Фолклор

Фолклор (з анґліцького folklore – народны знаня) означать проявы народной културы, якы ся сокотять на істій теріторії по предках. Фолклор може быти або словный (напр. приповідкы, ці леґенды), но тыж і спів (наприклад спів даякых співанок односячіх ся ку конкретным добам), драматічный фолклор (народный театер), ці танцї.

Фолклорны звычаї ся тыкають цїлой шоры різных подїй. Часто суть присвячены тому, што ся одбывать бігом рока (жнива, Різдво, Великдень), або бігом жывота людей (народжіня, свадьба, погріб).

Фолклорны проявы зачали чезнути з приходом модерной технікы; такой як ся зачало шырити уменя і записаный текст, якый люде уж были годні чітати, не было уж простору про властну народну творчость. В тых часах (19. стороча) ся цїлый ряд дослїджователїв пробовав документовати фолклорны звычаї з одлеглых кутів Европы. Їх робота приспіла до ґрунту фолклорістікы і етнолоґії, єднак тыж к підоймутю знаня о селї. Оперед было село внимане як завергнутягодне місце, много обродженцїв і културно дїяльных особ в своїм поглядї ся обернуло. Про Европу 19. стороча были народны мотівы з гор, сїльского середовища або далекых місц дашто нове, незнаме і выкликало велику одозву. Богатство народных звычаїв започало быти швыдко розумено як народна дїдовизна, з яков ся могли чісленно выникаючі народы добрї ідентіфіковати.

Фолклор ся проявує і в матеріаловым выражіню – як малярство, архітектура, руков вырабляны продукты або і ґастрономія.