Robert De Niro: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
jimmy conway dodany |
m →Linki zewnętrzne: szablon |
||
| (Nie pokazano 286 pośrednich wersji utworzonych przez 100 użytkowników) | |||
Linia 1:
{{inne znaczenia||[[Robert De Niro Sr.]]}}
{{Aktor infobox
|
|imię i nazwisko org =
|
|
|
|prawdziwe imię i nazwisko = Robert Anthony De Niro Jr.
|
|
|data śmierci =
|
|zawód = aktor, reżyser, producent filmowy
|współmałż Abbott<br /><small>(1976–1988; rozwód)</small><br />Grace Hightower<br /><small>(1997–2018; separacja)</small>
|lata aktywności = od 1965
|
|odznaczenia = {{order|PMW|2}} {{Order|LH}} {{Order|OMRI|WOR}} {{order|OSiL|K}}
|commons = Category:Robert De Niro
|
|www =
}}
'''Robert Anthony De Niro Jr.'''<ref name="interfilmes">{{cytuj stronę|url=http://www.interfilmes.com/person_1213946_Robert.De.Niro.html|tytuł=Personalidade: Robert De Niro (EUA)|opublikowany=InterFilmes.com|język=pt|data dostępu=2019-07-08}}</ref> (ur. [[17 sierpnia]] [[1943 w filmie|1943]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[aktor]], [[reżyser]] i [[producent filmowy]], zdobywca dwóch [[Nagroda Akademii Filmowej|Nagród Akademii Filmowej]] za role w filmach ''[[Ojciec chrzestny II]]'' (1974) i ''[[Wściekły Byk]]'' (1980), uważany za jednego z najlepszych i najbardziej wszechstronnych aktorów<ref>{{Cytuj stronę| url=https://www.imdb.com/list/ls050274118/ |tytuł=Top 100 Greatest Actors of All Time (The Ultimate List)| opublikowany=[[IMDb]]| archiwum =http://archive.is/GocJ3| zarchiwizowano = 2019-07-08| data dostępu=2019-03-19}}</ref><ref name="theguardian">{{Cytuj stronę| url=https://www.theguardian.com/film/2018/feb/21/best-oscar-winning-lead-actor-of-all-time-sidney-poitier-robert-de-niro-daniel-day-lewis| tytuł=Who is the best Oscar winning lead actor of all time?|autor=Peter Bradshaw (2018-02-21)|opublikowany=„[[The Guardian]]”| język=en| archiwum =http://archive.is/xUqQS| zarchiwizowano = 2019-07-08 |data dostępu=2019-03-19}}</ref><ref name="bbc">{{cytuj stronę|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/1710770.stm|tytuł=De Niro voted greatest star|opublikowany=BBC News|język=en| archiwum =http://archive.is/8toE| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2001-12-14}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/robert-de-niro-najlepszym-aktorem-wszech-czasow| tytuł=Robert De Niro najlepszym aktorem wszech czasów| opublikowany=[[Wirtualna Polska]]| język=pl| archiwum =http://archive.is/sPBA2| zarchiwizowano = 2019-07-08 |data dostępu=2019-03-19}}</ref>, a także jednego z najbardziej dochodowych aktorów w historii kina; filmy z jego udziałem uzyskały przychód, według witryny Box Office Mojo, ponad 2,2 miliarda dolarów<ref name="box">{{cytuj stronę|url=http://www.boxofficemojo.com/people/?view=Actor&sort=sumgross&p=.htm|tytuł=People Index|opublikowany=[[Box Office Mojo]]|język=en| archiwum =http://archive.is/Epib| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2001-12-14}}</ref>.
== Wczesne lata ==
Urodził się w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] w rodzinie [[katolicyzm|katolickiej]] jako syn [[Virginia Admiral|Virginii Admiral]], malarki, i [[Robert De Niro Sr.|Roberta Henry’ego De Niro]], rzeźbiarza i malarza abstrakcyjnego<ref name="filmreference">{{cytuj stronę|url=http://www.filmreference.com/film/88/Robert-DE-Niro.html|tytuł=Robert De Niro Biography (1943-)|opublikowany=Film Reference|język=en|data dostępu=2019-07-08}}</ref>. Jego ojciec miał pochodzenie [[Amerykanie pochodzenia włoskiego|włoskie]] i [[Irlandczycy|irlandzkie]], natomiast przodkowie matki wywodzili się z Holandii, Francji i Niemiec<ref name="ethnicelebs">{{cytuj stronę|url=https://ethnicelebs.com/robert-de-niro|data=26 grudnia 2007|tytuł=Robert De Niro – What Nationality Ancestry Race|opublikowany=Ethnicity of Celebs|język=en|data dostępu=2021-08-11|archiwum=https://archive.is/Kmikr|zarchiwizowano=2021-08-11}}</ref>. Włoscy pradziadkowie Roberta, Giovanni De Niro i Angelina Mercurio, wyemigrowali z [[Ferrazzano]], a babka ze strony ojca, Helen O’Reilly, była prawnuczką Edwarda O’Reilly’ego, imigranta z Irlandii<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.deliciousitaly.com/visualizza.php?Id=286®ione_id=1|tytuł=Famous people from Molise|opublikowany=Delicious Italy |język=en| archiwum =http://archive.is/DiyG8| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2001-12-14}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.genealogue.com/2007/09/genealogue-challenge-47.html|tytuł=De Niro’s part-Irish Ancestors|opublikowany=Genealogue Challenge|język=en| archiwum =http://archive.is/W8Bk| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2007-09-14}}</ref>.
