Pojednostavljeno kinesko pismo

Uprošćeno kinesko pismo
Generalno
Vrsta	Logogram
Jezici	Kineski
Historija
Period	od 1956. godine
Klasifikacija
Porodica	Proročanski zapis Pečatno pismo Činovničko pismo Tradicionalno kinesko uprošćeno kinesko pismo
Srodni sistemi	kanđi, ču nom, handža, kitansko pismo, džujin
ISO 15924	Hans
Članak sadrži fonetske simbole IPA. Bez podrške za renderiranje moguća je pojava upitnika, kutija i drugog nauštrb Unikod znakova.

Uprošćeno kinesko pismo ili pojednostavljeno kinesko pismo (uprošć. kin. 简化字 / 简体字, trad. kin. 簡化字 / 簡體字, pin. Jiǎnhuàzì / Jiǎntǐzì), je jedno od dva standardna kompleta kineskih znakova, savremenog kineskog pisanog jezika. Oni se uglavnom temelje na popularnim rukopisnima (kurzivnog) oblika koji se sastoje od grafičkih ili fonetskih simplifikacija „tradicionalnih“ oblika koji su korišteni u štampanom tekstu više od hiljadu godina. Vlada Narodne Republike Kine unapređuje ih za upotrebu prilikom štampe u pokušaju da poveća pismenost. Pismo se službeno koristi u Narodnoj Republici Kini, Singapuru, Maleziji i Ujedinjenim nacijama.

Tradicionalno kinesko pismo se trenutno koristi u Republici Kini, Hong Kongu i Makau. Prekomorske kineske zajednice uglavnom koriste tradicionalne znakove, ali uprošćeni znakovi postepeno dobijaju popularnost među kineskim emigrantima. Istovremeno, tradicionalno pismo povećava prestiž u Narodnoj Republici Kini.

Uprošćeni oblici karaktera su napravljeni smanjivanjem broja poteza i pojednostivljanjem oblika značajnih tradicionalnih kineskih znakova. Neki znakovi su pojednostavljeni koristeći regularne pravile, na primjer, zamenivši sve pojave određenog dela sa jednostavnijom varijantom. Međutim, neki znakovi su pojednostavljeni neregularno, a neki uprošćeni karakteri su pojednostavljeni veoma drukčije i nepredvidljivo prema tradicionalnim znakovima. Konačno, mnogi znakovi su netaknuti tokom pojednostavljenja i tako su jednaki u tradicionalnom i uprošćenom kineskom pismu.

Izdanje: „Kompletan spisak uprošćenih karaktera“ (kin. 简化字总表), najavljen u 1986. godini, sadrži sljedeće:

• Nacrt 1, koja sadrži 350 pojedinačnih uprošćenih karaktera, čije pojednostavljenje ne mogu biti generalizovani na druge karaktere
• Nacrt 2, koji sadrži 132 uprošćenih karaktera i 14 uprošćenih ključeva, koji se mogu generalizovati na druge karaktere
• Nacrt 3, spisak 1753 karaktera koji su uprošćeni u skladu sa nacrtom 2. Ova lista nije iscrpljena, tako da karakter koji može biti uprošćen u skladu sa nacrtom 2 treba biti uprošćen, čak i ako se nije pojavio u nacrtu 3.
• Dodatak, koji sadrži:
  • 39 karaktera koji se službeno smatraju slučajevima gde je komplikovana varijanta kineskog karaktera nije ukinuta u korist uprošćene varijante kineskog karaktera, nego da bi se komplikovan karakter zamenio za novostvoren jednostavniji znak. Međutim, ti karakteri se obično smatraju da su uprošćeni, tako da se uključuju ovde za referencu.
  • 35 imena mjesta na kojima su zamenjeni rijetki karakteri sa više uobičajenim. Ovo nije uprošćivanje karaktera, jer su to imena mjesta koja su zamenjena, a ne karakteri. Jedno ime mjesta se kasnije vratilo na svojoj orginalnoj verziji.

Izdanje: „Serija jedan organizacija spiska varijantnih karaktera“ (pinjin: Di yi pi yitizi zhengli biao) objašnjava neke od razlika između pravopisa kontinentalne Kine sa jedne strane, i Hong Konga i Tajvana sa druge. Iako to nisu tehnička „uprošćenja“, oni se često gledaju kao takve, jer je krajnji efekat isti. Sadrži:

• 1027 varijantnih karaktera koji se smatraju zastarelih od konačne revizije 1993. godine. Neki od njih su zastareli u Tajvanu i Hong Kongu, ali drugi su i dalje u upotrebi.

