Maginotlinie

Het idee voor de Maginotlinie ontstond in 1871. In een korte tijd was Parijs zeer populair geworden bij Duitse toeristen, die honderden kilometers door het glooiende Franse platteland wandelden om de Eiffeltoren te zien. In sommige streken, zoals de Elzas en Zeeland^[1], kwamen er zoveel toeristen dat een ieder onbewust in het Duits werd aangesproken.

Toen de Franse keizer, Napoleon III, hiervan hoorde, moest hij overgeven in zijn sedan. Tot overmaat van ramp kwamen de toeristen ook nog van een koude kermis thuis, want de Eiffeltoren was nog niet eens gebouwd. Om de gasten niet meer teleur te stellen, werd maar snel begonnen met de bouw van de toren, die vanaf 1889 kon worden bezocht.

 

Bouwwerkzaamheden bij een Franse rivier.

In 1890, toen de Eiffeltoren klaar was, werd begonnen met de planning en de bouw van de Maginotlinie. Omdat het bouwen van een ongeveer duizend kilometer lange hogesnelheidslijn rond 1900 geen sinecure was, was de lijn nog niet geheel afgerond toen Parijs weer in zwang raakte in 1914. Spoorwegbaas Alfred von Schlieffen maakte een plan om toch in Parijs te komen, via Liège-Guillemins en Brussel-Zuid in België. De Duitse reizigers vergaten echter dat je voor de aansluitende Thalys een zitplaats moet reserveren, en liepen enorme vertragingen op in regionale treinen richting Ieper, Cambrai en Verdun.

 

Adolf Hitler is één van de eersten die een selfie maakt bij de Eiffeltoren.^[2]

Tegen 1918 waren de meeste toeristen alweer op Frankrijk uitgekeken zonder de Eiffeltoren ooit gezien te hebben. Daarom werd op de Internationale Spoorwegenconferentie van 1919 in Versailles besloten nu eindelijk eens vaart te zetten achter het afmaken van de lijn. Tussen 1930 en 1938 werden de laatste tunnels afgebouwd en in 1939 was de lijn eindelijk operationeel.

Na een periode waarin de Duitsers meer interesse hadden in skivakanties in Oostenrijk, wandeltochten door het Sudetenland en stedentrips naar Gdańsk, richtten de Duitsers hun blik in 1940 weer op Parijs en bewees de hogesnelheidslijn haar nut. De toeristen waren in geen tijd in Gare du Nord en zelfs het staatshoofd, Adolf Hitler, reisde dolgraag met de trein. Wel waren de plaatselijke bewoners steeds minder blij met het massatoerisme en kwamen ze daartegen in verzet.

Toch was de lijn een doorslaand succes en dit zette aan tot de bouw van meer hogesnelheidslijnen, vooral naar Polen. Oświęcim (Auschwitz) en Sobibór werden geliefde reisdoelen, totdat een vernietigende recensie van reisblogger Anne Frank een einde maakte aan de populariteit van het spoor. De verliezen voor de Deutsche Bahn waren zo groot, dat zij zich gedwongen zag haar deel van de spoorlijn aan de Amerikaanse spoorwegmaatschappij Amtrak en de Russische tegenhanger РЖД te verkopen.^[3]

 

De ruïnes van de spoorlijn te Karlsruhe, een snoepwinkel voor beginnende archeologen.

Omdat Amerikanen niet bepaald bekend staan om hun liefde voor spoorwegen, raakte de lijn al snel in verval, waardoor de hogesnelheidslijn werd gestaakt. Tot op de dag van vandaag moeten geïnteresseerde Berlijnse toeristen omrijden en overstappen in het Centraal Station van Köln om in Parijs te komen. Herbouwen van de Maginotlinie ligt bovendien gevoelig in de EU, die juist is opgericht om het uitbreken van massatoerisme te voorkomen.

In 2017 probeerde de regering van Angela Merkel de lijn nieuw leven in te blazen, maar door een fout in de berekeningen kwam de nieuwe hogesnelheidslijn in München uit in plaats van in Parijs. Omdat Beieren voor geen goud hun deelstaat verlaten of anderen er toelaten, werden dan maar gauw alle treinen stilgelegd; een paardenmiddel dat was afgekeken van de Nederlands-Belgische Fyra. Hoewel er uiteindelijk nog een poging ondernomen werd door eerdergenoemde Angela Merkel om de lijn heraan te leggen met een vliegend tapijt, kon ze niet genoeg paardenbiefstukken bakken om het project te financieren. Er lijkt dan ook weinig toekomst te zitten in de Maginotlinie.

 

Hon hon hon, l’article hier est geschreven door een Francement!

 

}

 

Dies Artikel ist geschrewen durch einen Deutscher!

 

}