Jego rodzice poznali się na zajęciach malarstwa i zamieszkali w nowojorskiej dzielnicy [[Greenwich Village]], wynajmując mieszkanie na poddaszu jednego z budynków. Wkrótce po jego urodzeniu znaleźli się w stanie [[Separacja (prawo)|separacji]], a w 1945 się rozwiedli<ref name="irishpost">{{cytuj stronę|url=https://www.irishpost.com/entertainment/7-things-never-knew-robert-de-niros-surprising-irish-roots-151703|autor=Aidan Lonergan|data=16 marca 2018|tytuł=7 things you never knew about Robert De Niro’s surprising Irish roots|opublikowany=„The Irish Post”|język=en|data dostępu=2019-07-08}}</ref>. Ojciec opuścił matkę i wówczas 3-letniego Roberta juniora, gdy zdał sobie sprawę, że jest [[homoseksualizm|homoseksualistą]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.out.com/movies/2016/8/17/robert-de-niro-me-my-gay-dad|autor=Portwood Jeremy|data=17 sierpnia 2016|tytuł=Robert De Niro: Me & My Gay Dad|opublikowany=„Out”|język=en|data dostępu=2021-08-11}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=https://www.theguardian.com/film/2019/sep/29/robert-de-niro-father-journals-mental-health-homosexuality|autor=Dalya Alberge|data=29 września 2019|tytuł=Robert De Niro on his father's journals: 'It was sad for me to read. He had his demons'|opublikowany=„[[The Guardian]]”|język=en|data dostępu=2021-07-14}}</ref>, pozostał jednak obecny w życiu syna przez całe życie<ref>{{cytuj stronę|url=https://edition.cnn.com/2014/05/28/showbiz/movies/robert-de-niro-gay-father/index.html|autor=Todd Leopold|data=29 maja 2014|tytuł=De Niro opens up about his gay father|opublikowany=[[CNN]]|język=en|data dostępu=2021-07-14}}</ref>. Robert De Niro pośmiertnie zadedykował mu wyreżyserowany przez siebie film ''[[Prawo Bronxu]]'' (''A Bronx Tale'', [[1993 w filmie|1993]])<ref>{{cytuj stronę|url=https://film.interia.pl/wiadomosci/news-robert-de-niro-wyprodukowal-dokument-o-swym-ojcu,nId,1817166|data=25 lutego 2014|tytuł=Robert De Niro wyprodukował dokument o swym ojcu|opublikowany=[[Interia|interia.pl]]|język=pl|data dostępu=2021-08-11}}</ref>.
De Niro dorastał na obszarze nowojorskiego [[Manhattan]]u, zwanym [[Małe Włochy|Małymi Włochami]] (ang. Little Italy), wychowywany przez matkę. Dołączył do ulicznego gangu, zyskując przydomki „Bobby Milk”<ref>{{Cytuj książkę | imię = Krzysztof Logan | nazwisko = Tomaszewski | tytuł = Supergwiazdy na walizkach | wydawca = Polska Oficyna Wydawnicza Logan | isbn = 83-900770-1-9 | data = 1993 | strony = 12}}</ref> i „Robden”. Przez sześć lat uczęszczał do Public School 41, publicznej szkoły podstawowej na Manhattanie. Brał lekcje aktorstwa w Dramatic Workshop i w wieku dziesięciu lat zadebiutował na scenie w roli tchórzliwego lwa w inscenizacji [[L. Frank Baum|L. Franka Bauma]] ''[[Czarnoksiężnik z Krainy Oz]]''<ref name="allmovie">{{Cytuj stronę|url=https://www.allmovie.com/artist/robert-de-niro-p17593|autor=Lucia Bozzola|tytuł=Robert De Niro Biography|opublikowany=[[AllMovie]]|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref>. Uczył się w Elisabeth Irwin High School<ref name="fanpix.famousfix">{{cytuj stronę|url=https://fanpix.famousfix.com/gallery/robert-de-niro|tytuł=Robert De Niro Pictures|opublikowany=FanPix.Net|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref> i Little Red School House<ref name="fanpix.famousfix" />. Przez krótki czas uczęszczał do [[Fiorello H. LaGuardia High School of Music & Art and Performing Arts|Liceum Muzyki i Sztuki]]<ref name="fanpix.famousfix" />, zanim przeniósł się do publicznego liceum IS 71, Charles Evans Hughes Junior High School. Następnie naukę kontynuował w McBurney School<ref name="fanpix.famousfix" />, a później w Rhodes Preparatory School<ref name="fanpix.famousfix" />. Znalazł w sztuce sposób na złagodzenie nieśmiałości i zafascynował się kinem, porzucił szkołę średnią w wieku 16 lat. Studiował aktorstwo w Herbert Berghof Studio, [[Actors Studio]] pod kierunkiem [[Lee Strasberg]]a<ref name="fanpix.famousfix" /> oraz u [[Stella Adler|Stelli Adler]] w Stella Adler Conservatory, gdzie miał kontakt z technikami [[System Stanisławskiego|systemu Stanisławskiego]]<ref name="sbmenon">{{Cytuj stronę|url=https://sbmenon.medium.com/robert-de-niro-the-final-word-of-method-acting-76931129cf21|autor=Shyam Menon|data=26 października 2020|tytuł=Robert De Niro, the final word of method acting!|opublikowany=SBMenon|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref><ref name="collider">{{Cytuj stronę|url=https://collider.com/galleries/method-acting-movies-extreme/|autor=Drew Grant|data=1 stycznia 2019|tytuł=30 Method Acting Moments That Went Too Far|opublikowany=Collider|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref>.
==
=== Początki kariery ===
W 1963 po raz pierwszy trafił przed kamery filmowe z [[Jill Clayburgh]] w roli Cecila w [[Farsa|farsie]] [[Brian De Palma|Briana De Palmy]] ''Wesele'' (''The Wedding Party''), którego premiera miała jednak miejsce sześć lat później (1969). Następnie wystąpił jako siostrzeniec w dramacie krotkometrażowym ''Spotkanie'' (''Encounter'', 1965) z [[Dyanne Thorne]] o spotykaniu matki i syna, którego wcześniej oddała do adopcji. U [[Marcel Carné|Marcela Carné]] pojawił się we francuskim komediodramacie ''[[Trzy pokoje na Manhattanie]]'' (''Trois chambres a Manhattan'', 1965) z [[Annie Girardot]] jako klient w restauracji i francusko-włoskim dramacie ''Młode wilki'' (''Les Jeunes loups'', 1968) jako hipis. [[Brian De Palma]] zaangażował go do głównej roli Jona Rubina; najpierw jako weterana [[Wojna wietnamska|wojny wietnamskiej]] w komedii satyrycznej ''Pozdrowienia'' (''Greetings'', 1968), a potem jako początkującego filmowca i podglądacza w czarnej komedii ''Cześć, mamo!'' (''Hi, Mom!'', 1970) z [[Charles Durning|Charlesem Durningiem]]. W dwóch realizacjach Jordana Leondopoulosa – dramacie [[neo-noir]] ''Pieśń Sama'' (''Sam’s Song'', 1969) z [[Sybil Danning]] i później w zmontowanym zupełnie innym filmie [[Cannon Films]] ''Zamiana/Linia ognia'' (''The Swap/Line of Fire'', 1979) jako Sam „Sammy” Nicoletti, montażysta filmu dokumentalnego o [[Richard Nixon|Nixonie]] i filmu porno, zostaje zamordowany przez nieznanego sprawcę. W dramacie kryminalnym [[Roger Corman|Rogera Cormana]] ''Krwawa mamuśka'' (''Bloody Mama'', 1970)<ref name="rotten">{{cytuj stronę|url=https://www.rottentomatoes.com/celebrity/771484299|tytuł =Robert De Niro|opublikowany =[[Rotten Tomatoes]]| język =en|data dostępu =2021-08-12}}</ref> z [[Shelley Winters]], opartym na prawdziwej historii [[Arizona Barker|Ma Barker]], zagrał narkomana Lloyda Barkera. W 1970 zadebiutował na profesjonalnej scenie w produkcji [[off-Broadway|off-broadwayowskiej]] ''Jednorazowa przygoda hałaśliwego pasażera'' (''One Night Stands of a Noisy Passenger'')<ref name="iobdb">{{cytuj stronę|url=http://www.iobdb.com/CreditableEntity/14272|tytuł=Robert De Niro|opublikowany=Internet Off-Broadway Database|język=en|data dostępu=2021-07-19}}</ref> w roli szorstkiego i energicznego hipisowskiego aktora u boku [[Diane Ladd]], [[Sally Kirkland]] i [[Richard Lynch|Richarda Lyncha]]<ref name="spot">{{Cytuj stronę| url =http://slleiter.blogspot.com/2020/11/374-one-night-stands-of-noisy-passenger.html|tytuł =One Night Stands of a Noisy Passenger (1970-1975)|opublikowany =slleiter.com|język=en|data dostępu = 2021-08-12| archiwum =https://archive.is/wVfiM| zarchiwizowano =2021-08-12}}</ref>.
