Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
scorcia s f (puru scrittu scoccia)
- La parti cchiù esterna, chi si po’ distìnguiri e spàrtiri dâ parti d’intra, d’un fruttu o d’un àrvulu, o pi estinsioni, di autri cosi, puru in sensu figuratu.
- [scòrcia]
- AFN: /s̪kɔːrt͡ʃa/
scòr | cia
Veni di lu latinu cortex.
