rozgrzeszenia, jest ona nieskuteczna. Podobnie jest w przypadku, gdy braki dyspozycji są utajone (spowiednik o nich nie wie). (pl)
- Penitência são atos como: jejuns, orações, esmolas, vigílias, peregrinações que os fiéis — ou a alguns tipos de religião — oferecem a Deus como provas de que estão arrependidos dos seus pecados; praticados dentre os diversos ramos do cristianismo — de diferentes formas — com a finalidade de expiação dos pecados; tendo o significado de um sacrifício pessoal do fiel, pagando um pecado cometido, ou agradecendo uma graça recebida. (pt)
|