W dramacie sportowym ''Uderzaj powoli w bęben'' (''Bang the Drum Slowly'', 1973) z [[Michael Moriarty|Michaelem Moriarty]] przyjął rolę Bruce’a Pearson, jednego z gorszych graczy baseballu, który dowiaduje się, że jest śmiertelnie chory. W 1974 wcielił się w postać młodego [[Vito Corleone|Don Vito Corleone]] w filmie [[Francis Ford Coppola|Francisa Coppoli]] ''[[Ojciec chrzestny II]]''<ref>{{Cytuj stronę| url=https://www.standard.co.uk/go/london/film/robert-de-niros-10-greatest-performances-of-all-time-a3879896.html| tytuł=Robert De Niro’s 10 greatest performances of all time|opublikowany=„[[London Evening Standard]]”| język=en| archiwum =http://archive.is/9AI3t| zarchiwizowano = 2019-07-08 |data dostępu=2019-03-19}}</ref>; by dobrze przygotować się do roli, zamieszkał na jakiś czas na Sycylii. Wcześniej aktor starał się o angaż w ''[[Ojciec chrzestny (film)|Ojcu chrzestnym]]'', uczęszczając na przesłuchania do ról Sonny’ego Corleone, Michaela Corleone, Carlo Rizziego i Paulie’ego Gatto. Występ w ''Ojcu Chrzestnym II'' przyniósł De Niro pierwszą [[Nagroda Akademii Filmowej|Nagrodę Akademii Filmowej]] dla najlepszego drugoplanowego aktora<ref name="awards">{{Cytuj stronę|url=https://www.allmovie.com/artist/robert-de-niro-p17593/awards|tytuł=Robert De Niro Awards|opublikowany=[[AllMovie]]|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref>. Statuetkę w jego imieniu przyjął jednakże Coppola, gdyż Robert był nieobecny na ceremonii. Stał się on jednocześnie pierwszym aktorem w historii, który w filmie porozumiewał się przede wszystkim w języku innym niż angielski i otrzymał Oscara; w tym przypadku były to różne sycylijskie dialekty. De Niro i [[Marlon Brando]], który grał Vito Corleone w pierwszej części filmu, są jedynymi aktorami w historii, którzy zdobyli Nagrody Akademii za grę tej samej postaci. Brando i De Niro wystąpili wspólnie tylko raz, w obrazie ''[[Rozgrywka (film)|Rozgrywka]]'' (2001).
W 1976 wystąpił w obrazie [[Bernardo Bertolucci|Bernarda Bertolucciego]] ''[[Wiek XX (film)|1900]]'', ukazującym życie we Włoszech przed wybuchem [[I wojna światowa|I wojny światowej]], widziane oczami dwóch przyjaciół z dzieciństwa, reprezentujących dwie różne grupy hierarchii społecznej; właściciela ziemskiego Alfredo Berlinghieri (De Niro) i chłopa Olmo Dalcò ([[Gérard Depardieu]]), którzy są świadkami i uczestniczą w politycznych konflikty między [[faszyzm]]em a [[komunizm]]em w pierwszej połowie [[XX wiek]]u<ref>{{Cytuj stronę| url=https://www.mrman.com/anatomy-of-a-scenes-manatomy-1900---3834| autor=Jake Jizzenhall|data=15 kwietnia 2020| tytuł=Anatomy of a Scene’s Manatomy: Robert De Niro and Gérard Depardieu Get Serviced in Bertolucci’s „1900”|opublikowany=MrMan.com| język=en| archiwum =https://archive.is/84Kq1| zarchiwizowano = 2021-08-11|data dostępu= 2021-08-11}}</ref>. Dwa lata później zagrał Michaela „Mike’a” Vronsky, który z dwójką przyjaciół ([[Christopher Walken]] i [[John Savage]]) trafia do wietnamskiej niewoli, w słynnym dramacie wojennym [[Michael Cimino|Michaela Cimino]] ''[[Łowca jeleni]]'' (1978)<ref>{{Cytuj stronę| url=https://www.ranker.com/list/best-robert-deniro-costar-performances/jacob-shelton| tytuł=The 12 Greatest Robert De Niro Co-Star Performances|autor=Jacob Shelton| opublikowany=Ranker| język=en| archiwum =http://archive.is/34GVE| zarchiwizowano = 2019-07-08 |data dostępu=2019-03-19}}</ref>, za który otrzymał nominację do Nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.infoplease.com/ipa/A0149424.html|tytuł=1978 Academy Awards|opublikowany=Infoplease.com|język=en| archiwum =http://archive.is/3HhY3| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2001-12-14}}</ref>.
