Mandarijn
Mandarijn Chinees is een taal die is opgebouwd uit mandarijnen. Vaak vinden mensen het heel zwaar om Mandarijn Chinees te leren, het geeft dan ook erg veel gewicht om deze taal te leren, niet alleen door de grote hoeveelheid mandarijnen, maar ook door het belang van de taal. Zo wordt de taal gesproken in China, in Mandarijnië, in Kantonesië en in Taiwan.
De taal wordt verder nog gesproken in Albanië, Georgië, Griekenland en Duitsland. Veel Duitsers beheersen het Mandarijn Chinees niet zo goed, omdat ze niet zo van sappigheid houden, maar meer van Deutsche Pünktlichkeit (pitloos).
Geschiedenis[bewerken]
Mandarijn Chinees werd in 2000 voor Christus uitgevonden toen men ontdekte hoe je via mandarijnen een taal kunt construeren. Men heeft vervolgens stappen ondernomen om Mandarijn te nationaliseren. In 1500 na Christus werd Mandarijn de officiële taal van China, waar de Mandarijnen leven. Alleen de Mandarijnen spreken goed Mandarijn, de Kantonezen spreken over het algemeen beter Kartons.
Het verschil tussen Mandarijn en Kartons is dat Mandarijn sappiger en smeuïger klinkt. Het Kartons daarentegen is vaak niet zo goed uit te spreken, omdat het vrij smaakloze en papperige klanken heeft. Het Mandarijn geeft mensen vaak veel trek als ze dit spreken.
Grammatica[bewerken]
Mandarijn Chinees is een toontaal. Het Mandarijn Chinees bestaat slechts uit tonen, net als het Nederlands, het Engels, het Duits en het Mofrikaans, daarom heet het een toontaal. Dat het een toontaal is, houdt verder in dat men op verschillende toonhoogtes praat. Waar een Nederlander, als hij pijn heeft, met zijn toonhoogte omhoog gaat en Aaaaauw!! roept, doen Chinezen dit de hele dag. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel Chinezen stemproblemen hebben. Ze gaan vaak naar de dokter voor hun stemproblemen, maar omdat die ook Mandarijn spreekt ervaart die dezelfde stemproblemen. Het eten van veel mandarijnen wil nog weleens helpen om deze stemproblemen op te lossen.
Het zelfstandig naamwoord[bewerken]
Het zelfstandig naamwoord is een naamwoord dat zelfstandig is. Een voorbeeld is:
- Een naamwoord.
Naamwoord is dus zelfstandig, want het wil niet met het woord zelfstandig in een zin staan.
Het onderwerp[bewerken]
Het onderwerp wordt in het Mandarijn Chinees gemaakt door naar een object te verwijzen. Een voorbeeld van een object is een Chinees. Als we bijvoorbeeld praten over de Chinees, is dat een onderwerp. Een voorbeeld:
- De Chinees.
Het bijvoeglijk naamwoord[bewerken]
Het bijvoeglijk naamwoord wordt bijgevoegd aan een naamwoord. Het bijvoeglijk naamwoord maak je in het Mandarijn Chinees door een naamwoord toe te voegen aan een woord. Voorbeeld:
- De lelijke Chinees.
Lelijke, is hierin het bijvoeglijk naamwoord.
Het lidwoord[bewerken]
Het lidwoord is lid van een woord. Zo voelt de zich een lid van het zelfstandig naamwoord en een ook. Voorbeeld:
- De de.
Het lijdend voorwerp[bewerken]
Het lijdend voorwerp lijdt onder een voorwerp. Voorbeeld:
- De Chinees verminkt een hond.
De hond wordt verminkt door de Chinees, dus is het lijdend voorwerp.
Het voegwoord[bewerken]
Een voegwoord wordt gevoegd tussen twee woorden. Voorbeeld:
En is hier een voegwoord.
De gebiedende wijs[bewerken]
De gebiedende wijs verwijst naar een wijs persoon in een gebied. Voorbeeld:
- Wijs!
Dit verwijst naar een wijze, maar het laat ook een opdracht horen om te wijzen.
Het meewerkend voorwerp[bewerken]
Het meewerkend voorwerp werkt mee met een voorwerp. Voorbeeld:
- De Afrikaan werkt voor de Chinees.
De Afrikaan is het meewerkend voorwerp.
Fonetiek[bewerken]
De fonetiek van het Mandarijn is zeer interessant. Zo worden tonen die omhoog gaan hoger uitgesproken en tonen die omlaag gaan lager uitgesproken. Zo zal een Chinees als hij pijn heeft, niet te onderscheiden zijn van een Chinees die normaal praat.
Spelling[bewerken]
Chinezen kunnen niet schrijven. Als een Chinees bijvoorbeeld de "D" probeert te schrijven, schrijft hij: 中, als een Chinees een "A" wilt schrijven, schrijft hij een: 人 en als een Chinees een "I" wil schrijven, schrijft hij een: 國.
Als Chinezen een opstel goed proberen te schrijven, is het resultaat vaak geklieder. Zo is het geval bekend van de Chinese jongen Wén Diú, die gevraagd werd om Ik zie aan de overkant van de straat een hond. op te schrijven. Hij schreef uiteindelijk: 到處都是美麗的人.
Het is docenten nog steeds een raadsel hoe het komt dat Chinezen voor geen meter kunnen schrijven. Men denkt dat het te maken heeft, met dat wat zij schrijven, Chinees is voor docenten, dat maakt het ook meteen onbegrijpelijk.
Zie ook[bewerken]
 |
Vastgenagelde versie: 5 november 2012 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
| |
| Reeks van Internationale Talen en Spraakgebrekken | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|