Korn

 

Muzycy zespołu pochodzą z Bakersfield w Kalifornii. Początkowo grali jako formacja L.A.P.D. (bez Davisa). Pewnego dnia spotkali w barze wokalistę zespołu Sexart Jonathana Davisa i zainteresowali się jego osobą. Potencjał wokalny Jonathana został szybko doceniony przez muzyków L.A.P.D., którzy zaproponowali mu dołączenie do zespołu. Wokalista nie mógł porozumieć się z innymi członkami kapeli, trudno było mu znaleźć konkretny pomysł na śpiewanie do muzyki L.A.P.D. (muzycy preferują siedmiostrunowe gitary o charakterystycznym po dziś dzień, „brudnym” strojeniu i stylu gry). Pierwszym utworem było Alive, które było swego rodzaju próbą Jonathana. Zespół grał z początku w lokalnych klubach, podczas jednego z koncertów został zauważony przez łowcę talentów z Immortal Records, wydawcy mającego umowę dystrybucyjną z Sony. Tego samego roku wydane zostało demo Neidermeyer's Mind.

11 października 1994 ukazał się album KoЯn. KoЯn inspirowały różne źródła. Tematami utworów są koszmarne wspomnienia dziecka, często samego Davisa. Kapela porusza tematy jednostkowe (Daddy) i bardziej ogólne (Shoots and Ladders). Album został pozytywnie oceniony przez krytyków, w USA, mimo skromnej promocji osiągnął status multiplatynowej płyty. Album promowały teledyski: Blind, Clown, Shoots and Ladders.

15 października 1996 Korn wydał album Life Is Peachy. Zawierał on 14 utworów w tym dwa covery (Wicked Ice Cube'a i Low Ride formacji War). Płyta jest jeszcze surowsza od swojej poprzedniczki. Na uwagę zasługują utwory Twist (otwarcie płyty, a zarazem popis scatu), Kill You (oryginalne przejście, liryka skierowana do macochy wokalisty, zamknięcie podobne do tego z Daddy) i Porno Creep. Album Life Is Peachy również otrzymał status platynowej płyty. Korn promował album klipem A.D.I.D.A.S..

W 1997 KoRn założył własną wytwórnię, Elementree Records. Pierwszy zespół, z którym podpisano kontrakt, to Orgy (w którym grał kolega Davisa z Sexart).

Rok później zespół zapoczątkował trasę koncertową Family Values Tour, na którą pojechał z zespołami: Incubus, wyżej wymienionym Orgy, Limp Bizkit, Ice Cube i Rammstein. Sukces spowodował, że FV odbyło się 5-krotnie.

 

18 sierpnia 1998 Immortal/Epic wydali płytę Follow the Leader. Album otwiera 12 kawałków składających się na minutę ciszy poświęconą Justinowi - nieuleczalnie choremu 14-latkowi, którego ostatnim życzeniem było spotkanie z zespołem (jemu poświęcony został też kawałek Justin). Całość nie jest już tak agresywna jak dwie poprzedniczki. Wyraźnie łagodniejsza i bardziej przystępna, co jest przyczyną komercyjnego przełomu: na całym świecie rozeszło się ponad 9 milionów płyt. Oprócz tego dwie najpopularniejsze piosenki zespołu (Got the Life, Freak on a Leash) pochodzą właśnie z tego albumu. Ponadto można tu znaleźć aż 3 featuringi: Ice Cube'a w Chlidren of the KoRn, Freda Dursta w All In The Family i Tre Hardsona w Cameltosis. Pierwszy tydzień po wydaniu albumu zaowocował ponad 100 tysiącami sprzedanych egzemplarzy (3. miejsce na liście „Billboard Top Albums”). Ten dedykowany fanom krążek powstał dzięki pracy profesjonalistów: Steve’a Thompsona (Blues Traveler, Butthole Surfers, Guns N' Roses), Toby'ego Wrighta (Alice in Chains). Miksowaniem zajął się Brendan O'Brien (Rage Against the Machine). Mimo kilkudziesięciu przekleństw znajdujących się na płycie nie otrzymała ona naklejki Parental Advisory. Szatę graficzną płyty i teledysku Freak on a Leash stworzył Todd McFarlane (autor komiksu Spawn). Klipy promujące album to wspomniane już Freak on a Leash i Got the Life.

