| dbo:abstract
|
- Eglė, die Königin der Nattern, oder Eglė, die Königin der Schlangen (litauisch Eglė žalčių karalienė), ist eine der bekanntesten litauischen Legenden und Volksmärchen. Die Geschichte ist eine der ursprünglichsten und archaischsten Erzählungen ihrer Art und vermutlich diejenige mit den vielfältigsten Anspielungen auf die litauische Mythologie. Die unterschiedlichen Versionen der Geschichte, die schriftlich gesammelt wurden, unterscheiden sich nur in Details. Ihr facettenreicher mythologischer Hintergrund hat von jeher Forscher der frühen Kultur und Mythologie der indoeuropäischen Völker angezogen. Unter den interessanten Details der Legende im Vergleich zu ähnlichen märchenhaften Erzählungen ist, dass in ihr nicht nur die permanente Verwandlung eines Menschen in ein Reptil beschrieben wird, sondern auch die permanente Verwandlung von Menschen in Bäume. Eglė ist einerseits ein sehr populärer litauischer weiblicher Vorname, andererseits aber auch das litauische Wort für den Nadelbaum Fichte. Die Schlangen der Erzählung heißen auf litauisch žaltys, also Ringelnatter, eine ungefährliche und an Land lebende Reptilienart, aber da sie in der Erzählung auf dem Grund der Ostsee leben, ist davon auszugehen, dass vermutlich eher mythische „Wasserschlangen“ als im konkreten Sinn biologisch klassifizierte Ringelnattern gemeint sind. (de)
- Eglė, la reĝino de serpentoj, aŭ Eglė, la reĝino de natriksoj (litove Eglė žalčių karalienė), estas inter la plej konataj litovaj popolaj legendoj kaj fabeloj. Ĝi apartenas al la plu arkaikaj tiaspecaj rakontoj kaj probable estas la plej riĉa je referencoj al la litova mitologio. La diversaj versioj de la rakonto, kiuj skribe kolektiĝis, nur en detaloj diferencas. Ĝia multfaceta mitologia fono ĉiam altiris esploristojn de la frua kulturo kaj mitologio de la hind-eŭropaj popoloj. Inter la interesaj detaloj en komparo kun aliaj tradiciaj popolaj fabeloj estas, ke en la rakonto ne nur priskribiĝas daŭra transformo de homo al reptilio, sed ankaŭ same daŭra transformo de homo al arbo. Eglė estas unuflanke tre populara litova nomo de knabinoj kaj virinoj, kaj aliflanke la litova vorto por la arbo piceo. La serpentoj de la rakonto litove nomiĝas žaltys, do natrikso, sendanĝeraj teraj serpentoj, sed ĉar en la rakonto ili vivas profunde en la maro, fakte supozeble pli temas pri iuj mitologiaj "akvoserpentoj" ol konkrete pri biologie klasifikitaj natriksoj. (eo)
- Eglė the Queen of Serpents, alternatively Eglė the Queen of Grass Snakes (Lithuanian: Eglė žalčių karalienė), is a Lithuanian folk tale, first published by M. Jasewicz in 1837. Eglė the Queen of Serpents is one of the best-known Lithuanian fairy tales with many references to the Baltic mythology. Over a hundred slightly diverging versions of the plot have been collected. Its mythological background has been an interest of Lithuanian and foreign researchers of Indo-European mythology; Gintaras Beresnevičius considered it being a Lithuanian theogonic myth. The tale features not only human–reptile shapeshifting, but irreversible human–tree shapeshifting as well. Numerology is also evident in the tale, such as twelve sons, three daughters, three days, three tricks, three weeks of feast, nine years under the oath of marriage, three tasks given to Eglė by her husband to fulfill and nine days of visits. (en)
- Eglė, la reine des serpents (lituanien : Eglė žalčių karalienė) est un conte lituanien. Il fut publié la première fois en 1837 par Jasewicz. Ada Martinkus en publia une version en français en 1905, republiée en 1989 par le Musée de l'homme. (fr)
- 蛇の女王エグレ（へびのじょおうエグレ、リトアニア語: Eglė žalčių karalienė）はリトアニアの伝承である。 (ja)
