Roergebied

Negentiende eeuwBewerken

De ontwikkeling van het Roergebied begon in de negentiende eeuw. Daarvoor woonden er alleen maar stomme boeren. Die zijn niet interessant genoeg om over te schrijven dus de geschiedenis begint bij de negentiende eeuw. Voor die tijd heette het Roergebied het Stommeboerengebied.

“Dit is dus niet de bedoeling.”
~ God over het Stommeboerengebied.

Het bleek dat de stomme boeren al die tijd op een berg kolen hadden gewoond. Toen kwam de stoommachine en toen werden de boeren opeens arbeiders die massaal kolen uit de grond gingen halen. Er werden ook allemaal fabrieken gebouwd die roerende goederen gingen produceren. Zo kwam het gebied aan haar naam.

Eerste WereldoorlogBewerken

Tijdens de Eerste Wereldoorlog moesten de arbeiders opeens allemaal wapens en kogels gaan produceren. Hierdoor werd de productie van theekannen, koffiekannen en toekannen op een laag pitje gezet. De toenmalig leider van Mofrika, Wilhelm II, maakte toen een wet die erin voorzag dat bewoners van het Roergebied alleen in roerende zaken mochten handelen. Deze wet wordt ook wel de Roerende Roergebiedwet genoemd. Hij wilde namelijk voorkomen dat ze hun huis zouden verkopen en weg zouden gaan. Zo heeft hij ervoor gezorgd dat de productie in het Roergebied hoog bleef.

 

De gehate schimmelkaas.

InterbellumBewerken

Tijdens het Interbellum was het Roergebied nog steeds van Mofrika, maar werd het bezet door de Fransen. Die dwongen de Roergebiedenezen om net als hen stokbrood met Franse stinkschimmelkaas te eten. De Roergebiedenezen moesten hier zó van walgen dat ze gingen staken. Ze wilden ook wegverhuizen uit het gebied maar dat kon dus niet vanwege de Roerende Roergebiedwet. Toen bedachten de Roergebiedenezen dat het om een bezetting door Frankrijk gaat. Ze hebben toen tegen de Fransen gezegd dat ze de Fransen met braadworsten en bier zouden bekogelen als de Fransen niet weg zouden gaan. Daarop hebben de Fransen zich meteen overgegeven en zijn ze vertrokken.

Tweede WereldoorlogBewerken

Ten tijden van de Tweede Wereldoorlog beviel Adolf Hitler de Roergebiedenezen allemaal roerende zaken voor hem te maken zoals kogels, wapens, tanks, pontonbruggen, vogelkooien en stalen nepsnorren. Daarnaast moesten ook veel mannen het leger in. Dit ging een tijdje goed, totdat Hitler erachter kwam dat veel van deze mannen doodgingen en er te weinig mensen overbleven in het Roergebied. Van Hitler moesten er dus allemaal nieuwe mensen gaan wonen om de productie hoog te houden. Maar dit kon helemaal niet vanwege de Roerende Roergebiedwet. Die nieuwe mensen mochten geen huis kopen en dus niet naar het Roergebied verhuizen. Het probleem was dat er nu te weinig stalen nepsnorren werden geproduceerd voor de soldaten. Hierdoor zagen zij er niet meer uit en daalde de moraal zodanig dat ze stiekem niet meer wilden vechten.

Na de Tweede WereldoorlogBewerken

De geallieerden die Mofrika hadden bezet zagen het probleem van de dalende populatie van het Roergebied. Zij wisten echter niet van de Roerende Roergebiedwet. Toen zij na drie jaar proberen nog niemand hadden overgehaald om er toch te gaan wonen, gaven ze het bevel aan de Roergebiedenaren om meer kinderen te krijgen. Echter woonden er geen mannen meer, dus dat ging niet zo goed. Winston Churchill, die vanaf 1949 de leiding had in Mofrika, en Charlie Chaplin reisden in 1950 af naar het Roergebied. Zij wilden eigenhandig het gebied herbevolken, maar alle vrouwen waren inmiddels al te oud om kinderen te krijgen. Sindsdien raakte het Roergebied meer en meer uitgestorven.

“De syfilis is maar bijzaak.”
~ Charlie Chaplin over de herbevolkingsoperatie.

 

Een snelweg door de ongerepte natuur van de Ruhr.

Het Roergebied is nu één groot natuurgebied geworden. Met een paar snelwegen er doorheen. Er wonen nog slechts een paar mensen. deze mensen hebben zich hier na de Tweede Wereldoorlog gevestigd. Omdat zij geen huis mochten kopen, hebben zij zelf een huis gebouwd. Aangezien de vele ruimte die er is, hebben ze allemaal besloten om boer te worden. Daarom denkt Marianne Weber eraan om het gebied weer het Stommeboerengebied te noemen en de cyclus van het Roergebied te beëindigen.

• Rita Verdonk wilde het Roergebied bezoeken, maar haar auto startte niet.
• De term ontroerd is hiervandaan gekomen.
  • Tijdens het Interbellum konden de Roergebiedenezen niet weg van hun land. Voordat ze het konden accepteren, probeerden ze eerst met alle macht te ontkennen. Ze ontkenden dat de Fransen hen bezetten, maar er was onomstotelijk bewijs dat de Fransen en hun stinkschimmelkaas wel degelijk bestonden. Daarna werden ze woedend. Ze wilden weg van de stank maar dat kon niet. De enige optie was tegen de Fransen vechten. Door hun braadworsten- en biertactiek hebben ze de Fransen verdreven. Hierna zou eigenlijk de verdrietfase moeten komen, maar die hebben de Roergebiedenezen dus niet doorstaan. Omdat dit een onbekende weg van acceptatie is, is de verdrietfase genoemd naar de Roergebiedenezen, namelijk ontroerd. In ontroerd zit 'roer', wat wijst op de Roergebiedenezen. De 'ont' komt doordat in deze unieke gebeurtenis de inwoners het Roergebied wilden ontvluchten.

 

Dies Artikel ist geschrewen durch einen Deutscher!

 

}