22 listopada 1999 roku na szczycie listy „Billboardu” debiutuje nowość – album Issues. Okładka wybrana została w wyniku konkursu (finałową czwórkę nierzadko spotkać można na koszulkach). Odnosi sukces komercyjny (5 milionów sprzedanych do dziś na całym świecie egzemplarzy, z czego 3,5 miliona w pierwszym miesiącu). Wyraźnie widać już, że zespół zmienia swój styl: oprócz zwykłych instrumentów pojawiły się gdzieniegdzie syntezatory (4U, początek Hey Daddy) czy scratche (Wish you could be me). Całość jest bardzo melodyjna i łagodna i mimo początkowej rezerwy, z jaką podchodzili do niej fani, dziś przez wielu uważana jest za najlepszą w historii grupy. Premiera koncertowa odbyła się w teatrze Apollo w Harlemie, gdzie Korn był pierwszym zespołem rockowym na deskach. Muzycy zaskoczeni sukcesem zezwolili fanom na wybieranie w drodze internetowego głosowania listy utworów koncertowych. Album potrójnie platynowy. Klipy: Falling Away From Me (kontynuacja Freak On A Leash), Make Me Bad (porwanie i eksperymenty na zespole) i Somebody Someone (zespół z muszej perspektywy). Płytę otwiera zagrany na dudach kawałek Dead, będący nieoficjalnym hymnem zespołu dla wielu jego fanów. Jako ciekawostkę można podać fakt, iż światowa premiera utworu Falling Away from Me miała miejsce w serialu Miasteczko South Park w odcinku Korn's Groovy Pirate Ghost Mystery, w którym to członkowie zespołu użyczyli głosów.

W roku 2000 Jonathan zlecił wykonanie statywu na mikrofon szwajcarskiemu artyście - H.R. Gigerowi. Davis dał mu wolną rękę co do wyglądu, dając tylko parę ogólnych wskazówek: po pierwsze musiał być jak najbardziej ruchliwy, poza tym miał być bardzo erotyczny. W 2001 roku statyw został wykonany, a fani ujrzeli go podczas trasy promującej Untouchables

 

10 czerwca 2002 to premiera Untouchables. Album ten był pełen zmian, zarówno jeśli chodzi o warstwę instrumentalną (syntezatory, instrumenty smyczkowe, sample, elektronika) jak i wokalną (Davis biorąc lekcje śpiewu poszerzył skalę głosu). Są tutaj utwory ciężkie, brutalne (Here to Stay, Embrace, Wake Up Hate) jak i lekkie, najspokojniejsze w historii zespołu (Hollow Life, Alone I Break – które to piosenki Davis uznaje za swoje ulubione). Kontrowersje wzbudził koszt produkcji opiewający na sumę 4 milionów dolarów. Powodem tego była konieczność zatrudnienia nowych ludzi, nie rezygnując ze sprawdzonych współpracowników, i techniczne nowinki (nagrywanie w studiu na dyski twarde, a nie taśmy, 24-bitowy sampler). Album do dziś jest najgorzej sprzedającym się wydawnictwem zespołu. Najostrzej z osób z branży skomentował to Corey Taylor (Slipknot, Stone Sour): Wsadźcie sobie cztery miliony w dupę. Tyle pieniędzy na wydanie takiej słabej płyty! Ludzie, wyluzujcie trochę! Przypomnijcie sobie, po co w ogóle gracie muzykę. Jeśli nie macie nic ciekawego do powiedzenia, to lepiej dajcie sobie spokój. Jeśli stawiacie na opakowanie, a nie na zawartość, to jesteście zdrowo popierdoleni!

Trasę koncertową rozpoczął (uwieczniony na DVD) koncert w Hammerstein Ballroom, podczas którego grupa wykonała 4 utwory z nowej płyty (Here To Stay, Blame, Thoughtless, Embrace). Wtedy też po raz pierwszy Davis użył swojego statywu na mikrofon wykonanego przez H.R. Gigera.

Klipy promujące album: Here To Stay (ciemna strona oglądania telewizji), Thoughtless (powtórka z Clowna w nowym, bardziej surrealistycznym wydaniu), Alone I Break (Jonathan morduje kolegów).

W 2003 nastąpił zwrot. 24 listopada Korn wydał dużo cięższą i surowszą płytę Take a Look in the Mirror, która jednak została przyjęta dość chłodno. Reklamowana jako powrót do korzeni nie jest jednak w 100% kopią starych pomysłów (jednocześnie ciężko doszukać się nowości). Uznawana za najbrutalniejszą i najsurowszą (brak producenta z zewnątrz jest wyraźnie zauważalny). Ponownie nagrany został utwór Alive, który już wcześniej znalazł się na demie, a w wersji z TALITM-a został zmieniony bridge (gdyż bridge ten wykorzystano już w piosence Need to z debiutanckiego albumu). Klipy wyjątkowo wyróżniają się spośród wideografii zespołu: Did My Time (klip promujący film Tomb Raider: Kolebka życia, udział Angeliny Jolie i zespół wyłaniający się w zaśmieconym zaułku z „ciemnej masy”), Right Now (brutalny animowany akt nienawiści wobec własnej osoby), Y’all Want A Single (dewastacja sklepu, punkt wyjściowy do oskarżenia showbiznesu) i Everything I’ve Known (czysty surrealizm).

