Drzycim

6 kwietnia 1091 roku rozegrała się tu bitwa między wojskami Władysława Hermana i Pomorzanami (prawdopodobnie dowodzonymi przez księcia Świętobora). Opisana przez Galla Anonima jako zwycięstwo wojsk polskich, najprawdopodobniej zakończyła się ich porażką. Pierwsza wzmianka dotycząca Drzycimia pochodzi z roku 1091. Wojska króla Polski Władysława Hermana starły się tutaj z Pomorzanami. Od roku 1309 wieś przeszła w ręce Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego – czyli Krzyżaków. W trakcie wojny trzynastoletniej, w roku 1461, powróciła tu władza polska. W wyniku I rozbioru Drzycim stał się częścią Prus. Niepodległość odzyskał w roku 1920. Podczas II wojny światowej włączony został do Rzeszy. W czasie okupacji zginęło wielu mieszkańców gminy, o czym świadczą mogiły w Jastrzębiu, Drzycimiu i Gródku.

Do 1900 Drzietczin lub Driczmin

• 1900-1918 niem.Dritschmin
• 1918-1939 Drzycim
• 1939-1942 niem.Dritschmin niem.
• 1942-1944 Dretz - nazistowsko-niemiecka nazwa okupacyjna

• Mapa Dritschmin (Sektion 2475) (1873, skala 1:25 000)

Dawno temu wśród lasu rozciągało się wielkie jezioro. Ponieważ było ono bogate w ryby, po dwóch stronach jeziora powstały osady rybaków. W wiosce na północy mieszkał Cima, który miał piękną córkę o której rekę ubiegało się wielu chłopaków. Po południowej stronie mieszkał Drzy. Jego syn był jednym z adoratorów córki rybaka z przeciwległej wioski. Niestety Drzy i Cima nie potrafili zapomnieć o kłotni, jaka miała miejsce między nimi i dlatego Cima kategorycznie odmówił synowi Drzy ręki córki. Jednak młodzi spotykali się potajemnie w lasku na wschodzie. Zaplanowali współną ucieczkę i ślub, ponieważ byli w sobie bardzo zakochani. W nocy, kiedy ojcowie już spali, oboje cicho wymknęli się z domu, wykradli konia ze stajni i pognali by się pobrać. We wsi oddalonej od jeziora ksiądz udzielił im ślubu. Rano oboje wrócili do domów, by powiadomoć o tym swoich rodziców. Wieść o slubie bardzo uderzyła zarówno Drzy jak i Cimę, jednak po jakimś czasie postanowili pogodzić się i zapomnieć o dawnych zwadach. Młodzi żyli długo i szczęśliwie, a gdy po wielu latach jezioro wyschło a dwie wioski rozrosły się tak bardzo, że stworzyły jedną miejscowość nazwano ją na cześć dwóch skłóconych rybaków: Drzycim.