W 1986 zadebiutował na [[Broadway (teatr)|Broadwayu]] w przedstawieniu ''Kuba i jego pluszowy miś'' (''Cuba & His Teddy Bear'')<ref name="ibdb">{{cytuj stronę|url=https://www.ibdb.com/broadway-cast-staff/robert-de-niro-54568|tytuł=Robert De Niro|opublikowany=[[Internet Broadway Database]]|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref> z [[Ralph Macchio|Ralphem Macchio]]. W 1987 został uhonorowany nagrodą specjalną Theatre World<ref name="broadway">{{cytuj stronę|url=https://www.ibdb.com/broadway-cast-staff/robert-de-niro-54568#Awards|tytuł=Robert De Niro Awards|opublikowany=[[Internet Broadway Database]]|język=en|data dostępu=2021-08-12}}</ref>. W 2016 powrócił na Broadway jako reżyser musicalu ''A Bronx Tale The Musical''<ref name="ibdb" />.
=== Współpraca ze Scorsesem ===
W 1973 rozpoczął owocną współpracę i długoletnią przyjaźń z [[Martin Scorsese|Martinem Scorsesem]]. Łączyło ich wspólne doświadczenie pokoleniowe, dzieciństwo spędzone w tej samej dzielnicy Nowego Jorku, wspólna improwizacja oraz zagłębianie się i wnikanie w ciemną stronę męskiej natury. Nakręcili razem filmy, które na stałe zapisały się w historii światowego kina.
Do metod aktorskich De Niro należało wykorzystywanie każdej ekstremalnej taktyki, która wydaje się konieczna, do najlepszego wcielenia się w daną rolę. W pierwszym wspólnym filmie ze Scorsese – dramacie kryminalnym ''[[Ulice nędzy]]'' (''Mean Streets'', 1973) – De Niro zagrał zadłużonego cwaniaczka Johnny’ego Boya, kuzyna ([[Harvey Keitel]]) pracującego dla mafii kontrolującej nowojorską Małą Italię, na którego [[Lichwa|lichwiarz]] nasyła płatnego zabójcę. Pochodząca z tego filmu scena wejścia De Niro do baru przy dźwiękach „[[Jumpin’ Jack Flash (singel)|Jumpin’ Jack Flash]]” grupy [[The Rolling Stones]] weszła na stałe do historii kina. Jednym z najważniejszych filmów w karierze De Niro okazał się ''[[Taksówkarz (film)|Taksówkarz]]'' (1976), gdzie wcielił się w rolę Travisa Bickle’a, weterana wojennego, który dorabia jako kierowca<ref>{{Cytuj książkę | imię = Krzysztof Logan | nazwisko = Tomaszewski | tytuł = Supergwiazdy na walizkach | wydawca = Polska Oficyna Wydawnicza Logan | isbn = 83-900770-1-9 | data = 1993 | strony = 10}}</ref>. Bickle stwierdza, że otaczający go świat jest równie brutalny i zepsuty, co wojenny front, więc postanawia zaprowadzić w nim porządek. Przygotowując się do roli, De Niro przez miesiąc pracował po 12 godzin dziennie jako taksówkarz<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.vogue.pl/a/robert-de-niro-twardziel-ogolebim-sercu|autor=Julia Właszczuk|tytuł=Niezapomniane filmy Roberta De Niro|opublikowany=„[[Vogue (czasopismo)|Vogue]]”|język=pl|data dostępu=2020-11-18}}</ref>. Jego ikoniczna rola przyniosła mu sławę, nominację do [[Oscar dla najlepszego aktora pierwszoplanowego|Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego]], [[Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym|Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym]] i nagrody [[Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego|BAFTA]] oraz sprawiła, że jego nazwisko kojarzone jest ze słynnymi słowami Bickle’a wypowiadanymi przed lustrem: „You talkin’ to me?” („Mówisz do mnie”), które, jak przyznał później De Niro, były silnie improwizowane<ref name="guardian">{{cytuj stronę|url=http://www.guardian.co.uk/film/2004/sep/01/features.extract|tytuł='There was a sense of exhilaration about what we had done'|opublikowany=„[[The Guardian]]”|język=en| archiwum =http://archive.is/ybtp| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2001-12-14}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=https://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,20177155,you-talkin-to-me-robert-de-niro-lepiej-isc-na-zywiol.html|autor=Ula Ryciak|tytuł=„You talkin' to me?” Robert De Niro: Lepiej iść na żywioł, niż być eleganckim dupkiem|opublikowany=[[Gazeta.pl]]|język=pl| archiwum =https://archive.vn/CAVu3| zarchiwizowano = 2020-11-18|data dostępu=2020-11-18}}</ref>. Za postać egoistycznego saksofonisty Jimmy’ego Doyle’a (De Niro nauczył się gry na saksofonie), zakochanego się w piosenkarce ([[Liza Minnelli]]) w dramacie muzycznym ''[[New York, New York (film)|New York, New York]]'' (1977) zdobył nominację do [[Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu|Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu]]. Do roli narwanego pięściarza [[Jake LaMotta|Jake’a LaMotty]], który dąży do wielkości, lecz po czasie jego autodestrukcyjny charakter i nieopanowany gniew oraz szaleństwo bezwzględnie sprowadzają go w dół, w dramacie biograficznym ''[[Wściekły Byk]]'' (1980) przytył 40 kilogramów i uczył się boksu<ref>{{Cytuj książkę | imię = Krzysztof Logan | nazwisko = Tomaszewski | tytuł = Supergwiazdy na walizkach | wydawca = Polska Oficyna Wydawnicza Logan | isbn = 83-900770-1-9 | data = 1993 | strony = 11–12}}</ref>. Za tę rolę otrzymał [[Oscar dla najlepszego aktora pierwszoplanowego|Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego]] i [[Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym]]. W czarnej komedii ''[[Król komedii]]'' (1983) jako pozbawiony talentu Rupert Pupkin, widzi siebie w roli komika estradowego i ma obsesję na punkcie popularnego talk show, nęka znaną gwiazdę showbiznesu; podczas filmowania De Niro obrzucił [[Jerry Lewis|Jerry’ego Lewisa]] kilkoma antysemickimi epitetami, aby nadać autentyczności wściekłości, którą na ekranie demonstrował grany przez niego bohater<ref name="docs">{{cytuj stronę|url=http://docs.google.com/View?docid=dg6n6657_55cffn74|tytuł=For further reference: The Protocol of Celebrity Racism|opublikowany=„[[People]]”|język=en|archiwum=https://web.archive.org/web/20190627023217/https://docs.google.com/document/d/1FN80BDrLUAl9RHvYuPZxxKaY8Bgxb56CWHr2J2uq2cs/preview|zarchiwizowano=2019-06-27|data dostępu=1983-02-07}}</ref>. W biograficznym dramacie kryminalnym ''[[Chłopcy z ferajny]]'' (1990) zagrał autentyczną postać irlandzko-amerykańskiego gangstera Jamesa Burke’a, jednego z najbardziej przerażających mafijnych bossów, nieobliczalnego, budzącego grozę już samą tylko swoją obecnością. współpracownikiem rodziny przestępczej z [[Rodzina Lucchese|Lucchese]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://screenrant.com/goodfellas-movie-jimmy-conway-james-burke-real-life-comparison/|autor=Adrienne Tyler|data=28 listopada 2020|tytuł=Goodfellas: How De Niro's Jimmy Conway Compares To The Real James Burke|opublikowany=ScreenRant|język=en|data dostępu=2021-07-18}}</ref>. Do roli Maxa Cady’ego (nominowanej do [[Oscar dla najlepszego aktora pierwszoplanowego|Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego]]), byłego skazańca pałającego wolą okrutnej zemsty na adwokacie ([[Nick Nolte]]) i jego rodzinie w dreszczowcu ''[[Przylądek strachu (film 1991)|Przylądek strachu]]'' (1991) De Niro oszlifował zęby.