 

5 października 2004 do sklepów trafiła kompilacja Greatest Hits vol. 1 – przegląd hitów zespołu, wzbogacony coverami, a zarazem klipami promującymi Word Up Cameo i Another Brick in the Wall Pink Floyd. O ile pierwszy (zespół jako psy) jest dziwny, o tyle drugi zrobił dużo zamieszania w całym środowisku metalowym swoim nowatorskim podejściem.

22 lutego 2005 z zespołu odszedł główny gitarzysta, Head. Przyczyny tej decyzji były natury duchowej - gitarzysta nawrócił się i przyjął wiarę chrześcijańską. Kilka tygodni później został ochrzczony w rzece Jordan. Był to poważny cios dla składu, ale zespół nie rozsypał się i kontynuował pracę nad kolejną płytą. Sam Head rozpoczął pracę nad solowym albumem. W internecie dostępnych jest kilka utworów (Cry, A Cheap Name, Letter to Dimebag , Illusion of happiness, Dream i Confused). Przez ponad rok próbował komponować przy pomocy sampli i syntezatorów, jednak w końcu stwierdził że będzie robił to, w czym jest najlepszy – jak to określił, "ściany potężnych gitar".

5 grudnia 2005 premierę w Polsce miał album See You on the Other Side, będący pierwszym longplayem po odejściu ze składu Heada. Zespół częściowo wrócił na ścieżkę obraną na Untouchables – elektronika, sample, syntezatory, instrumenty smyczkowe, ale całość już nie jest tak ponura i mroczna – klimat wielu utworów jest już raczej wesoły. Wokal można opisać jako połączenie growlu z Take a Look in the Mirror z melodyjnym śpiewem z Untouchables. Bardzo wyraźnie słychać studyjną korekcję głosu Davisa, co powoduje że kawałki takie jak Twisted Transistor czy Politics na żywo brzmią zupełnie inaczej niż w wersji studyjnej. O wiele częściej niż wcześniej wykorzystano dudy - można je usłyszeć w czterech piosenkach: końcówka 10 Or A 2 Way, Open Up, Liar oraz Seen It All.

Przez większość fanów płyta została uznana za najgorszą w historii zespołu, przez niektórych chwalona za oryginalność. Basista, Reginald Fieldy Arvizu w jednym z wywiadów powiedział, że Odejście "Heada" zupełnie zmieniło chemię Korna (...) SYOTOS był tak jakby pierwszą naszą płytą.

Klipy promujące album:

• Twisted Transistor - w którym rolę członków zespołu przejmują znani czarnoskórzy raperzy, tacy jak Lil' Jon, Snoop Dogg, Xzibit i David Banner. Sam zespół występuje w tym klipie epizodycznie, można go traktować niejako jako próbę pokazania światu, że muzyka wcale nie musi dzielić, ale potrafi łączyć.
• Coming Undone – zespół gra na środku pustyni. Od dźwięków muzyki pęka niebo, aż w końcu zostają sami muzycy w środku białej pustki. Na końcu członkowie zespołu jakby rozpadają się w nicości.
• Politics – składający się z ujęć z Family Values 2006. Na uwagę zasługuje sposób nakręcenia go: z grona fanów, którzy nadsyłali własne bootlegi, została wyłoniona dziesiątka, którym dano kamery i przepustki. Potem całość zmontowano w jeden teledysk. Muzyka została podłożona w wersji studyjnej

 

W dniu 3 października 2006 roku zespół ogłosił, iż oficjalnie rozpoczyna pracę nad nowym albumem. Jego producentem ma być The Matrix oraz Atticus Ross, z którym współpracowali podczas produkcji See You on the Other Side. Dwa dni później opublikowany został teledysk do piosenki Politics. W trakcie prac nad albumem The Matrix zrezygnowali ze swojej funkcji, a utwory zostały nagrane jeszcze raz z Atticus Rossem.

5 marca 2007 roku został wydany album MTV Unplugged: Korn, na którym Korn wystąpił razem z muzykami zespołu The Cure i Amy Lee, wokalistką zespołu Evanescence.

