Abdullahu

Abdullah ibn Abdulmutalib عَبْد ٱللَّٰه ٱبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب
U lind në	rr. 548 Meka, Hexhaz, Arabia
Vdiq	rr. 570 (22 vjet) Medina, Hexhaz
Vendi i prehjes	Xhenet el-Baki, Medina
Profesioni	Tregtar dhe punëtor argjile
Bashkëshorti/ja	Emine bint Vehb
Fëmijë	Muhamedi
Prind/ër	Abdulmutalib (babai) Fatima bint Amr (nëna)
Të afërm	List Ebu Talib (vëlla) Abas (vëlla) Hamza (vëlla) Ebu Leheb (vëlla) El-Zubejr (vëlla) El-Harith (vëlla) Umm Hakim (motër) Umejme (motër) Safije (motër) Arua (motër) Atika (motër) Berra (motër)
Familja	Banu Hashim nga Kurejshët

Abdullah ibn Abdulmutalib (Arabisht: عَبْد ٱللَّٰه ٱبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب, romanizuar: ʿAbd Allāh ibn ʿAbd al-Muṭṭalib; rr.. 548–570) ishte babai i profetit islam Muhamed. Ai ishte djali i Abdulmutalib ibn Hashimit dhe Fatime bint Amrit nga fisi Mahzum.^[1]

Ai ishte i martuar me Emine bint Vehb.^[2] Muhamedi ishte pasardhësi i tyre i vetëm.

Emri i tij i plotë ishte Abdullāh ibn Abdulmutalib ibn Hashim ('Amr) ibn Abdumenaf (el-Mughīra) ibn Kusaj (Zejd) ibn Kilab ibn Murra ibn Ka`b ibn Lu'ayy ibn Ghālib ibn Fehr (Kurejsh) ibn Malik ibn an-Naḑr (Qays) ibn Kinānah ibn Huzejme ibn Mudrikah ('Āmir) ibn Iljas ibn Muḍar ibn Nizār ibn Ma'ād ibn 'Adnān.^[3]

Babai i tij zgjodhi për të Eminen, vajzën e Vehb ibn Abdumenaf, e cila ishte nipi i Zuhrah ibn Kilab, vëllai i stërgjyshit të tij, Kusaj ibn Kilab. Vehbi kishte qenë prijësi i Banu Zuhrah, si dhe anëtari më i madh dhe më fisnik i saj, por kishte vdekur disa kohë më parë dhe Emine u bë një roje e vëllait të tij Vuhejb, i cili e kishte pasuar atë si kryetar i fisit.

Babai i tij shkoi me të në lagjen e Banu Zuhrah. Atje, ai kërkoi vendbanimin e Vuhejbit dhe hyri për të kërkuar dorën e vajzës së Vehbit për djalin e tij. Babai i Abdullahut e rregulloi martesën e tij me Eminen.^[4] Thuhej se nga balli i tij shkëlqeu një dritë dhe se kjo dritë ishte premtimi i një Profeti si pasardhës. Shumë gra iu afruan Abdullahut, për të cilin thuhet se ishte një burrë i pashëm, në mënyrë që të fitonin nderin për të lindur pasardhës të tij. Megjithatë, besohet se, siç vendosi Zoti, drita ishte e destinuar të transferohej në Eminen përmes Abdullahut pas përfundimit të martesës.^[5] Babai i Abdullahut ishte kujdestari i Qabes në Mekë. Abdullahu jetoi me Eminen në mesin e të afërmve të saj tri ditët e para të martesës. Më pas, ata u zhvendosën së bashku në lagjen e Abdulmutalibit.

Menjëherë pas martesës së tyre Abdullahu u thirr në Palestinë dhe Siri (në atë që është esh-Sham ose Levant) në një udhëtim me karvan tregtar. Kur ai u largua, Emineja ishte shtatzënë. Abdullahu mungoi për disa muaj në Gaza. Gjatë kthimit ai ndaloi për një pushim më të gjatë me familjen e gjyshes së tij nga babai, Selma bint Amr, e cila i përkiste fisit Nexhar të fisit Hazrexh në Medine. Ai po përgatitej të bashkohej me një karvan për në Mekë kur u ndje i sëmurë.

Karvani vazhdoi pa të në Mekë me lajmet për mungesën dhe sëmundjen e tij. Abdulmutalib dërgoi menjëherë djalin e tij të madh el-Harith në Medine. Pas mbërritjes së tij, el-Harith mësoi se vëllai i tij kishte vdekur dhe se ai ishte varrosur atje një muaj pasi u sëmur. Harith u kthye në Mekë për t'i njoftuar vdekjen e 'Abdullahut babait të tij të moshuar dhe gruas së tij të ndjerë Eminen.^[6][7]

Ai u varros në Dar ul Nabeghah në Medine dhe mauzoleumi i tij u shkatërrua më 20 ose 21 janar 1978. Thuhet se ai u rivarros në varrezat el-Baki pranë djalit të Muhamedit "Ibrahim Ibn Muhamed".

Abdullahu la pesë deve, një tufë delesh dhe dhish dhe një skllave abisinase, të quajtur Ummu Ejman, e cila do të kujdesej për djalin e tij Muhamedin.^[8] Kjo trashëgimi nuk dëshmon se Abdullahu ishte i pasur, por në të njëjtën kohë nuk dëshmon se ai ishte i varfër. Përkundrazi, tregon se Muhamedi ishte trashëgimtari i tij. Për më tepër, Abdullahu ishte ende një djalë i ri i aftë për të punuar dhe për të grumbulluar një pasuri. Babai i tij ishte ende gjallë dhe asnjë nga pasuria e tij nuk ishte transferuar ende te djemtë e tij.^[9]