W kolejnym filmie Martina Scorsesego, ''[[Kasyno (film)|Kasyno]]'' (1995), wcielił się w rolę Sama „Ace’a” Rothsteina. Postać miała swój pierwowzór w prawdziwym życiu – Franka „Lefty’ego” Rosenthala. ''Kasyno'' było ósmym filmem aktora, który reżyserował Scorsese. Pod koniec tego samego roku Robert wystąpił w dreszczowcu ''[[Gorączka (film 1995)|Gorączka]]'', u boku swojego długoletniego przyjaciela [[Al Pacino|Ala Pacino]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://kultura.gazeta.pl/kultura/1,114438,6024513,Robert_De_Niro_i_Al_Pacino_po_raz_trzeci__Czy_ostatni_.html|tytuł=Robert De Niro i Al Pacino po raz trzeci! Czy ostatni?|opublikowany=„[[Gazeta Wyborcza]]”|język=pl| archiwum =http://archive.is/8y8qa| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2019-07-08}}</ref>. Duet wywołał duże zainteresowanie widzów, gdyż aktorzy byli często do siebie porównywani. Pacino i De Niro ponownie spotkali się na planie – dramatu kryminalnego [[Jon Avnet|Jona Avneta]] ''[[Zawodowcy (film 2008)|Zawodowcy]]'' (2008)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.variety.com/index.asp?layout=Cannes2007&jump=story&id=1061&articleid=VR1117965130&cs=1|tytuł=De Niro, Pacino reunite for 'Kill'|opublikowany=„[[Variety]]”|język=en|archiwum=https://web.archive.org/web/20100104093457/http://www.variety.com/index.asp?layout=Cannes2007&jump=story&id=1061&articleid=VR1117965130&cs=1|zarchiwizowano=2010-01-04|data dostępu=2001-12-14}}</ref> i biograficznego filmu kryminalnego Scorsesego ''Irlandczyk'' (''The Irishman'', 2019)<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/robert-de-niro-film-irlandczyk-netflix-robert-de-niro|tytuł=Robert De Niro maluje domy w filmie „Irlandczyk”|opublikowany=[[Wirtualnemedia.pl|Wirtualne Media]]|język=pl| archiwum =http://archive.is/PIhmf| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2019-07-08}}</ref>.
Scorsese i De Niro wystąpili razem w obrazie ''[[Czarna lista Hollywood (film)|Czarna lista Hollywood]]'' (1991) i obaj użyczyli głosów postaciom z animacji ''[[Rybki z ferajny]]'' (2004).
=== Późniejsza kariera filmowa ===
[[Plik:RobertdeNiro26.JPG|thumb|De Niro (1988)]]
W obawie, że będzie kojarzony wyłącznie z rolami gangsterów, De Niro zaczął w połowie lat 80. okazyjnie występować w komediach, a wśród nich były: ''[[Brazil (film)|Brazil]]'' (1985); ''[[Zdążyć przed północą]]'' (1988), ''[[Showtime]]'' (2002), ''[[Depresja gangstera]]'' (1999) oraz ''[[Nawrót depresji gangstera]]'' (2002), a także ''[[Poznaj mojego tatę]]'' (2000) i ''[[Poznaj moich rodziców]]'' (2004).
Inne filmy, w których na przestrzeni lat zagrał De Niro, obejmują m.in.: ''[[Zakochać się]]'' (1984), [[Dawno temu w Ameryce]] (1984), ''[[Misja (film 1986)|Misja]]'' (1986), ''[[Harry Angel]]'' (1987), ''[[Nietykalni (film 1987)|Nietykalni]]'' (1987), ''[[Chłopcy z ferajny]]'' (1990), ''[[Przebudzenia]]'' (1990), ''[[Gorączka (film 1995)|Gorączka]]'' (1995), ''[[Fan (film)|Fan]]'' (1996), ''[[Uśpieni (film 1996)|Uśpieni]]'' (1996), ''[[Fakty i akty]]'' (1997), ''[[Jackie Brown]]'' oraz ''[[Ronin (film)|Ronin]]'' (1998).
[[Plik:RobertDeNiroMattDamonBerlinFeb07.jpg|thumb|De Niro i [[Matt Damon]] na premierze ''[[Dobry agent|Dobrego agenta]]'' podczas [[57. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie|57. MFF w Berlinie]] (2007)]]
W 1993 wystąpił w filmie ''[[Chłopięcy świat]]'', gdzie partnerowali mu wschodzący wtedy aktorzy: [[Leonardo DiCaprio]] i [[Tobey Maguire]]. W tym samym okresie otrzymał propozycję wcielenia się w rolę Mitcha Leary’ego w ''[[Na linii ognia]]'', jednak odrzucił ją ze względu na konflikty w terminarzu, wynikające z kręcenia ''[[Prawo Bronxu|Prawa Bronxu]]''. Postać tę zagrał ostatecznie [[John Malkovich]], otrzymując za swoją kreację nominację do Nagrody Akademii Filmowej. De Niro odniósł się do ''Na linii ognia'' (oraz ''[[Brudny Harry|Brudnego Harry’ego]]'' i ''[[Siła magnum|Siły magnum]]'' – trzech filmów z udziałem [[Clint Eastwood|Clinta Eastwooda]]) w obrazie ''[[Zawodowcy (film 2008)|Zawodowcy]]'' (2008).
