| dbo:abstract
|
- La noción de último de los romanos (Ultimus Romanorum) era el término utilizado en la Roma antigua y después para designar a los últimos hombres que representaban los valores de la civilización romana. El primer caso utilizó, era por Julio César en una descripción de Marco Junio Bruto (el último con el viejo espíritu romano). (es)
- The term Last of the Romans (Latin: Ultimus Romanorum) has historically been used to describe a person thought to embody the values of ancient Roman civilization – values which, by implication, became extinct on his death. It has been used to describe a number of individuals. The first recorded instance was Julius Caesar's description of Marcus Junius Brutus as the one with whom the old Roman spirit would become extinct. (en)
- Le terme Dernier des Romains ( latin : Ultimus Romanorum) a été utilisé pour décrire une personne censée incarner les valeurs de la civilisation romaine antique - valeurs qui, par implication, se sont éteintes à sa mort. Il a été utilisé pour décrire un grand nombre d'individus. Le premier exemple enregistré était la description par Jules César de Marcus Junius Brutus comme étant celui avec qui l'ancien esprit romain s'éteindrait. (fr)
- Con l'espressione ultimus romanorum (in lingua latina: ultimo dei romani) si indica un personaggio che nella storia è stato percepito incarnare i valori e le caratteristiche precipue della civiltà romana. Valori che per circostanze storiche, politiche o culturali avvicendatesi, sono stati ritenuti estinti con la sua scomparsa. Nel corso dei secoli l'espressione è stata più volte associata ai personaggi più disparati, non solo dell'epoca strettamente identificata con la romanità classica, ma anche i secoli successivi, fino all'epoca moderna. Si tratta dunque di personaggi afferenti alle più disparate sfere d'interesse del mondo della classicità: dalle doti militari, a quelle politico-oratorie e soprattutto a quelle culturali-filosofiche, a testimonianza di una percezione di ampio respiro delle caratteristiche precipue della romanitas che trascende la storia, inserendole in un vero e proprio modo di essere, di pensare, di agire. (it)
- Ostatni Rzymianin – potoczny termin stosowany w publicystyce historycznej na określenie postaci, która uważana jest za ostatniego reprezentanta kultury antycznej i starorzymskich cnót w obliczu końca epoki i postępującej barbaryzacji. Określenie pochodzi z dzieła Kremucjusza Kordusa (zm. 25), rzymskiego historyka, który będąc piewcą systemu republikańskiego nazwał „ostatnimi Rzymianami” (ultimus Romanorum) Marka Brutusa i Kasjusza – zabójców Cezara. „Ostatnim Rzymianinem” nazywano m.in.:
* Aecjusza (390–454) – rzymskiego wodza, który pokonując w 451 roku Hunów na Polach Katalaunijskich odniósł ostatnie wielkie zwycięstwo w dziejach rzymskiego oręża;
* Majoriana (420–461) – cesarza zachodniorzymskiego w latach 457–461, ostatniego władcę który próbował ratować potęgę Zachodu i przeciwstawić się zbrojnie barbarzyńcom;
* Ambrosiusa Aurelianusa (poł. V wieku) – dowódcę rzymskiego, który około 450 roku poderwał celtycką ludność Brytanii do walki przeciw saskim najeźdźcom;
* Syagriusza (430–486/487) – ostatniego rzymskiego namiestnika Galii, który zdołał utrzymać nad nią suwerenną władzę jeszcze kilka lat po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego;
* Boecjusza (480–524) – filozofa i teologa chrześcijańskiego, uważanego za ostatniego reprezentanta filozofii klasycznej;
* Kasjodora (483–583) – pisarza łacińskiego na dworze królów ostrogockich, dbającego o zachowanie antycznych tradycji literackich;
* Justyniana I (483–565) – cesarza bizantyjskiego w latach 527–565, który uczynił celem swojego panowania odzyskanie dawnych ziem Rzymu. Odzyskał całą Italię, fragment Półwyspu Iberyjskiego i część dawnego zachodniorzymskiego wybrzeża Afryki;
* Belizariusza (505–565) – dowódcę bizantyjskiego, który odzyskał północną Afrykę z rąk Wandalów i rozgromił Ostrogotów w Italii;