Nakon Drugog svjetskog rata, i Japan je uprostio niz kineskih znakova (kanđi) koji se koristi u Japanskom jeziku. Novi oblici se zove shinđitai. U odnosu na kineskom, japanskom reforma je bila više usmjerena, utjecajući na samo nekoliko stotina karaktera i zamjenjuje ih sa pojednostavljenim oblicima, od kojih su većina već u upotrebi u japanskom rukopisnim originalima. Broj karaktera, koji se korite, je takođe smanjen i formalne liste karaktera koje se trebaju naučiti tijekom svakog razreda škole su osnovana. Ukupni učinak je u standardizaciju nastavna i korištenje Kanđi u modernoj književnosti i medijima.

Iako je većina uprošćenih kineskih slova koji se danas upotrebljavaju, rezultat rada komisija vlade Narodne Republike Kine 1950-tih i 60-tih godina, pojednostavljenje slova potiče od prije formacije N. R. Kine 1949. godine. Kurzivni pisani tekst skoro uvek sadrži uprošćena slova. Uprošćeni oblici koji se koriste u štampanom tekstu su uvek postojali. Oni datiraju već iz dinastije Ćin (221. - 206. pne.), iako su raniji pokušaji uprošćenja u stvari rezultirali povećanjem znakova koji su dodani u leksikon.

Jedan od najranijih predlagača za simplifikaciju je Lufei Kui, koji je predložio 1909. godine da se pojednostavljeni karakteri trebaju koristiti u obrazovanju. U godinama nakon Pokreta 4. maja 1919. godine, mnogi anti-imperijalistički kineski intelektualci su tražili načine da modernizuju Kinu. Tradicionalna kultura i vrednost, kao što je Konfucijanizam je bila osporena. Uskoro, ljudi u pokretu su počeli citirati tradicionalni kineski sistem pisanja kao prepreka modernizaciju Kine i zato su predložili da se započe reforma. Predloženo je da se kineski sistem pisanja bude pojednostavio ili potpuno ukinut. Fu Sinian, jedan od vođa Pokreta 4. maja, je zvao kineske karaktere: „pisanje demona volova i bogova zmija“ (Šablon:Jez-kin-tp). Lu Sjin, poznati kineski autor u 20. veku, izjavio je: „Ako kineska slova ne budu uništena, Kina će umreti“ (漢字不滅，中國必亡。).

1930-ih i 1940-ih, razgovori o uprošćenju slova su se vodili unutar Kuomintang vlade, veliki broj kineskih intelektualaca i pisaca su već dugo tvrdili da će se povećati pismenosti u Kini ako se uproste kineska slova.^[1] 324 uprošćenih slova koje je prikupio Ćijen Sjuentung službeno su uvedeni 1935., kao tabela 1. serije uprošćenih slova (第一批簡體字表) i suspendovani 1936. godine.

Narodna Republika Kina je izdala svoj prvi krug zvaničnih pojednostavljenja slova u dva dokumenta, prvi 1956. godine, a drugi 1964. 1950-ih i 1960-ih, dok je konfuzija oko uprošćenja slova i dalje bujala, prelazni karakteri koji su mešali pojednostavljene delove sa delovima koje su još trebale da budu uprošćene su se pojavili zajedno za kratko vreme, a zatim nestali.

Unutar N. R. K. dalje uprošćavanje slova je postalo povezano sa levičarima Kulturne revolucije, što je kulminiralo u drugo kolo uprošćenja slova (poznato kao erđijen 二简), ili „Uprošćeno kinesko slovo drugog kruga“, koji su objavljeni 1977. Delom zbog neudobnosti koja se osećala nakon Kulturne revolucije i Maove smrti, drugi krug uprošćenja je loše primljena, i 1986. vlasti su potpuno povukli drugi krug. Kasnije iste godine, vlasti su doneli konačan spisak uprošćenja, koja je identična spusku 1964. godine, osim za šest promena (uključujući i obnova tri slova koja su uprošćena u prvom krugu: 叠, 覆, 像. Upozorite da oblik 疊 se koristi umesto 叠 u regijama koje koriste tradicionalno kinesko pismo. Iako više nisu zvanično priznata, neka slova iz drugog kruga pojavljuju se u neformalnim kontekstima, jer mnogi ljudi su naučili uprošćena slova drugog kruga u školi.

