Ewald Cebula
Ewald Cebula, od 1948 używał imienia Edward (ur. 22 marca 1917 w Świętochłowicach[1], zm. 1 lutego 2004 w Chorzowie) – polski piłkarz, trener.
| [[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
{{{pełne imię i nazwisko}}} | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} | ||||||||
| Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} | ||||||||
| Wzrost |
164 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||
| Klub |
{{{klub}}} | ||||||||
| Numer w klubie |
{{{numer w klubie}}} | ||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||
|
{{{medale}}}
| |||||||||
| Odznaczenia | |||||||||
| {{{odznaczenia}}} | |||||||||
| [{{{www}}} Strona internetowa] | |||||||||
Wystąpił w pięciu oficjalnych meczach reprezentacji Polski, a także w jednym meczu reprezentacji olimpijskiej. Był jednym z nielicznych reprezentantów, którzy grali w kadrze przed i po II wojnie światowej; debiutował w 1939 (w meczu ze Szwajcarią), tuż przed wybuchem wojny wystąpił jeszcze w zwycięskim meczu z Węgrami (mecz ten jest uznawany za jeden z najlepszych występów drużyny polskiej w okresie międzywojennym). Kontynuował karierę reprezentacyjną po wojnie – 1948 grał przeciw Czechosłowacji, 1952 przeciw Bułgarom i Węgrom. Również w 1952 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach; brał udział w wygranym meczu z Francją, nie zagrał z Duńczykami (Polska odpadła po porażce 0:2).
Grał w Śląsku Świętochłowice do 1948 oraz Ruchu Chorzów. Z Ruchem zdobył dwukrotnie mistrzostwo Polski jako piłkarz (1951 i 1952); tytuł z roku 1951 został jednak przyznany przez związek piłkarski nie za wygranie ligi, ale za zdobycie Pucharu Polski. W 1952 Cebula poprowadził zespół do tytułu nie tylko jako piłkarz, był również grającym trenerem; jest to, jak na razie, jedyny przypadek zdobycia mistrzostwa Polski przez trenera-piłkarza.
Jako trener Ruchu Chorzów zdobył także mistrzostwo w 1953, tym razem już nie występując na boisku; przez krótki czas prowadził Ruch ponadto w sezonie mistrzowskim 1960, w przerwie pracy dwóch Węgrów – Janosa Steinera i Lajosa Szolara.
Ponadto dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski jako trener Górnika Zabrze; w sezonie 1963, kiedy m.in. wprowadził do zespołu nastoletniego Włodzimierza Lubańskiego i 1964 – tego sezonu nie dokończył; rozpoczynał pracę jako samodzielny trener, następnie współpracował z Feliksem Karolkiem i Hubertem Skolikiem, wreszcie cała trójkę zastąpił Węgier Ferenc Farsang w połowie sezonu.
Jako jeden z trenerów reprezentacji Polski (wraz z T. Forysiem) przyczynił się do legendarnego zwycięstwa 2:1 nad drużyną ZSRR na Stadionie Śląskim w Chorzowie w 1957 roku.
W 1995 roku otrzymał tytuł honorowego członka PZPN-u.
- ↑ wówczas niemieckim Schwientochlowitz
<ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>