Yasujirō Ozu
| Yasujiro Ozu | |
|---|---|
 Setsuko Hara (lijevo) i Yasujiro Ozu (krajnje desno) na snimanju filma Tokyo Story | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 12. 12. 1903. Tokio |
| Smrt | 12. 12. 1963. (dob: 60) Tokio |
| Profesionalne informacije | |
| Zanimanje | scenarist, redatelj, producent |
| Opus | |
| Djelatni period | 1929.-1963. |
Yasujiro Ozu (小津 安二郎, Tokio, 12. 12. 1903. - Tokio, 12. 12. 1963.) bio je japanski redatelj, scenarist i producent. Najpoznatiji filmovi su mu Late Spring (1949.), Early Summer (1951.), Tokyo Story (1953.) i Floating Weeds (1959.), a čest mu je filmski stil bila statična kamera koja se gotovo nikada ne miče, nalazi ispod razine očiju te dugi, smireni kadrovi.[1]
Potječe iz bogate obitelji gdje je imao dvoje braće i dvije sestre. Ozu je živio do svoje desete godine u Tokiju, nakon čega se obitelj preselila u Matsusaka, rodnom gradu njegovog oca, te je tamo pohađao srednju školu Uji-Yamada. Ipak, zbog lošeg ponašanja povezanog zbog konzumiranja alkohola je izbačen sa škole. Kasnije je radio kao pomoćni učitelj u jednom selu na brdu u blizini Matsusake, sve dok se 1923. nije vratio u Tokio sa svojom obitelji. Te godine je pristupio filmskoj školi Shochiku. Započeo je karijeru kao snimatelj/kamerman, da bi poslije postao pomoćnik redatelja. 1927. režirao je svoj prvi sopstveni film, Sword of Penitence (Mač kajanja). Time je započeo redateljsku karijeru koja je obuhvatila 53 filma, od toga 26 u prvih pet godina režiranja, ali je samo 35 sačuvano. Isprva je režirao komedije, ali se je od 1930-ih okrenuo ozbiljnijim društvenim temama, u kojima je obitelj često bila središte. 1936. je režirao svoj prvi zvučni film.
Sa 34 godine, 1937., mobilizovan je u japansku armiju, te sudjelovao u Drugom kinesko-japanskom ratu u Kini, tačnije u bitci za Nanchang i rijeku Xiushui. Nakon dvije godine, odslužio je vojni rok te se vratio u Japan gde je opet krenuo režirati filmova.
Mnogi kritičari smatraju 1950-e njegovim najboljim razdobljem, jer je tu režirao neke od međunarodno najcenjenijih filmova, od kojih se osobito ističe jednostavna Tokyo Story (Tokijska priča), koja se često navodi kao jedan od najboljih filmova svih vremena.[2] Ipak, izuzev drama, znao je povremeno režirati i poneku komediju, poput Ohayo (Dobro jutro). Umro je na 60. rođendan od raka. Nikada se nije ženio. Koga Noda je bio njegov česti scenarist, Yuhara Atsuta snimatelj a glumci Chishū Ryū i Setsuko Hara su često imali značajne uloge u njegovim djelima.
Tek nakon smrti, Ozu je polako postao slavan i izvan Japana. Mnogi ga sineasti danas smatraju velikim redateljem. Na zapadu su razni redatelji - Alain Resnais, Rainer Werner Fassbinder, Wim Wenders,[3] Aki Kaurismäki,[1] Hou Hsiao-Hsien[1] i Jim Jarmusch[4] - potvrdili njegov veliki utjecaj na njihov filmski stil.
- There Was a Father (1942.)
- Late Spring (1949.)
- Early Summer (1951.)
- Tokyo Story (1953.)
- Early Spring (1956.)
- Tokyo Twilinght (1957.)
- Good Morning (1959.)
- Floating Weeds (1959.)
- Late Autumn (1960.)
- An Autumn Afternoon (1962.)
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Kevin Thomas. „Yasujiro Ozu excelled in his quiet moments”. Los Angeles Times. Pristupljeno 22. jun 2013.
- ↑ „Directors’ vote: Yasujiro Ozu’s 1953 ‘Tokyo Story’ greatest film ever made”. Japan Times. 4. august 2012. Arhivirano iz originala na datum 2014-02-24. Pristupljeno 22. jun 2013.
- ↑ Kathe Geist (1983). „West Looks East: Yasujiro Ozu's Influence on Wim Wenders and Peter Handke”. a2pcinema.com. Pristupljeno 22. jun 2013.
- ↑ Jim Jarmusch (oktobar 2003). „Two or three things about Yasujiro Ozu”. a2pcinema.com. Pristupljeno 22. jun 2013.
- Yasujirō Ozu na sajtu IMDb
- Yasujiro Ozu - profil na Sense of Cinema
- Roger Ebert o Ozu
- Yasujiro Ozu na Filmskom leksikonu LZMK