MİNE TOZANLIOĞLU

Nedense Şili bana hep mahzun, mahrum,  daracık bir alanda sıkışmış, dünyayla bağlantısı olmayan bir ülke gibi gelir. Birgün gidersem kaybolacakmışım gibi… Böyle bir ülkeden Büyük Okyanus’a bakmanın ya da And Dağları’na çıkmanın nasıl olacağını içten içe merak ediyorum ve biraz ürküyorum, tamamen bilmemekten kaynaklanıyor biliyorum ve gitmeyi çok istiyorum.

İnsan bazen kendi içine çekilip hayatını gözden geçirmek istiyor. Günlük koşuşturmacalarda bu pek mümkün olmasa da kendi adıma geçenlerde gittiğim bir arkadaş toplantısı aklıma sorular düşürmeyi başardı galiba. Sanırım yapmayı ertelediklerim üzerine bu bayram biraz düşüneceğim. Hani hep derler ya günde birkaç saniye içe dönüp orada neler olduğuyla ilgili farkındalık yaratabilmek çok önemli. Nereye gittiğimize, ne istediğimize, nasıl hissettiğimize, bizi neyin mutlu edeceğine  dair ufacık ama etkileyici anların önemini hep hatırlamak dileklerimle…

Bir duvarın yıkılması bir döneme nasıl da damgasını vurmuştu. Berlin Duvarı. Tam da üniversitede hazırlık yıllarıma denk düşen bu duvarla ilgili ufak bir ödev hazırlamıştım. Daha sonra 90' larda, Gorbaçov’dan sonra yani Soğuk Savaş ortadan kalktığında Türkiye’nin yeni dünya düzenindeki yeri hakkında ne çok görüş bildirilmiş, gelecek tahminleri yapılmıştı. Savaşların artık bittiğinin konuşulduğunu bile hatırlıyorum içim burkularak.

Hafta sonu hediye olarak yaptığım kurabiye hem hediye oldu, hem  de çay soframıza katık oldu. Yarım ölçüden yapmış olmama rağmen oldukça bereketli ve tabii ki nefisti. Güzel haberlerle dolu bir hafta dileklerimle.