[[Plik:Kennedy Center honorees 2009 WhiteHouse Photo.jpg|thumb|De Niro (trzeci od prawej) odbierający honory od Kennedy Center w Białym Domu (2009)]]
Był narratorem ''[[9/11 (film)|9/11]]'' (2002), dokumentu na temat [[Zamachy z 11 września 2001 roku|zamachu terrorystycznego z 11 września 2001]], opartego na materiałach [[Jules i Gédéon Naudet|Jules’a i Gédéona Naudetów]], skupiających się na roli i działaniach strażaków, którzy interweniowali po atakach.
Po sukcesie komedii ''[[Poznaj mojego tatę]]'' (2000), w której zagrał postać przyszłego teścia [[Ben Stiller|Bena Stillera]] i emerytowanego ogrodnika – Jacka Byrnesa, powrócił w kontynuacji hitów kasowych – ''[[Poznaj moich rodziców]]'' (2004) i ''[[Poznaj naszą rodzinkę]]'' (2010)<ref name="mymovies">{{cytuj stronę |url= https://www.mymovies.it/biografia/?a=2963 |tytuł=Robert De Niro |opublikowany=MYmovies |język=it |data dostępu=2019-07-08}}</ref>.
W 2004 użyczył głosu postaci Don Lino w filmie animowanym ''[[Rybki z ferajny]]''. Otrzymał propozycję roli w filmie ''[[Infiltracja (film 2006)|Infiltracja]]'', którą jednak musiał odrzucić ze względu na prace na planie ''[[Dobry agent|Dobrego agenta]]'': „Naprawdę chciałem. Chciałem to zrobić, ale przygotowania do ''Dobrego agenta'' trwały tak długo, że nie miałem na nic czasu. Próbowałem wymyślić coś, aby wziąć udział w tym projekcie w trakcie prac, ale to było niemożliwe.”<ref name="tfdeniro">Jamie Graham. „The Total Film Interview”: ''Total Film'', 2007-03, s. 105.</ref>. Robert nie tylko wystąpił w ''Dobrym agencie'', ale również był jego reżyserem, a na planie partnerowali mu m.in.: [[Matt Damon]], [[Angelina Jolie]] i [[Joe Pesci]], z którym De Niro grał kilkakrotnie w przeszłości.
W 2006 przekazał swoje archiwalne kolekcje – złożone ze scenariuszy, kostiumów i rekwizytów – [[Harry Ransom Humanities Research Center|Harry Ransom Center]] w [[Uniwersytet Teksański w Austin|Uniwersytecie Teksańskim w Austin]]. 27 kwietnia 2009 roku zbiory zostały wystawione dla odwiedzających.
Przewodniczył jury konkursu głównego na [[64. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|64. MFF w Cannes]] (2011). W filmie sensacyjnym ''[[Elita zabójców (film 2011)|Elita zabójców]]'' (''The Killer Elite'', 2011) z [[Jason Statham|Jasonem Stathamem]] był jednym z oddziału zawodowych morderców. Za rolę Bena Whitakera, 70-letniego wdowca, który zatrudnia się jako stażysta w firmie internetowej, sprzedającej odzież dla kobiet, w komediodramacie [[Nancy Meyers]] ''Praktykant'' (2015)<ref>{{cytuj stronę|url=https://film.interia.pl/film-praktykant,fId,18292#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=msie|tytuł=Praktykant|opublikowany=[[Interia|interia.pl]]|język=pl|archiwum=https://web.archive.org/web/20160602034914/http://film.interia.pl/film-praktykant,fId,18292#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=msie|zarchiwizowano=2016-06-02|data dostępu=2019-07-08}}</ref> z [[Anne Hathaway (aktorka)|Anne Hathaway]] otrzymał Nagroda Critics’ Choice w kategorii najlepszy aktor w komedii. Następnie wystąpił jako wdowiec i weteran wojenny porucznik Richard „Dick” Kelly, który pragnie ponownie zasmakować życia u boku wnuka ([[Zac Efron]]) i młodych kobiet w komedii ''[[Co ty wiesz o swoim dziadku?]]'' (''Dirty Grandpa'', 2016)<ref name="Efron">{{cytuj stronę |url=https://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3062980/Zac-Efron-tries-outdo-71-year-old-shirtless-Robert-Niro-set-Dirty-Grandpa-needs-stunt-double.html|autor=Ross Mcdonagh|data=30 kwietnia 2015|tytuł= Zac Efron tries to outdo Robert De Niro on set of Dirty Grandpa|opublikowany=„[[Daily Mail]]”|język=en|data dostępu=2021-08-11}}</ref>.
=== Dokonania reżyserskie ===
Debiut reżyserski De Niro nastąpił wraz z filmem ''[[Prawo Bronxu]]'' w 1993 roku. Przez następnych trzynaście lat nie powracał on do tego zajęcia, aż do obrazu ''[[Dobry agent]]'', którego reżyserii podjął się w 2006 roku.
Robert wystąpił w obu wyreżyserowanych przez siebie filmach.
== Życie prywatne ==
[[Plik:Mariah Carey and Robert De Niro by David Shankbone.jpg|thumb|De Niro i [[Mariah Carey]] na premierze filmu ''[[Tennessee (film)|Tennessee]]'' w ramach [[Tribeca Film Festival]] (2008)]]
[[Plik:Robert De Niro and Grace Hightower in 2008.jpg|thumb|De Niro z żoną, Grace Hightower, podczas Tribeca Film Festival (2008)]]
De Niro, mieszkaniec Nowego Jorku, inwestował na obszarze [[TriBeCa]], części [[Manhattan]]u, od 1989. Był współzałożycielem studia filmowego [[TriBeCa Productions]], współwłaścicielem [[Nobu Hospitality]] (firmy zajmującej się zarządzaniem luksusowymi obiektami hotelowymi), restauracji [[Nobu Matsuhisa#Restauracje|Nobu]] i [[Tribeca Grill]], hotelu The Greenwich Hotel, a także współorganizatorem [[Tribeca Film Festival]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.nytimes.com/1989/08/23/movies/de-niro-is-trying-life-behind-the-camera.html?pagewanted=print|tytuł=De Niro Is Trying Life Behind the Camera|autor=William H. Honan (1989-08-23)|opublikowany=„[[The New York Times]]”|język=en| archiwum =https://archive.is/jZh2| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=1983-02-07}}</ref>.