* Grzegorza Wielkiego (540–604) – papieża w latach 590–604, reformatora Kościoła zachodniego. (pl)
- Термін "Останній із римлян" (лат. Ultimus Romanorum) історично використовувався для опису людини, яку вважали уособленням цінностей давньоримської цивілізації, гинули після смерті цієї людини. Він був використаний для опису ряду людей. Першим зафіксованим випадком був опис Юлія Цезаря Марка Юнія Брута Молодшого Юлієм Цезарем як того, з яким загинув старий римський дух. (uk)
- 最后的罗马人（拉丁語：Ultimus Romanorum）一词暗示他的死代表着一种罗马精神的消失。 (zh)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 10999 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dct:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- La noción de último de los romanos (Ultimus Romanorum) era el término utilizado en la Roma antigua y después para designar a los últimos hombres que representaban los valores de la civilización romana. El primer caso utilizó, era por Julio César en una descripción de Marco Junio Bruto (el último con el viejo espíritu romano). (es)
- The term Last of the Romans (Latin: Ultimus Romanorum) has historically been used to describe a person thought to embody the values of ancient Roman civilization – values which, by implication, became extinct on his death. It has been used to describe a number of individuals. The first recorded instance was Julius Caesar's description of Marcus Junius Brutus as the one with whom the old Roman spirit would become extinct. (en)
- Le terme Dernier des Romains ( latin : Ultimus Romanorum) a été utilisé pour décrire une personne censée incarner les valeurs de la civilisation romaine antique - valeurs qui, par implication, se sont éteintes à sa mort. Il a été utilisé pour décrire un grand nombre d'individus. Le premier exemple enregistré était la description par Jules César de Marcus Junius Brutus comme étant celui avec qui l'ancien esprit romain s'éteindrait. (fr)
- Термін "Останній із римлян" (лат. Ultimus Romanorum) історично використовувався для опису людини, яку вважали уособленням цінностей давньоримської цивілізації, гинули після смерті цієї людини. Він був використаний для опису ряду людей. Першим зафіксованим випадком був опис Юлія Цезаря Марка Юнія Брута Молодшого Юлієм Цезарем як того, з яким загинув старий римський дух. (uk)
- 最后的罗马人（拉丁語：Ultimus Romanorum）一词暗示他的死代表着一种罗马精神的消失。 (zh)
- Con l'espressione ultimus romanorum (in lingua latina: ultimo dei romani) si indica un personaggio che nella storia è stato percepito incarnare i valori e le caratteristiche precipue della civiltà romana. Valori che per circostanze storiche, politiche o culturali avvicendatesi, sono stati ritenuti estinti con la sua scomparsa. Nel corso dei secoli l'espressione è stata più volte associata ai personaggi più disparati, non solo dell'epoca strettamente identificata con la romanità classica, ma anche i secoli successivi, fino all'epoca moderna. Si tratta dunque di personaggi afferenti alle più disparate sfere d'interesse del mondo della classicità: dalle doti militari, a quelle politico-oratorie e soprattutto a quelle culturali-filosofiche, a testimonianza di una percezione di ampio respiro de (it)
- Ostatni Rzymianin – potoczny termin stosowany w publicystyce historycznej na określenie postaci, która uważana jest za ostatniego reprezentanta kultury antycznej i starorzymskich cnót w obliczu końca epoki i postępującej barbaryzacji. Określenie pochodzi z dzieła Kremucjusza Kordusa (zm. 25), rzymskiego historyka, który będąc piewcą systemu republikańskiego nazwał „ostatnimi Rzymianami” (ultimus Romanorum) Marka Brutusa i Kasjusza – zabójców Cezara. „Ostatnim Rzymianinem” nazywano m.in.: (pl)
|
| rdfs:label
|
- Last of the Romans (en)
- Último romano (es)
- Ultimus Romanorum (it)
- Dernier des Romains (fr)
- Ostatni Rzymianin (pl)
- 最后的罗马人 (zh)
- Останній із римлян (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:otherNames
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |