30. dodjela Oscara
| 30. dodjela Oskara | |||||||
 Nagrada američke Akademije za film
| |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Organizuje Američka Akademija filmskih umetnosti i nauka | |||||||
| Ceremonija | |||||||
| Datum | 26. 3. 1956. | ||||||
| Mesto | RKO Pantages Theatre, Hollywood, Kalifornija, SAD | ||||||
| Voditelji | Bob Hope Rosalind Russell David Niven James Stewart Jack Lemmon Donald Duck (glas posudio Clarence Nash uz prethodnu animaciju) | ||||||
| Emituje | NBC | ||||||
| Zvanični veb sajt | oscar.go.com/ | ||||||
| Pregled | |||||||
| Najbolji film | The Bridge on the River Kwai | ||||||
| Film sa najviše nagrada | The Bridge on the River Kwai (7) | ||||||
| Ostvarenja sa najviše nominacija | Sayonara (10) | ||||||
| Hronologija | |||||||
| |||||||
30. dodjela Oscara je održana 26. marta 1958. u dvorani RKO Pantages Theatre u Los Angelesu. Na njoj je losanđeleska Akademija odala priznanje najboljim filmskim ostvarenjima premijerno prikazanim u periodu od 1. januara do 31. decembra 1957. godine. Vodilo ju je tim koji su činili Bob Hope, Rosalind Russll, David Niven, James Stewart i prethodno animirani lik Donalda Ducka (kome je glas posudio Clarence Nash).
Dodjelom je dominirao ratni spektakl The Bridge on the River Kwai koji je, uz glavnu nagradu osvojio njih još šest i tako porazio svoj glavni konkurent, melodramu Sayonara. Među tim nagradama se našao i Oscar za najbolji adaptirani scenario koji je dodijeljen francuskom književniku Pierreu Boulleu, autoru originalnog romana, iako on nije imao nikakve neposredne veze sa snimanjem fillma i pisanjem scenarija; razlog je bio u tome što su pravi scenaristi bili Carl Foreman i Michael Wilson, koji su se zbog svojih komunističkih uvjerenja nalazili na tadašnjoj crnoj listi. AMPAS je tek godinama kasnije ispravio ovu nepravdu i službeno imenovao Foremana i Wilsona kao dobitnike nagrade.
Oscar za najbolju glumicu je osvojila Joanne Woodward za film The Three Faces of Eve, i to za film koji nije imao nominaciju ni u jednoj drugoj kategoriji; taj se slučaj neće ponoviti sve do 1989. godine i Jodie Foster u filmu The Accused. Za ceremoniju je bilo karakteristično i to da su po prvi put svih pet filmova nominiranih za glavnu nagradu istovremeno bili nominirani i za najbolju režiju.
Najveći gubitnik na dodjeli je bio film Peyton Place, koji je bio nominiran za devet kategorija, a nije osvojio nijedan "Oscar". Time je izjednačio rekord filma The Little Foxes iz 1941. godine, koji neće biti oboren sve do 1977. i filma The Turning Point.
Pobjednici su navedeni prvi i označeni podebljanim slovima.
- Charles Brackett
- B. B. Kahane
- Gilbert M. "Broncho Billy" Anderson
- Society of Motion Picture and Television Engineers
- June Allyson (najbolji specijalni efekti)
- Fred Astaire i Dana Wynter (najbolji film na stranom jeziku)
- Ernest Borgnine i Cyd Charisse (dokumentarističke nagrade)
- Joan Collins (nagrade za fotografiju)
- Gary Cooper (najbolji film)
- Wendell Corey i Robert Ryan (kostimografske nagrade)
- Bette Davis (počasne nagrade)
- Doris Day i Clark Gable (scenarističke nagrade)
- Anita Ekberg i Vincent Price (muzičke nagrade)
- Cary Grant (najbolji glumac)
- Rock Hudson i Jennifer Jones (nagrade za kratke filmove)
- Van Johnson i Dorothy Malone (najbolje snimanje zvuka)
- Hope Lange i Ronald Reagan (naučne i tehničke nagrade)
- Paul Newman i Joanne Woodward (Best Film Editing)
- Gregory Peck i Eva Marie Saint (scenografske nagrade)
- Lana Turner (najbolji sporedni glumac)
- John Wayne (najbolja glumica)
- Sophia Loren (najbolji režiser)
- Anna Maria Alberghetti, Ann Blyth, Shirley Jones, Tab Hunter, Jimmie Rodgers i Tommy Sands ("April Love" uz April Love)
- Vic Damone ("An Affair to Remember" iz An Affair to Remember)
- Kirk Douglas i Burt Lancaster ("It's Great Not to Be Nominated")
- Rock Hudson i Mae West ("Baby, It's Cold Outside")
- Johnny Mathis ("Wild Is the Wind" iz Wild Is the Wind)
- Debbie Reynolds ("Tammy" iz Tammy and the Bachelor)
|
Ovi filmovi su imali višestruke nominacije:
|
Ovi filmovi su osvojili višetruke nagrade.
|