Tit Kvinkcije Flaminin

Tit Kvinkcije Flaminin (Titus Quinctius Flamininus, cca. 228. pne. – 174. pne.) bio je rimski političar i vojskovođa, najpoznatiji po ulozi koju je imao u rimskom osvajanju Grčke.

Bio je član roda (gens) Quinctia i brat budućeg konzuila Lucija Kvinkcija Flaminina. U drugom punskom ratu je služio kao vojni tribun a godine 205. pne. je imenovan za propraetora grada Tarentum. Godine 203. pne. je izabran za kurulskog edila, a 199. pne. za kvestora. Godine 198. pne. je izabran za konzula, iako je bio mlađi od 30 godina, i usprkos protivljenju dvojice tribuna - Marka Fulvija i Manija Kurija. Njegov kolega je tada bio Sekst Elije Paul.

Flamininov konzulski mandat se zbio za drugog makedonskog rata, te je poslan u Grčku da zamijeni konzula Publija Sulpicija Galbu. U pohodu je imao uspjeha, istjeravši Makedonce iz najvećeg dijela Grčke, a potom je došao u Iliriju gdje je Filipa V Makedonskog porazio u bitci na Ausu. Potom je započeo pregovore o miru, nastojeći tako završiti rat prije nego što mu istekne mandat. No, kada je iz Rima došla obavijest da je proglašen prokonzulom, nastavio je rat. Tako je godine 197. pne. u bitci kod Kinoskefale Filipu nanio odlučujući poraz. Poslije je vodio pregovore, te na njima odbio prijedloge svojih grčkih saveznika da se Filip svrgne. Umjesto toga se zadovoljio makedonskim povlačenjem iz Grčke i velikom odštetom.

Iako je rat završio, Flaminin je ostao u Grčkoj te je od 197. do 194. pne. iz svog sjedišta u Elateji služio kao glavni arbitar svih grčkih političkih zbivanja. Godine 196. pne. je došao na Istamske igre i tamo okupljenim predstavnicima polisa proglasio obnovu slobode ukinute pod viševjekovnom makedonskom dominacijom. Iako su historičari skloni Flamininove izjave tumačiti kao propagandu, antički izvori ga opisuju kao iskrenog filehelena koji je tečno govorio grčki i bio veliki poklonik grčke kulture i institucija. Svoju borbu protiv tiranije, a za slobodu polisa, je nastojao potvrditi ratom protiv spartanskog kralja Nabisa, kojom je isti svrgnut, a Argos oslobođen spartanske vlasti. Nakon te pobjede se Flaminin vratio u Rim gdje mu je priređen trijumf.

Kada je pergamski kralj Eumen II pozvao Rimljane u pomoć zbog napada seleukidskog kralja Antioha III, Flaminin je godine 192. pne. poslan na Antiohov dvor. Tamo je Antioha, tvrdeći da predstavlja sve slobodne grčke polise, bez uspjeha pokušao uvjeriti da napusti pergamske i druge grčke teritorije u Maloj Aziji. Antioh je to odbio učiniti te je došlo do rimsko-sirijskog rata. U njemu je Flaminin sudjelovao u bitci kod Termopila.

Flaminin je potom 189. pne. izabran za cenzora.

Godine 183. pne. je poslan u diplomatsku misiju u Bitiniju gdje je pokušao kralja Prusiju nagovoriti da Rimu izruči tamo sklonjenog Hanibala. Hanibal je, međutim, to preduhitrio samoubistvom.

Nakon toga nema podataka o Flamininu, a vjeruje se da je umro oko 174. pne.

• Plutarch's parallel lives - Flamininus - Loeb edn. at Bill Thayer's website (accessed 13 July 2009)
• Livy's History of Rome