Zapiekanka z łososiem pod beszamelem.

Składniki (3 porcje):

6-7 makaronowych gniazd

250g pieczonego łososia lub obranych brzuszków łososiowych

200g śmietany 12% lub 18%

1 łyżeczka posiekanego kopru

1 łyżka posiekanej natki pietruszki

Sos beszamelowy:

2 łyżki masła

2 łyżki mąki

ok. 1 szklanki ciepłego mleka

sól, pieprz

szczypta gałki muszkatołowej  

Na patelnię wylewam wiejską śmietanę, dodaję posiekany koper i delikatnie podgrzewam by nic się nie zważyło. Gdy śmietana jest ciepła dodaję ugotowany wcześniej makaron i jeszcze chwilę podgrzewam. 

Na drugiej patelni rozpuszczam masło i powoli dodaję mąkę, nieustanie mieszając. Gdy cała mąka połączy się z masłem dolewam mleko i "rozpuszczam" wszystko by powstał sos. Jeśli nie macie wprawy z beszamelem i boicie się, że powstaną grudki proponuję mieć pod ręką malakser. Gdy tylko stracicie kontrolę nad konsystencją wrzućcie wszystko szybko do robota kuchennego. Parę "bziuk-bziuków" ostrzami powinno pomóc i uratować sos. Mnie raz z opresji wyciągnął robot i sos był jedwabisty. Doprawiamy solą, pieprzem i startą gałką. 

Piekarnik nagrzewam do 200 stopni, ale tylko od góry. Możecie też użyć opcji grill, która ładnie zrumieni naszą zapiekankę. 

Do naczynia żaroodpornego wrzucam makaron wcześniej podgrzany ze śmietaną. Następna warstwa to kawałki pieczonego łososia. Na koniec wylewam beszamel. 

Całość zapiekam około 10 minut tak by góra naszego dania była przypieczona. 

Czosnek i szpinak to najlepsze z możliwych połączeń. Do tego delikatna, nie dominująca smakiem mozzarella. 

Składniki na 2 porcje:

350g liści szpinaku

150g mozzarelli

100ml śmietany 22% 

2 ząbki czosnku

odrobina startego parmezanu 

sól, pieprz

Cienko pokrojony czosnek smażymy na oliwie z oliwek. Gdy ta przejdzie aromatem wyjmujemy złote plasterki czosnku, spalony czosnek nie jest smaczny. Następnie wrzucamy szpinak. Gdy liście już stracą na objętości i puszczą soki, dodajemy śmietankę, ciągle mieszając. Sos uzupełniamy porwaną kulką mozzarelli i czekamy aż się roztopi. Doprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem. W między czasie gotujemy makaron, ja wybrałam penne, ale tagliatelle czy farfalle nadają się równie dobrze. Roztopiona, ciągnąca się mozzarella cudownie oplecie nam makaron. Na koniec posypujemy całość startym parmezanem.

W chłodne zimowe dni, robię cięższą i tłustszą wersję. Mianowicie dodaję różnego rodzaju sery do gotującego się sosu. Świetnie nadaje się ementaler czy gouda, obowiązkowo gorgonzola  i dwie łyżki ricotty. Cudowne serowe połączenie.

Naprawdę pysznie! 

Oliwę rozgrzewamy na patelni, dodajemy pokrojoną papryczkę chilli i czosnek. Prażymy je na małym ogniu, tak by oliwa przeszła smakiem i zapachem, a czosnek się nie spalił. Bo spalony, a nawet zbyt mocno zrumieniony czosnek - to gorzki czosnek. W międzyczasie gotujemy makaron w solidnie osolonej wodzie. Natkę pietruszki siekamy drobno i ścieramy parmezan na tarce. Odcedzony makaron dodajemy do ciepłej oliwy, "wymięszowywujemy", tak by kawałeczki czosnku, chilli i parmezanu oblepiły makaron. Na koniec posypujemy pietruszką i tak oto najprostsza pasta pod słońcem jest gotowa! I wierzcie mi jest po prostu pyszna!!!

Kawałki piersi podsmażam na patelni, posypuję solą czosnkową i białym pieprzem. Gdy mięso jest gotowe zdejmuję je z patelni, a do tłuszczyku który został wlewam mleko i stopniowo dodaję mąkę ciągle mieszając. Następnie szczypta świeżo startej gałki muszkatołowej. Kiedy mleko i mąka się już połączą dodaję śmietanę z posiekaną natką. na koniec łyżka majonezu, który nadaje charakteru.