31 lipca 2007 roku został wydany ósmy album bez nazwy. Jako że David Silveria ogłosił, że bierze roczną przerwę od grania w zespole, perkusję nagrywali Terry Bozzio (psychodeliczna "I Will Protect You" z perkusyjną solówką Bozzio) i Brooks Wackerman. W kilku kawałkach swoje partie nagrywał też sam Jonathan Davis. Na płycie (najczęściej nazywanej Untitled bądź ósemką) dominuje elektronika i instrumenty, które dotąd pojawiały się sporadycznie lub wcale (smyczki, pianino). Pojawiło się też wiele spokojnych utworów, takich jak Kiss, Do what they say, czy Hushabye, a całość jest lżejsza i mniej dynamiczna i brzmi nieco industrialnie. Pierwszym singlem jest utwór Evolution, do którego nakręcono teledysk w żartobliwy sposób zwracający uwagę na degenerację rasy ludzkiej.

Następnym singlem jest utwór pt. Hold On , do którego powstał teledysk zadedykowany pamięci Lane'a Frosta, mistrza świata w ujeżdżaniu byków, który zmarł tragicznie podczas zawodów w 1989 roku mając zaledwie 26 lat.

Trzecim singlem został utwór pt. "Kiss", który miał premierę radiową 7 kwietnia.

Poza główną pracą, nadmienić należy, iż zespół jest bardzo aktywny na wielu polach działalności muzycznej. Basista Fieldy wydał solowy, hiphopowy projekt, Jonathan Davis zaś realizował się w kompozycji udźwiękowienia Królowej potępionych, próbował sił w tworzeniu gry komputerowej (bijatyka z udziałem gwiazd, projekt odrzucony), zagrał w horrorze Sin-Jyn Smith, a także zamierza wyjechać w solową trasę po amerykańskich kasynach. Gitarzysta James Shaffer przymierza się do wydania solowego albumu i założył własną wytwórnię (Emotional Syphon Recordings).

Pod skrzydłami KoЯna na gwiazdy wyrosły: zespół Orgy (Ryan Shuck, gitarzysta Orgy grał wcześniej z Davisem w Sexarcie) i Limp Bizkit (Durst robił tatuaże członkom zespołu, tak się poznali, wtedy też zespół zachęcił Freda do utworzenia grupy). Cały czas zespół aktywnie koncertuje (Family Values Tour, Rock am Ring, trasa promująca See You on the Other Side). W planach jest współpraca m.in. z Marilynem Mansonem, odłożona na dalszy plan w związku z pracą nad kolejną płytą.

Od 2008 roku zespół rozpoczął kolejną trasę koncertową po Europie. W Polsce pojawił się na warszawskim Torwarze 13 lutego. Za perkusją na tejże trasie zasadzie Ray Luzier, ponieważ Jordison kończy koncertowanie z zespołem w końcu 2007 roku, aby nagrać kolejny krążek ze Slipknotem. Wielu entuzjastów uważa, że David Silveria powróci, lecz z aktualnych wypowiedzi Davisa wynika, że bębniarz tej formacji odszedł na dobre.

"Wiesz, ludzie przychodzą i odchodzą. Jesteśmy szczęśliwi, że byliśmy razem przez 12 lat, zanim Head odszedł. Ludzie się wypalają będąc tak długo w trasach. To przydarzyło się Headowi i Davidowi. My mamy pasję dla tego, co robimy. Będziemy robić to nadal, tak długo, jak będę śpiewał, będzie istniał KoRn."

W sierpniu 2008 roku wokalista Jonathan Davis podczas wywiadu na Ozzfest powiedział o tym, że zespół bierze kilkuletnią przerwę w działalności^[5], podczas której jego członkowie skupią się na swoich solowych projektach: Munky nagrywa album swojego zespołu Fear And The Nervous System, Fieldy pracuje nad projektem "Still Well" a sam JD nagrywa solowy album i koncertuje.

Zespół jednak nie potrzebował dużo czasu aby zejśc się z powrotem. Po ponad pół rocznej przerwie KoRn wyrusza w trasę po Europie. Potwierdzonych jest już kilka festiwali na których zawita KoRn (Rock Am Ring,Rock im Park, Download). Następnie członkowie zespołu będą dokańczali swoje solowe projekty, by później udać się do studia i nagrać swój dziewiąty krążek. Ciekawostką jest, że producentem najnowszej płyty będzie Ross Robinson - producent nagrywający z Kornem jego pierwsze 2 albumy. W 2010 roku muzycy podpisali kontrakt z wytwornią muzyczną Roadrunner Records, która wydała kolejny album zespołu^[6]. W lutym 2013 roku Brian "Head" Welch powrócił do składu grupy^[7][8][9].

