Hubert Kostka
Hubert Jerzy Kostka (ur. 27 maja 1940 w Markowicach) – polski piłkarz (bramkarz), reprezentant Polski (także kapitan reprezentacji), mistrz olimpijski 1972, trener piłkarski.
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |||||||||
Pełne imię i nazwisko |
{{{pełne imię i nazwisko}}} | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} | ||||||||
Wzrost |
179 cm | ||||||||
Pozycja | |||||||||
Informacje klubowe | |||||||||
Klub |
{{{klub}}} | ||||||||
Numer w klubie |
{{{numer w klubie}}} | ||||||||
Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||
| |||||||||
Odznaczenia | |||||||||
{{{odznaczenia}}} | |||||||||
[{{{www}}} Strona internetowa] |
Nosił boiskowy przydomek Farorz (co oznacza w dialekcie śląskim proboszcza). W 1964 uzyskał dyplom magistra inżyniera górnictwa na Politechnice Śląskiej; uzupełnił wykształcenie także w kierunku sportowym – w 1975 ukończył katowicką Akademię Wychowania Fizycznego, a od 1986 jest trenerem klasy mistrzowskiej.
Karierę sportową rozpoczął w klubie LZS Markowice. W 1957 przeszedł do Unii Racibórz, a jesienią 1960 do Górnika Zabrze. W barwach Górnika występował przez 14 sezonów ligowych, rozegrał 301 meczów oficjalnych, w tym 221 w ekstraklasie. Zdobył jako piłkarz 8 tytułów mistrza Polski (1961, 1963-1966, 1970-1972) i 6 Pucharów Polski (1965, 1968-1972), grał także w wiedeńskim finale europejskiego Pucharu Zdobywców Pucharów, przegranym 1:2 z Manchesterem City.
Do najlepszych występów Kostki w kadrze zaliczano mecze przeciwko Belgom (1967), Holendrom (1969) i Bułgarom (1969). Został także zapamiętany z występów w barwach Górnika w meczach europejskich pucharów – z Dynamem Kijów (1967), Manchesterem United (1968), AS Roma (1970). Był uważany za jednego z najlepszych polskich bramkarzy.
Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się trenowaniem ekip młodzieżowych Górnika. W 1976 po raz pierwszy został trenerem zespołu seniorów; w pierwszym sezonie poprowadził drużynę do 3. miejsca w ekstraklasie, ale kolejny słabszy sezon (zakończony spadkiem) kosztował go utratę posady na półmetku ligi. W następnych latach prowadził m.in. Szombierki Bytom (mistrzostwo Polski 1980); powrócił do Górnika Zabrze w 1983 i zdobył tytuły mistrzowskie w 1985 i 1986. Trzeci raz prowadził klub z Zabrza przez kilka miesięcy 1994. Był ponadto trenerem Walki Makoszowy, Zagłębia Sosnowiec, Olimpii Poznań, Petrochemii Płock, Lechii/Olimpii Gdańsk, Rakowa Częstochowa; w Szwajcarii prowadził kluby z Grenchen i Aarau.
Jako trener współpracował z Kazimierzem Górskim w sztabie szkoleniowym przygotowującym start Polaków na mistrzostwach świata w 1974 oraz w eliminacjach mistrzostw Europy w 1975. Pomagał także następnym szkoleniowcom kadry – Jackowi Gmochowi i Antoniemu Piechniczkowi w przygotowaniach do kolejnych Mundiali. Sam kandydował na stanowisko trenera selekcjonera Polski w 1989, ale przegrał z Andrzejem Strejlauem. Tygodnik Piłka Nożna przyznał mu trzy razy tytuł Trenera Roku.
W maju 2005 został powołany przez prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej Michała Listkiewicza w skład specjalnej komisji etyki, która miała zajmować się przypadkami korupcji wśród sędziów piłkarskich, jednak zrezygnował z udziału w jej pracach.
Reprezentacja Polski
Bronił w kadrze w latach 1962-1972, zaliczając 32 oficjalne występy. W trzech z nich pełnił obowiązki kapitana polskiego zespołu. Największy sukces w karierze reprezentacyjnej odniósł u jej schyłku, sięgając z zespołem Kazimierza Górskiego po złoto olimpijskie w Monachium w 1972.
lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Rozgrywki | Grał | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 15 kwietnia 1962 | Casablanca | Maroko | ||||
2. | 11 października 1962 | Warszawa | Maroko | ||||
3. | 17 września 1967 | Warszawa | Francja | ||||
4. | 8 października 1967 | Bruksela | Belgia | ||||
5. | 29 października 1967 | Kraków | Rumunia | ||||
6. | 24 kwietnia 1968 | Chorzów | Turcja | ||||
7. | 1 maja 1968 | Warszawa | Holandia | ||||
8. | 15 maja 1968 | Dublin | Irlandia | ||||
9. | 9 czerwca 1968 | Oslo | Norwegia | ||||
10. | 20 czerwca 1968 | Warszawa | Brazylia | ||||
11. | 20 października 1968 | Szczecin | NRD | ||||
12. | 30 października 1968 | Chorzów | Irlandia | ||||
13. | 7 maja 1969 | Rotterdam | Holandia | ||||
14. | 15 czerwca 1969 | Sofia | Bułgaria | ||||
15. | 27 sierpnia 1969 | Łódź | Norwegia | ||||
16. | 7 września 1969 | Chorzów | Holandia | ||||
17. | 12 października 1969 | Luksemburg | Luksemburg | ||||
18. | 9 listopada 1969 | Warszawa | Bułgaria | ||||
19. | 6 maja 1970 | Poznań | Irlandia | ||||
20. | 19 maja 1970 | Kopenhaga | Dania | ||||
21. | 2 września 1970 | Warszawa | Dania | ||||
22. | 6 września 1970 | Rostock | NRD | ||||
23. | 16 kwietnia 1972 | Stara Zagora | Bułgaria | ||||
24. | 7 maja 1972 | Warszawa | Bułgaria | ||||
25. | 10 maja 1972 | Poznań | Szwajcaria | ||||
26. | 30 sierpnia 1972 | Ratyzbona | Ghana | ||||
27. | 1 września 1972 | Norymberga | NRD | ||||
28. | 3 września 1972 | Ratyzbona | Dania | ||||
29. | 5 września 1972 | Augsburg | ZSRR | ||||
30. | 8 września 1972 | Norymberga | Maroko | ||||
31. | 10 września 1972 | Monachium | Węgry | ||||
32. | 15 października 1972 | Bydgoszcz | Czechosłowacja |
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Górnik Zabrze. 50 lat prawdziwej historii (1948-1998), Katowice 1998 (6. część cyklu Kolekcja Klubów)
<ref>
dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>