- Eglė la regina dei serpenti o, in alternativa, Eglė la regina delle bisce (in lituano: Eglė žalčių karalienė), è un racconto popolare della Lituania. Si tratta di una delle fiabe lituane più famose e più ricca di riferimenti alla mitologia baltica. Sono state raccolte oltre cento versioni leggermente divergenti della trama: il suo contesto mitologico ha suscitato l'interesse di ricercatori lituani e stranieri appassionati di mitologia indoeuropea; lo considerava un esempio di mito teogonico lituano. Il racconto presenta non solo la metamorfosi dalla forma umana a quella rettilea, ma anche quella irreversibile in albero. Anche il numeroso riferimento a dei precisi numeri emerge spesso nel corso della narrazione: dodici figli, tre figlie, tre giorni, tre trucchi, tre settimane di festa, nove anni sotto il giuramento di matrimonio, tre compiti affidati a Eglė dal marito da adempiere, nove giorni di visita, ecc.). Eglė è sia un nome femminile popolare in Lituania sia un termine adoperato per indicare i pecci (Picea). Uno dei personaggi principali di questa fiaba è una biscia (in lituano žaltys), ma poiché sembra abitare la laguna adiacente al mare (in lituano: marios), la parola potrebbe altresì riferirsi a un mitico serpente acquatico o a un'anguilla europea (Anguilla anguilla). (it)
- Eglė, królowa węży – postać z legendy litewskiej. Legenda ta ma prawdopodobnie źródła w przedchrześcijańskiej mitologii ludów bałtyckich. Jest znana także w północno-wschodniej Polsce (Suwalszczyzna), a jej wielowarstwowe mitologiczne tło budziło zainteresowanie litewskich i zagranicznych badaczy mitologii indoeuropejskiej. Eglė w niektórych regionach występuje też jako Egle, Egla lub Jegla. (pl)
- «Эгле, королева ужей» (лит. Eglė žalčių karalienė) — литовская народная сказка, считающаяся одной из самых старинных в литовском и балтийском фольклоре. Насчитывается более сотни различных версий сказки, интерес к которой проявляется литовскими и зарубежными исследователями индоевропейской мифологии. По мнению Гинтараса Бересневичюса, эту сказку можно расценивать и как литовское сказание о происхождении балтийских богов. Имя «Эгле» достаточно популярно в Литве и в переводе с литовского означает «ель», а имя «Жальтис» или «Жилвинас» (лит. Žilvinas) в переводе с литовского означает «уж», хотя, возможно, речь в сказке идёт о выдуманном морском змее. (ru)
- Егле — королева вужів (лит. Eglė žalčių karalienė) — литовська народна казка, яка вважається однією з найстаріших в литовському і загалом в балтійському фольклорі, налічує понад сто різних версій. Інтерес до твору проявляється литовськими й зарубіжними дослідниками індоєвропейської міфології. На думку Гінтараса Бересневічюса, цю казку можна розцінювати і як литовське сказання про походження балтійських богів. Ім'я «Егле» досить популярно в Литві й в перекладі з литовського означає «ялина», а ім'я «Жолтіс» або «Жілвінас» (лит. Žilvinas) в перекладі з литовського означає «вуж», хоча, можливо, мова в казці йде про вигаданого морського змія. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Eglė, la reine des serpents (lituanien : Eglė žalčių karalienė) est un conte lituanien. Il fut publié la première fois en 1837 par Jasewicz. Ada Martinkus en publia une version en français en 1905, republiée en 1989 par le Musée de l'homme. (fr)
- 蛇の女王エグレ（へびのじょおうエグレ、リトアニア語: Eglė žalčių karalienė）はリトアニアの伝承である。 (ja)
- Eglė, królowa węży – postać z legendy litewskiej. Legenda ta ma prawdopodobnie źródła w przedchrześcijańskiej mitologii ludów bałtyckich. Jest znana także w północno-wschodniej Polsce (Suwalszczyzna), a jej wielowarstwowe mitologiczne tło budziło zainteresowanie litewskich i zagranicznych badaczy mitologii indoeuropejskiej. Eglė w niektórych regionach występuje też jako Egle, Egla lub Jegla. (pl)
- «Эгле, королева ужей» (лит. Eglė žalčių karalienė) — литовская народная сказка, считающаяся одной из самых старинных в литовском и балтийском фольклоре. Насчитывается более сотни различных версий сказки, интерес к которой проявляется литовскими и зарубежными исследователями индоевропейской мифологии. По мнению Гинтараса Бересневичюса, эту сказку можно расценивать и как литовское сказание о происхождении балтийских богов. Имя «Эгле» достаточно популярно в Литве и в переводе с литовского означает «ель», а имя «Жальтис» или «Жилвинас» (лит. Žilvinas) в переводе с литовского означает «уж», хотя, возможно, речь в сказке идёт о выдуманном морском змее. (ru)