Na początek wstawiamy wodę na makaron i w między czasie kroimy pomidory na cienkie paski. Ziarna prażymy na suchej patelni. I zabieramy się za winegret. Bazą jest olej z suszonych pomidorów do którego dodajemy sprasowany czosnek, sól morską i sok z cytryny. 

Ostudzony makaron i resztę składników dodajemy do sałaty. Polewamy sosem i dobrze "wymięszowywujemy" jak to mawiałam, gdy byłam dzieckiem :) Górę sałatki posypujemy płatkami parmezanu. Słony ser idealnie wykończy sałatkę. A propos soli...

Używacie soli morskiej czy kuchennej? Sól morska ma więcej wartości odżywczych, nie jest tak wysoko przetworzona jak kuchenna. Jest za to suszona bez użycia chemikaliów. Wiedzieliście, że sól kuchenna jest wybielana i dodaje się do niej np. związki aluminium by była bardziej sypka? Jod też nie jest jodem, a jodkiem potasu, który dodaje się później. Także zdecydowanie należy zwracać uwagę na jakość używanej soli.

Szybki obiad dla znajomych? Ja dziś postawiłam na makaron. I choć wiem, że nie wszyscy lubią takie wyrafinowane smaki, to jednak zaryzykowałam i smakowało wszystkim :)

Makaron z sosem śmietanowy, kaparami, gorgonzolą i grzybami

Składniki:

1 pierś z kurczaka

1 łyżka kapar

60g sera gorgonzoli

200ml śmietany 30%

100ml śmietany 18%

1 mała cebula

1/2 opakowania pieczarek

zielona pietruszka

sól, pieprz

szczypta cukru

Cebulę kroimy drobno i podsmażamy z kurczakiem na oliwie z oliwek. Po chwili jak pierś się zezłoci, dolewamy wody by nie zrobiła się sucha. Na osobnej patelni podsmażamy pieczarki. Grzyby kroimy na 4 części, muszą być jędrne. Podsmażamy je na złoto, na maśle by nie zrobiły się szare. Szara, rozgotowana pieczarka ani nie smakuje, ani nie wygląda apetycznie. Gdy pierś jest gotowa, soczysta, dodajemy grzyby i śmietanę. Najpierw 30%, ona nam się nigdy nie zważy na gorącej patelni, a potem 18%. Sos powinien się gotować na małym ogniu, często go mieszamy. Na koniec dodajemy przyprawy, kapary, pietruszkę i gorgonzolę. Ser się cudnie rozpuści i doda wykwintnego smaku. Ugotowany makaron dodajemy na patelnię i mieszamy dokładnie z sosem.

Kremowo, delikatnie, smakowicie! Smacznego!

Ostatnio jest tu mocno kulinarnie. Może dlatego, że między jednym karmieniem, a drugim zdążę coś ugotować, bo jednak szycie wymaga więcej czasu. A i zapotrzebowań na nowości do domu jakoś brak. 

Koleżanka widząc mój przepis na zupę dyniową poleciła mi inną wersję: dynia + pomidory z dodatkiem kluseczek lanych zrobionych z serem feta. Te kluski mnie tak zaciekawiły, że dziś zrobiłam je na obiad. Tylko zamiast zupy, na talerzu pojawiło się zielone pesto. Myślę, że wariacji z tymi "lanymi-fetowymi" może być bardzo wiele. Jako dodatek do zup, z pesto zarówno zielonym jak i czerwonym, z sosem śmietanowym itd...

Lane-fetowe:

Wszystkie składniki rozcieramy widelcem i ubijamy dłuższy czas by były pulchne. Albo tak jak ja, wrzucamy wszystko do robota kuchennego, miksujemy i po chwili mamy gładką masę. 

Do garnka z gorącą wodą nakładamy lane kluski. Ja pomagam sobie dwiema łyżkami, formuję wtedy zgrabne kluseczki, które delikatnie gubią swoją zgrabność podczas gotowania ;) Jak tylko wypłyną na wierzch, od razu należy je wyjąć. Zbyt długo gotowane robią się twarde.