28 kwietnia 1976 poślubił Diahnne Abbott<ref name="dating">{{cytuj stronę |url=https://www.famousfix.com/topic/robert-de-niro/dating|tytuł=Robert De Niro Dating History|opublikowany=FamousFix|język=en|data dostępu=2021-09-29}}</ref>, z którą ma przybraną córkę po ich ślubie – Drenę (ur. 3 września 1971) i syna Raphaela (ur. 9 listopada 1976), byłego aktora i agenta nieruchomości w Nowym Jorku<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.elliman.com/rad|tytuł=New York Real Estate Agent Raphael De Niro|opublikowany=Douglas Elliman|język=en| archiwum =http://archive.is/ZEvB| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2013-02-07}}</ref>. W 1988 rozwiódł się z żoną<ref name="dating" />. Romansował z [[Sally Kirkland]] (1976), [[Bette Midler]] (1979), [[Charlotte Lewis]] (1986) i [[Cindy Crawford]]<ref name="dating" />. Jest ojcem bliźniaków, Juliana Henry’ego i Aarona Kendricka (narodzonych w wyniku zapłodnienia [[in vitro]] przez [[Matka zastępcza|surogatkę]] w 1995). 17 czerwca 1997 ożenił się z Grace Hightower, którą poślubił podczas ceremonii w ich posiadłości w [[Marbletown]], w stanie [[Nowy Jork (stan)|Nowy Jork]]. Mają syna, Elliota (ur. 18 marca 1998) i córkę Helen Grace (ur. 2011)<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-6957739/Robert-Niro-75-steps-ice-cream-daughter-Helen-seven-New-York-City.html|autor=Brian Marks|data=25 kwietnia 2019|tytuł=Robert De Niro, 75, steps out for ice cream with his daughter Helen, seven, in New York City|opublikowany=„[[Daily Mail]]”|język=en|data dostępu=2021-09-29}}</ref>. W listopadzie 2018 rozwiódł się z żoną<ref name="dating" />. Ze związku z instruktorką sztuk walki Tiffany Chen ma córkę Gię (ur. 2023)<ref>{{Cytuj | url=https://plejada.pl/newsy/robert-de-niro-zostal-jednym-z-najstarszych-ojcow-gia-to-wielka-radosc/0vbwxqz | tytuł=Robert De Niro został jednym z najstarszych ojców. Gia to "wielka radość" - Plejada.pl<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=plejada.pl | język=pl | data dostępu=2024-04-25}}</ref>.
17 maja 1991, podczas 44 [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowego]] w [[Cannes]] na [[Lazurowe Wybrzeże|Riwierze Francuskiej]], otrzymał francuski [[Order Sztuki i Literatury]] (''Ordre des Arts et des Lettres'') z rąk ministra kultury Francji [[Jack Lang (francuski polityk)|Jacka Langa]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Alamy Limited |tytuł = American actor Robert De Niro, left, receives the French Medal of Art and Letters from French Minister of Culture, Jack Lang, right, during the 44th Cannes Film Festival at the French Riviera, on May 17, 1991. (AP Photo/Jose Goitia Stock Photo - Alamy |data dostępu = 2024-06-14 |opublikowany = www.alamy.com |url = https://www.alamy.com/american-actor-robert-de-niro-left-receives-the-french-medal-of-art-and-letters-from-french-minister-of-culture-jack-lang-right-during-the-44th-cannes-film-festival-at-the-french-riviera-on-may-17-1991-ap-photojose-goitia-image526488004.html |język = en}}</ref>.
Jest właścicielem rezydencji na wschodnim i zachodnim Manhattanie. W lutym 1998, podczas kręcenia jednego z filmów we Francji, był przez dziewięć godzin przesłuchiwany przez miejscową policję w sprawie rzekomego korzystania z usług prostytutek. Zaprzeczył on, jakoby miał coś wspólnego ze sprawą, twierdząc: „Nigdy nie płaciłem za seks, a nawet jeśli bym to zrobił, nie byłoby to zbrodnią.”<ref>{{cytuj stronę|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/59817.stm|tytuł=De Niro furious over French grilling|opublikowany=BBC News|język=en| archiwum =http://archive.is/PLHZ| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=1998-02-24}}</ref>. Funkcjonariusze zdecydowali o przesłuchaniu, gdyż nazwisko aktora zostało wymienione przez jedną z call girls. W wywiadzie dla „[[Le Monde]]”, De Niro powiedział: „Nigdy nie wrócę do Francji. I będę odradzał wizytę w tym kraju moim przyjaciołom. [...] Zwrócę moją [[Legia Honorowa|Legię Honorową]] ambasadorom tak szybko, jak będzie to możliwe”. Przedstawiciele francuskiego wymiaru sprawiedliwości oświadczyli po incydencie, że aktor nie był przesłuchiwany w roli podejrzanego, tylko potencjalnego świadka.
We wrześniu 2004, podczas [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|Festiwalu Filmowego w Wenecji]], miał otrzymać włoskie obywatelstwo. Jednakże organizacja Sons of Italy wystosowała protest, twierdząc, że De Niro zniszczył wizerunek Włochów i Amerykanów włoskiego pochodzenia, poprzez częste granie ról kryminalnych. Minister kultury, Giuliano Urbani, zlekceważył sprzeciwy, a ceremonia została przesunięta w czasie. Kontrowersje ponownie się nasiliły, gdy aktor nie pojawił się na dwóch spotkaniach medialnych, które miały miejsce w tym samym miesiącu. De Niro tłumaczył się „poważnymi problemami komunikacyjnymi”, dodając: „Ostatnią rzeczą, którą chciałem zrobić, było obrażenie kogokolwiek. Kocham Włochy”. Obywatelstwo zostało mu nadane 21 października 2006 podczas finałowego dnia Festiwalu Filmowego w Rzymie. De Niro zarejestrowany jest w regionie [[Molise]], z którego wywodzili się jego włoscy przodkowie.
