Pedro I od Brazila
| Pedro I | |
|---|---|
| |
 Car Brazila
| |
| Vladavina | 12. oktobar 1822. – 7. april 1831. |
| Krunidba | 1. decembar 1822. |
| Prethodnik | inauguracijski nositelj |
| Nasljednik | Pedro II |
 Portugalski kralj
| |
| Vladavina | 10. mart – 2. maj 1826. |
| Prethodnik | João VI |
| Nasljednik | Maria II |
| Supruge | Maria Leopoldine od Austrije Amélie od Leuchtenberga |
| Puno ime | |
| Pedro de Alcântara Francisco António João Carlos Xavier de Paula Miguel Rafael Joaquim José Gonzaga Pascoal Cipriano Serafim | |
| Dinastija | Bragança |
| Otac | João VI od Portugala |
| Majka | Carlota Joaquina od Španjolske |
| Rođenje | 12. oktobar 1798. Lisabon, Portugal(tada Kraljevina Portugal i Algarve)
|
| Smrt | 24. septembar 1834. Lisabon, Portugal (tada  Kraljevina Portugal i Algarve)
|
| Pokop | Spomenik nezavisnosti Brazila São Paulo, Brazil
|
| Potpis | 
|
| Vjera | katolicizam |
Pedro I, punim imenom Pedro de Alcântara Francisco António João Carlos Xavier de Paula Miguel Rafael Joaquim José Gonzaga Pascoal Cipriano Serafim (Lisabon, 12. oktobar 1798. – Lisabon, 24. septembar 1834.) je bio portugalski plemić koji je 1822. godine osnovao Brazilsko Carstvo i postao njegov prvi vladar. Sin kralja Joãa VI, Pedro je za očeve vladavine bio regent u Brazilu, a nakon njegove smrti ga je nakratko naslijedio na portugalskom tronu kao Pedro IV, abdicirajući u korist kćeri Marije. Pedro je i u Brazilu i u Portugalu znan kao Libertador, dok je u rodnoj domovini znan i kao Rei Soldado. Rođen je u Lisabonu kao četvrto dijete kralja Joãa VI i kraljice Carlote Joaquine te je bio član Dinastije Bragança. Kada je 1807. godine Napoleon napao Portugal, Pedro je sa porodicom pobjegao u Brazil, tada najbogatiju portugalsku koloniju.
Kada je 1820. godine u Portugalu izbila Liberalna revolucija, Pedrov otac se u aprilu 1821. godine vratio u domovinu, ostavivši sina kao regenta u Brazilu. U toj je ulozi isprva dobivao prijetnje od strane revolucionara i portugalskih trupa, no to se ubrzo smirilo. Prijetnje službenog Lisabona da će ukinuti povlašteni položaj kojeg je Brazil uživao još od 1808. izazvale su val negodovanja u koloniji. U tom sukobu, Pedro se odlučio za Brazil te je 7. septembra 1822. godine proglasio nezavisnost Brazila. U jeku rata za nezavisnost, Pedro je 12. oktobra aklamacijom proglašen brazilskim carem, a do marta 1824. je izašao kao pobjednik u ratu. Nekoliko mjeseci kasnije, uspješno je ugušio kratkotrajnu Ekvatorsku Konfederaciju, secesionističku skupinu sa sjeveroistoka zemlje.
Secesionistička pobuna u južnoj provinciji Cisplatini 1825. godine te subsekventni pokušaj Ujedinjenih provincija Río de la Plate da su anektiraju uvlače Pedra u Cisplatinski rat. U ožujku 1826., Pedro I je nakratko preuzeo portugalski tron, ali ga je prepustio kćeri koja je postala kraljica Maria II. Situacija se pogoršala kada je 1828. godine Brazil izgubio Cisplatinu. Tokom iste godine, Pedrov mlađi brat Miguel uzurpira tron i svrgava Mariju II. Iako su njegove seksualne afere bile poznate, skandalozna afera s dvorskom damom uvelike je uništila Pedrovu reputaciju. U ovom periodu dolazi i do problema s parlamentom oko uloge monarha i parlamenta u izboru vlade. Pedro se našao u situaciji da istovremeno nije mogao rješavati probleme i u Brazilu i u Portugalu pa je 7. aprila 1831. abdicirao s brazilskog trona u korist svog šestogodišnjeg sina Pedra II i otplovio za Europu.
U julu 1832., Pedro je izvršio vojnu invaziju na Portugal. Isprva se činilo da se radilo tek o građanskom ratu, ali ubrzo je ta invazija postala dio šireg konflikta na Pirinejskom poluotoku između pobornika liberalizma i apsolutizma. Pedro je umro u Lisabonu 24. septembra 1834. godine od posljedica tuberkuloze, samo nakoliko mjeseci nakon pobjede liberala. Danas se Pedro I smatra jednim od glavnih proponenata liberalizma iz ovog perioda.