Nakon poricanja uprošćivanja drugog kruga, NR Kina je izjavila da je želela da drži kineski pravopis stabilan. Godinama kasnije 2009. godine, kineska vlada je objavila veliku reviziju spiska na kojoj ima 8300 znakova. Nikakva nova uprošćenja nisu uvedena. Međutim, šest slova koja su prethodno navedene kao „tradicionalni“ oblik koji su bile uprošćene, kao i 51 drugih „varijanta“ likova su vraćena na standardnom spisku. Pored toga, ortografije (npr. oblik poteza) za 44 znakova su se malo izmenile. Takođe, praksa uprošćivanja nerazgovetanih likova po analogiji njihovih ključeva je sada obeshrabreno. Zvaničnik Državne komisije jezika je citirao „preko-uprošćenost“ kao razlog za vraćanje nekih znakova. Uprava za jezik je proglasila vreme otvorenog komentara do 31. avgusta 2009. za povratne primedbe od javnosti.^[2]

Singapur je prošao kroz tri uzastopna kruga uprošćenja slova, konačno stižući na isti skup pojednostavljenih karaktera kao Kina. Prvi krug, koji se sastoji od 498 pojednostavljenih slova od 502 tradicionalni slova, proglasilo je Ministarstvo prosvete 1969. godine. Drugi krug, koji se sastoji od 2287 pojednostavljenih slova, proglašen je 1974. Drugi skup je imao 49 razlika od kineskog sistema, koje su bile uklonjene u finalnoj rundi 1976. Godine 1993, Singapur je usvojio šest revizija od strane Kine 1986. godine. Međutim, za razliku od Kine gde se lična imena mogu registrovati samo koristeći uprošćena slova, roditelji imaju opciju registrovanja imena svoje dece tradicionalnim slovima u Singapuru.

Malezija je proglasila skup uprošćenih slova 1981. godine, koje su bile potpuno identične uprošćenim slovima koje su se koristili u kontinentalnoj Kini. Škola na kineskom jeziku koriste ova slova.

Postoji nekoliko načina na koji su likovi uprošćeni:^[3]

1. Zamjenjivanjem komplikovane komponente zajedničkih karaktera sa uprošćenim oblicima:
   • 對 → 对; 觀 → 观; 風 → 风; itd.
2. Promjena fonetike:
   • 潔 → 洁; 鄰 → 邻; 極 → 极; itd.
3. Izostavljanjem celih delova:
   • 廣 → 广; 寧 → 宁; 滅 → 灭; itd.
4. Korištenje štampanog lika rukopisnih oblika (trad. kin. 草書楷化, uprošć. kin. 草书楷化, pinjin: cǎoshūkǎihuà):
   • 書 → 书; 長 → 长; 馬 → 马; itd.
5. Usvajanje drevne forme koje su jednostavniji u obliku:
   • 涙 → 泪; 網 → 网; 傑 → 杰; itd.
6. Stvaranjem novih ključ-ključ spojeva:
   • 體 → 体; 塵 → 尘; 竃 → 灶; itd.
7. Stvaranjem novih ključ-fonetičkih spojeva:
   • 護 → 护; 驚 → 惊; 膚 → 肤; itd.
8. Spajanjem karaktera u drugi jedan koji zvuči isto ili slično:
   • 餘 → 余; 穀 → 谷; 後 → 后; itd.
9. Spajanjem nekoliko karaktera u novostvoreni i jednostavniji karakter:
   • 髮 & 發 → 发; 儘 & 盡 → 尽; itd.
10. Sistematično uprošćavanje oblika, tako da svaki lik koji ga koristi se uprošćuje:
    • 門 → 门; 閉 → 闭; 問 → 问; itd. (dva izuzetka na ovu vrstu pojednostavljivanja su riječi za „otvoren“: 開 → 开, i riječ za „zatvoren“ 關 → 关 gde je ključ za vrata (門) potpuno izostavljen.)

Zato što tradicionalni karakteri su ponekad spojeni, zbunjenost može da nastane kada klasični kineski tekstovi su štampani y uprošćenim karakterima. U rijetkim slučajevima, uprošćeni karakteri zapravo postaju u jedan ili dva poteza složeniji od svojih tradicionalnih kolega zbog logičke revizije. Jedan primjer ovoga je 搾 koji mapira na prethodno postojeću varijantu forme 榨. Primijetite da ključ „ruka“ na levoj strani (扌), sa tri poteza, je zamenjen sa „stablo“ ključem (木), sa četiri poteza.

Narodna Republika Kina, Singapur i Malezija uglavnom koriste uprošćena slova. Oni se pojavljuju vrlo retko u štampanom tekstu proizvedeno u Hong Kongu, Makau, Tajvanu, i prekomorskim kineskim zajednicama, ali postaju sve više rasprostranjeni odkad se Kina otvara prema svetu. Nasuprot tome, kontinentalna Kina uviđa povećanje korištenja tradicionalnih oblika, gde se često koriste na znacima i logoima.

Radna grupa WWW Konzorcijuma za internacionalizaciju preporučuje korištenje jezičke oznake zh-Hans za vrednost atributa za jezik i jezilkog sadržaja (Content-Language) da bi se navelo da je sadržaj stranice u uprošćenim kineskim slovima.

Pojednostavljeno kinesko pismo na Wikimedijinoj ostavi