Του Άκη Τζάρα
Το Δεκέμβρη του 2010, η
πολιτική πράξη της αυτοκτονίας του νεαρού Τυνήσιου Μπουαζίζι πυροδότησε μια
σειρά ταραχών που μετατράπηκαν γρήγορα σε εξέγερση και οδήγησαν στην ανατροπή
του Μπεν Αλί. Μέχρι η ιμπεριαλιστική δύση να αντιληφθεί το μέγεθος της
δυναμικής της τυνησιακής εξέγερσης, εκείνη είχε ήδη μεταλαμπαδευτεί στην
κρίσιμη γεωπολιτικά Αίγυπτο.
Θεωρούμε πως από εκείνη
τη στιγμή, παράλληλα με την κίνηση των καταπιεσμένων, μια σειρά από δυνάμεις
αλληλεπιδρούν, παράγοντας τη βαθιά αντιφατική διαδικασία που η κυρίαρχη αφήγηση
ονομάτισε αραβική άνοιξη. Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, χωρίς να είναι ενιαίος, οι
τοπικές περιφερειακές δυνάμεις, το μπλοκ της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά και
πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα-εκφραστές συμφερόντων των ντόπιων ελίτ, των
μεσαίων στρωμάτων κτλ, άρχιζαν να προσπαθούν, είτε σε συνεργασία, είτε σε
σύγκρουση με τα πληβειακά τμήματα των αραβικών μαζών, να επιβάλλουν τις δικές
τους λύσεις, τη δική τους «ανοιξιάτικη» εκδοχή.