Mieczysław Goleń
Mieczysław Goleń (ur. 10 marca 1924 w Jedliczu, zm. 15 kwietnia 1979 w Sanoku) – polski działacz partyjny zakładowy i gospodarczy.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 10 marca 1924 w Jedliczu[1][2]. Był synem Stanisława[2].
Podczas II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej w 1941 podjął pracę jako robotnik w rafinerii nafty w rodzinnym Jedliczu[1]. Po 1944 został członkiem PPS, a później PZPR[1][3]. Od początku lat 50. pracował w Wydziale Ekonomicznym Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie[1]. Od 1951 do 1953 pełnił stanowisko I sekretarza Komitetu Powiatowego PZPR w Sanoku[1][3][4]. W latach 50. pracował na stanowiskach gospodarczych i partyjnych[1]. Według dokumentacji zgromadzonej w IPN w latach 50. był rezydentem o pseudonimie „Kwiat”[2]. Od 1959 do 1974 był I sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”[5][6][7][8][1][3][9][10] (jego następcą był Bronisław Bikowski). W tym czasie zakład przechodził okres rozwoju. Mieczysław Goleń przyczynił się do powstania pisma „Gazeta Sanocka – Autosan”[11]. W 1974 przeszedł na rentę[1]. Zmarł nagle 15 kwietnia 1979 w Sanoku[12][1][3]. Trumna z jego zwłokami była wystawiona w budynku Sanockiego Domu Kultury[3]. Został pochowany w alei zasłużonych na nowym cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku 18 kwietnia 1979[12][1][3][13][14]. Jego żoną była Kazimiera (1931-2008)[15].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3].
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3].
- Krzyż Zasługi[3].
- Złoty Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[16].
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[3].
- Inne odznaczenia i medale oraz odznaczenia resortowe[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Zmarł tow. Mieczysław Goleń. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12, s. 2, 20-30 kwietnia 1979.
- ↑ a b c Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Rzeszowie (1944) 1983-1990. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-05-12].
- ↑ a b c d e f g h i j k Mieczysław Goleń. Nekrologi. „Nowiny”. Nr 85, s. 2, 18 kwietnia 1979.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. W dobie stalinowskiego terroru w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 778.
- ↑ Adam Mach – delegatem organizacji partyjnej „Autosanu” na IV Zjazd Partii. „Nowiny”. Nr 107, s. 1, 7 maja 1964.
- ↑ J. Cyrankiewicz przyjął delegację Sanockiej Fabryki Autobusów. „Nowiny”. Nr 93, s. 1, 19 kwietnia 1968.
- ↑ XVI zakładowa konferencja sprawozdawczo-wyborcza w SFA. „Podkarpacie”. Nr 11, s. 2, 10 grudnia 1970.
- ↑ Zakładowa Konferencja PZPR obradowała w Sanockiej Fabryce Autobusów. „Nowiny”. Nr 282, s. 1, 12 października 1971.
- ↑ Historia 1965-66. zs3.sanok.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Historia 1972-73. zs3.sanok.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Jubileuszowa uroczystość „GS–A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12, s. 1-2, 20-30 kwietnia 1989.
- ↑ a b Księga cmentarna nr 2. Matejki Nowy I od 1971 do 2001, Sanok, (poz. 819).
- ↑ Ostatnia droga Mieczysława Golenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12, s. 2, 20-30 kwietnia 1979.
- ↑ Mieczysław Goleń. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-24].
- ↑ Kazimiera Goleń. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-24].
- ↑ Odznaczeni w dniu Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10, s. 2, 1-15 sierpnia 1974.