Jest zwolennikiem [[Partia Demokratyczna (Stany Zjednoczone)|Partii Demokratycznej]] i wspierał [[Al Gore|Ala Gore’a]] w wyborach prezydenckich w 2000. Następnie udzielił poparcia [[John Kerry|Johnowi Kerry’emu]], który ubiegał się o urząd Prezydenta Stanów Zjednoczonych w 2004. W 1998 lobbował członków Kongresu, aby ci nie pociągali do odpowiedzialności i nie oskarżali Prezydenta [[Bill Clinton|Billa Clintona]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/events/crisis_in_the_gulf/latest_news/236582.stm|tytuł=Scepticism and support swirl around Clinton|opublikowany=BBC News |język=en| archiwum =http://archive.is/tEnx| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=1998-12-17}}</ref>. Podczas promocji filmu ''[[Dobry agent]]'' gościł wraz z [[Matt Damon|Mattem Damonem]] w programie ''Hardball with Chris Matthews'', w odcinku emitowanym 8 września 2006. Jedno z pytań dotyczyło tego, kogo aktor widziałby jako kolejnego Prezydenta Stanów Zjednoczonych, na co De Niro odpowiedział: „Myślę o dwójce ludzi: [[Hillary Clinton]] i [[Barack Obama|Obamie]]”. 4 lutego 2008 poparł Obamę podczas wiecu w [[Meadowlands Arena|Izod Center]] w [[New Jersey]]<ref name="msn">{{cytuj stronę|url=http://www.msnbc.msn.com/id/16269379/page/4/|tytuł=De Niro, Damon: Spies, patriotism and politics|opublikowany=[[NBC News]]|język=en| archiwum =http://archive.is/As8d| zarchiwizowano = 2019-07-08|data dostępu=2006-12-19}}</ref>.
== Filmografia ==
{{Osobny artykuł|Filmografia Roberta De Niro}}
== Nagrody i nominacje ==
{{Osobny artykuł|Lista nagród i nominacji Roberta De Niro}}
=== Nagrody Akademii Filmowej ===
* '''Wygrana: Najlepszy aktor drugoplanowy, ''[[Ojciec chrzestny II]]'' (1974)'''
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Taksówkarz (film)|Taksówkarz]]'' (1976)
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Łowca jeleni]]'' (1978)
* '''Wygrana: Najlepszy aktor, ''[[Wściekły Byk]]'' (1980)'''
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Przebudzenia]]'' (1990)
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Przylądek strachu (film 1991)|Przylądek strachu]]'' (1991)
* Nominacja: Najlepszy aktor drugoplanowy, ''[[Poradnik pozytywnego myślenia (film)|Poradnik pozytywnego myślenia]]'' (2013)
=== Złote Globy ===
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Taksówkarz (film)|Taksówkarz]]'' (1976)
* Nominacja: Najlepszy aktor w musicalu lub komedii, ''[[New York, New York (film)|New York, New York]]'' (1978)
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Łowca jeleni]]'' (1979)
* '''Wygrana: Najlepszy aktor, ''[[Wściekły Byk]]'' (1980)'''
* Nominacja: Najlepszy aktor w musicalu lub komedii, ''[[Zdążyć przed północą]]'' (1988)
* Nominacja: Najlepszy aktor, ''[[Przylądek strachu (film 1991)|Przylądek strachu]]'' (1991)
* Nominacja: Najlepszy aktor w musicalu lub komedii, ''[[Depresja gangstera]]'' (1999)
* Nominacja: Najlepszy aktor w musicalu lub komedii, ''[[Poznaj mojego tatę]]'' (2000)
== Odznaczenia ==
* Medal Sztuki i Literatury - Francja, 1991<ref name=":0" />
* [[Prezydencki Medal Wolności]] – 2016<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/56,114944,21017013,piekny-gest-obamy-na-koniec-kadencji-medale-wolnosci-dla,,1.html#Prze|tytuł=Piękny gest Obamy na koniec kadencji. Medale Wolności dla Michaela Jordana, Roberta De Niro, Diany Ross i...|opublikowany=gazeta.pl|data=2016-11-23|data dostępu=2016-11-23}}</ref>
* [[Legia Honorowa]] – [[Francja]]
* ''Grande Ufficiale'' [[Order Zasługi Republiki Włoskiej|Orderu Zasługi Republiki Włoskiej]] – [[Włochy]], 2004<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.quirinale.it/elementi/DettaglioOnorificenze.aspx?decorato=165103|tytuł=Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana|język=it|opublikowany=quirinale.it|data dostępu=2016-11-23}}</ref>
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
== Linki zewnętrzne ==
* {{
* {{
* {{NNDB|osoba|765/000023696|Robert De Niro}}
* {{Discogs|artysta|375300|Robert De Niro}}
{{AFI Life Achievement Award}}
{{Donostia Award}}
{{Film at Lincoln Center}}
{{Honorowy Złoty Lew}}
{{Kennedy Center Honors}}
{{Nagroda Akademii Filmowej (Aktor Pierwszoplanowy)}}
{{Nagroda Akademii Filmowej (Aktor Drugoplanowy)}}
{{Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych za całokształt twórczości}}
{{Nagroda im. Cecila B. DeMille’a}}
{{Nagroda Krajowego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora}}
{{Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora}}
{{Nagroda Stowarzyszenia Bostońskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora}}
{{Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles dla najlepszego aktora}}
{{Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym}}
{{Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora}}
{{Przewodniczący jury Festiwalu Filmowego w Cannes}}
{{Kontrola autorytatywna}}
{{SORTUJ:De Niro, Robert}}
[[
[[Kategoria:Absolwenci The Lee Strasberg Theatre & Film Institute]]
[[Kategoria:Aktorzy związani z Nowym Jorkiem]]
[[Kategoria:Amerykanie pochodzenia francuskiego]]
[[Kategoria:Amerykanie pochodzenia holenderskiego]]
[[Kategoria:Amerykanie pochodzenia irlandzkiego]]
[[Kategoria:Amerykanie pochodzenia niemieckiego]]
[[Kategoria:Amerykanie pochodzenia włoskiego]]
[[Kategoria:Amerykańscy aktorzy dubbingowi]]
[[Kategoria:Amerykańscy aktorzy filmowi]]
[[Kategoria:Amerykańscy aktorzy głosowi]]
[[Kategoria:Amerykańscy aktorzy teatralni]]
[[Kategoria:Amerykańscy reżyserzy filmowi]]
[[Kategoria:Amerykańscy reżyserzy teatralni]]
[[Kategoria:Amerykańscy hotelarze]]
[[Kategoria:Kawalerowie Legii Honorowej]]
[[Kategoria:Laureaci AFI Life Achievement Award]]
[[Kategoria:Laureaci Kennedy Center Honors]]
[[Kategoria:Laureaci Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych za całokształt twórczości]]
[[Kategoria:Laureaci Nagrody im. Cecila B. DeMille’a]]
[[Kategoria:Laureaci Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego]]
[[Kategoria:Laureaci Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego]]
[[Kategoria:Laureaci Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Nowym Jorku]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Prezydenckim Medalem Wolności]]
[[Kategoria:Reżyserzy związani z Nowym Jorkiem]]
[[
[[Kategoria:Amerykanie odznaczeni Orderem Sztuki i Literatury]]
| |||