- Егле — королева вужів (лит. Eglė žalčių karalienė) — литовська народна казка, яка вважається однією з найстаріших в литовському і загалом в балтійському фольклорі, налічує понад сто різних версій. Інтерес до твору проявляється литовськими й зарубіжними дослідниками індоєвропейської міфології. На думку Гінтараса Бересневічюса, цю казку можна розцінювати і як литовське сказання про походження балтійських богів. Ім'я «Егле» досить популярно в Литві й в перекладі з литовського означає «ялина», а ім'я «Жолтіс» або «Жілвінас» (лит. Žilvinas) в перекладі з литовського означає «вуж», хоча, можливо, мова в казці йде про вигаданого морського змія. (uk)
- Eglė, die Königin der Nattern, oder Eglė, die Königin der Schlangen (litauisch Eglė žalčių karalienė), ist eine der bekanntesten litauischen Legenden und Volksmärchen. Die Geschichte ist eine der ursprünglichsten und archaischsten Erzählungen ihrer Art und vermutlich diejenige mit den vielfältigsten Anspielungen auf die litauische Mythologie. Die unterschiedlichen Versionen der Geschichte, die schriftlich gesammelt wurden, unterscheiden sich nur in Details. Ihr facettenreicher mythologischer Hintergrund hat von jeher Forscher der frühen Kultur und Mythologie der indoeuropäischen Völker angezogen. Unter den interessanten Details der Legende im Vergleich zu ähnlichen märchenhaften Erzählungen ist, dass in ihr nicht nur die permanente Verwandlung eines Menschen in ein Reptil beschrieben wird, (de)
- Eglė, la reĝino de serpentoj, aŭ Eglė, la reĝino de natriksoj (litove Eglė žalčių karalienė), estas inter la plej konataj litovaj popolaj legendoj kaj fabeloj. Ĝi apartenas al la plu arkaikaj tiaspecaj rakontoj kaj probable estas la plej riĉa je referencoj al la litova mitologio. La diversaj versioj de la rakonto, kiuj skribe kolektiĝis, nur en detaloj diferencas. Ĝia multfaceta mitologia fono ĉiam altiris esploristojn de la frua kulturo kaj mitologio de la hind-eŭropaj popoloj. Inter la interesaj detaloj en komparo kun aliaj tradiciaj popolaj fabeloj estas, ke en la rakonto ne nur priskribiĝas daŭra transformo de homo al reptilio, sed ankaŭ same daŭra transformo de homo al arbo. (eo)
- Eglė the Queen of Serpents, alternatively Eglė the Queen of Grass Snakes (Lithuanian: Eglė žalčių karalienė), is a Lithuanian folk tale, first published by M. Jasewicz in 1837. Eglė the Queen of Serpents is one of the best-known Lithuanian fairy tales with many references to the Baltic mythology. Over a hundred slightly diverging versions of the plot have been collected. Its mythological background has been an interest of Lithuanian and foreign researchers of Indo-European mythology; Gintaras Beresnevičius considered it being a Lithuanian theogonic myth. The tale features not only human–reptile shapeshifting, but irreversible human–tree shapeshifting as well. Numerology is also evident in the tale, such as twelve sons, three daughters, three days, three tricks, three weeks of feast, nine y (en)
- Eglė la regina dei serpenti o, in alternativa, Eglė la regina delle bisce (in lituano: Eglė žalčių karalienė), è un racconto popolare della Lituania. Si tratta di una delle fiabe lituane più famose e più ricca di riferimenti alla mitologia baltica. Sono state raccolte oltre cento versioni leggermente divergenti della trama: il suo contesto mitologico ha suscitato l'interesse di ricercatori lituani e stranieri appassionati di mitologia indoeuropea; lo considerava un esempio di mito teogonico lituano. Il racconto presenta non solo la metamorfosi dalla forma umana a quella rettilea, ma anche quella irreversibile in albero. Anche il numeroso riferimento a dei precisi numeri emerge spesso nel corso della narrazione: dodici figli, tre figlie, tre giorni, tre trucchi, tre settimane di festa, nov (it)
|