ආදරය, ඔබ නම් අපුරුයි..!!
අවසානයට ඉතිරි කර ගියේ...
මා සිතෙහි ඉපදුනු විරහවේ,
කවි සිතුවිලි විතරමද...?

ඔබේ සිත් මළුවේ...,
ආදරයේ පහන් වැටි දල්වන්නට
සුවද මලින් සරසන්නට
මා පින් කර නැති උවත්
ආදරණීය නැගණියනි
මා පින් කරන්නම්...
ඔබවම පතා.....මතු බවයේ....

ඔය ඇස් වලින් නොපෙනෙන හැගුම්..., මං දුටුවේ නැති තරම්
ඔය සිනාවෙන් සැගවූ සුසුම්..., මට දැනුනේ නැති තරම්
ඔය නිහඩ බව ඔබේ.., පොඩ්ඩක් වත් නොතේරෙන තරම්
කොතරම් කීවත් ඔබ සෙනෙහසින්, මා සිත නොනිදා හඩන තරම්...