Autorem tekstów w zespole był wokalista Jonathan Davis^[10]. Muzyk opisywał m.in. przeżycia z dzieciństwa, przykładem takiego utworu był "Daddy" wydany na albumie Korn^[10]. Kompozycja opowiada o gwałcie, którego dokonał nieznany sprawca^[10]. Wokalista zdarzenie opis w następujący sposób:

{{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1 oraz 2. Davis ze względu na emocjonalny stosunek do utworu z zespołem wykonał go tylko raz przed koncertem w klubie Coney Island High na Manhattanie w Nowym Jorku^[10]. Pochodzący również z debiutu utwór "Helmet in the Bush" opisuje uzależnienie od amfetaminy^[11]. Z kolei kompozycja "Kill You" wydana na albumie Life Is Peachy w 1996 roku odnosi się do macochy wokalisty, która się nad nim znęcała^[10]. Swoistą kontynuację "Daddy" była piosenka "Mr. Rogers", której tekst opowiadał o utracie dzieciństwa i zaufania do ludzi^[11]. Natomiast tytuł utwóru "Dead Bodies Everwhere" nawiązuje do okresu gdy muzyk pracował w kostnicy^[10]. Ponadto opisuje próbę wpłynięcia rodziców by syn porzucił zainteresowanie muzyką^[10]. Davis opisuje piosenkę:

{{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1 oraz 2. W tekstach muzyka występowały również odniesienia do śmierci^[11]. W utworze "Pretty" który został wydany w 1998 roku na albumie Follow the Leader zawarł historię zgwałconego i zamordowanego niemowlęcia^[11]. W 1999 roku ukazała się płyta Issues, w zawartej na niej kompozycji "Hey Daddy" Davis mówi o swych problemach emocjonalnych^[10].

 

Obecni członkowie

• Jonathan "Hiv" Davis – śpiew, dudy (od 1993)
• James "Munky" Shaffer – gitara (od 1993)
• Reginald "Fieldy" Arvizu – gitara basowa (od 1993)
• Brian "Head" Welch - gitara, wokal wspierający (1993 - 2005, ponownie od 2013)
• Ray Luzier - perkusja (od 2007)^[12]
• Shane Gibson – gitara podczas koncertów (od 2008)^[13]
• Zac Baird – instrumenty klawiszowe podczas koncertów (od 2005)
• Wes Geer - gitara podczas koncertów (2010-2012)

Byli członkowie

• David Silveria – perkusja (1993–2006)

Muzycy sesyjni

• Mike Bordin - perkusja (2000-2001)
• Michael Jochum - perkusja, instrumenty perkusyjne (2006-2007)
• Kalen Chase - instrumenty perkusyjne, wokal wspierający (2006-2008)
• Terry Bozzio - perkusja, instrumenty perkusyjne (2007)^[14]
• Brooks Wackerman - perkusja (2007)^[15]
• Clint Lowery – gitara podczas koncertów (2007)^[16]
• Rob Patterson – gitara, wokal wspierający podczas koncertów (2005-2007, 2008)^[17]
• Joey Jordison - perkusja podczas koncertów (2007)^[18]

 

 

• KoЯn (11 października 1994)
• Life Is Peachy (15 października 1996)
• Follow the Leader (18 sierpnia 1998)
• Issues (16 listopada 1999)
• Untouchables (11 czerwca 2002)
• Take a Look in the Mirror (25 listopada 2003)
• See You on the Other Side (6 grudnia 2005)
• Untitled (31 lipca 2007)
• Korn III - Remember Who You Are (12 lipca 2010)^[19]
• The Path of Totality (6 grudnia 2011)^[20]
• Paradigm Shift (Październik 2013)^[21]

• The Story of Korn, Small Doug, Omnibus Press, 2000, ISBN 0-7119-8434-4
• Korn: Życie w otchłani, Leah Furman, KAGRA, 2001, ISBN 83-87598-88-7
• Kreature Komforts: The Korn Story in Words and Pictures, Sumsion Michael, Chrome Dreams, 2002, ISBN 978-1-84240-149-1
• Got the Life. My Journey of Addiction, Faith, Recovery, and Korn, Reginald "Fieldy" Arvizu, HarperCollins Publishers, 2009, ISBN 978-0-06-166249-2
• Zbaw mnie ode mnie samego, Brian Head Welch, Fundacja "Nadzieja dla Przyszłości", 2010, ISBN: 978-83-61844-02-0

• Strona oficjalna (ang.)

Szablon:Link GA